 |
Από τον Μανώλη Κοττάκη
|
Πριν σπεύσει να προεξοφλήσει την αποχή με δηλώσεις του ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Ν. Ντιμιτρόφ (μίλησε για 400.000 εγγεγραμμένους που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό), πρόλαβαν πρώτοι οι σύμμαχοι να ρίξουν το ανάθεμα. Δια της επιθεωρήσεως «Politico» αλλά και διά δηλώσεων του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Ματίς κατηγόρησαν τη Ρωσία και την Κίνα ως υποκινητές της αποχής.
Ειλικρινώς δεν ξέρω τι θα συμβεί στο τέλος. Το πιθανότερο είναι ότι και το «ναι» θα επικρατήσει στην κάλπη αλλά και η αποχή θα κινηθεί σε ανεκτά επίπεδα. Αυτό όμως δεν αναιρεί ένα βασικό πρόβλημα: Οι σύμμαχοι αδυνατούν να καταλάβουν τους λαούς. Αρνούνταν να πιστέψουν ότι θα απορριφθεί το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο το 2004, και ας τους προειδοποιούσε η τότε ελληνική κυβέρνηση. Αρνούνταν να πιστέψουν ότι ο ελληνικός λαός θα έλεγε «όχι» στο δημοψήφισμα του 2015 και τον προκάλεσαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Δεν καταλαβαίνουν τώρα γιατί υπάρχει αυτή η τάση της αποχής στα Σκόπια, μολονότι έχει πέσει όλος ο πλανήτης πάνω σε 2.000.000 νοματαίους για να τους πείσει ότι είναι προς το συμφέρον τους η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Τραμπ, Πενς, Μπους, Μακρόν, Μέρκελ, Τουσκ, Στόλτενμπεργκ, Σόρος, εξευτελιστικά διλήμματα του τύπου «Βόρεια Μακεδονία ή Βόρεια Κορέα», οι πάντες φανερά και μυστικά κάνουν τα πάντα για να πείσουν τους Σκοπιανούς να πάνε στην κάλπη και να ψηφίσουν «ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τι σημαίνουν άραγε όλα αυτά; Ότι ο λαός του κρατιδίου θεωρεί και αυτός τη συμφωνία «προδοτική», όπως ορισμένοι στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι «όχι». Η συμφωνία είναι γενικώς καλή για τους γείτονες. Αλλά ο λαός τους δεν καταλαβαίνει το εξής απλό: Από το 2004, χρονιά που οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» και εδόθη το μήνυμα ότι «το θέμα σας ελύθη οριστικά», ως σήμερα τι άλλαξε; Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος τι άλλαξε.
Τι περίμεναν λοιπόν οι σύμμαχοι; Ότι θα πετούσε τη σκούφια του από χαρά ένα ισχυρό τμήμα του πληθυσμού, που γαλουχήθηκε με τις θεωρίες «ο χρόνος λειτουργεί υπέρ σας», στο άκουσμα της είδησης ότι η χώρα του πρέπει να αλλάξει όνομα; Ότι πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμά της; Στην Ελλάδα ο συμβιβασμός προετοιμάζεται εντατικά από το 1992.
Υπάρχει μια μακρά πορεία κατά τη διάρκεια της οποίας τμήμα του πληθυσμού (το ένα τέταρτο) πείστηκε μέσα από τον δημόσιο διάλογο για τον συμβιβασμό, τα πράγματα ωρίμασαν κάπως και γι’ αυτό βρισκόμαστε στη θέση όπου βρισκόμαστε σήμερα. Και πάλι το 70% του ελληνικού λαού διαφωνεί. Στα Σκόπια όμως ο συμβιβασμός επιχειρήθηκε να γίνει μέσα σε έναν χρόνο. Η στροφή από τον Μέγα Αλέξανδρο και τα αγάλματα στον ρεαλισμό της σύνθετης ονομασίας ήταν πολύ απότομη, ο ξένος παράγων την πήρε πολύ... ανοιχτά. Ζαλίστηκε ο κόσμος! Έτσι, οι ελάχιστες παραχωρήσεις που του ζητούνται με τις Πρέσπες τού μοιάζουν βουνό ολόκληρο. Ενώ δεν είναι.
Τι ψάχνουν λοιπόν οι σύμμαχοι τώρα; Κοιμούνται όπως έστρωσαν. Και δυστυχώς μυαλό δεν βάζουν. Την ώρα που στην πρωτεύουσά τους κοντεύουν να ρίξουν τον εκλεγμένο πρόεδρό τους με την κατηγορία ότι επέτρεψε στους Ρώσους την ανάμειξη στα εσωτερικά τους, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βάζουν τον ίδιο άνθρωπο, τον Τραμπ, να επεμβαίνει στα εσωτερικά ενός άλλου κράτους. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα την Κυριακή, βγάζει νόημα μια τέτοια πολιτική; Δεν βγάζει. Γι’ αυτό και δοκιμάζεται.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια