Πολλά τα ερωτήματα που, αν δεν απαντηθούν, η καταστροφή των εναπομεινασών παροχών στους απομάχους της ζωής θα είναι οριστική
Δεν ξέρω, αλλά κάθε φορά που ακούω κάποιον να ετοιμάζεται να αλλάξει το ασφαλιστικό σύστημα με πιάνει... κρύος ιδρώτας. Διότι ως σήμερα δεν έχει υπάρξει αλλαγή που να έχει λειτουργήσει υπέρ των ασφαλισμένων.
Κάθε φορά που κάτι αλλάζει αυξάνονται τα χρόνια, κόβονται οι συντάξεις, και παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα όχι μόνο δεν λύνεται αλλά παραμένει μια βόμβα εν αναμονή.
Οι αλλαγές όμως που έρχονται θα αλλάξουν ό,τι γνωρίζαμε ως σήμερα για την ασφάλιση των πολιτών, μια και θα ανατρέψουν (πάντα για το καλό μας) όλα όσα γνωρίζαμε για τον ρόλο του κράτους όσον αφορά τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Ο τρίτος πυλώνας είναι προ των πυλών και ετοιμάζεται να βάλει πόδι στο άβατο. Ολοι λίγο πολύ κατά καιρούς έχουμε πει ότι εάν τα χρήματα που δίναμε και εξακολουθούμε να δίνουμε για συντάξεις και ιατρική κάλυψη τα καταβάλλαμε σε ιδιωτική ασφάλεια, θα μας είχαν στα πούπουλα, μην πάθουμε κάτι.
Αυτή είναι η μια πλευρά του φεγγαριού. Σε αυτή δεν νομίζω ότι κανείς θα διαφωνήσει. Αλλά είναι έτσι; Ή τέλος πάντων είναι μόνο έτσι; Στο σχέδιο που έρχεται υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες και πολλά ερωτήματα, που αν δεν απαντηθούν η καταστροφή των εναπομεινασών παροχών στους απομάχους της ζωής θα είναι οριστική. Κάτι σαν χαριστική βολή σε όσα βιώνουν τα μνημονιακά χρόνια.
Προτού λοιπόν ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα για να υποδεχτούμε τους ιδιώτες, καλό θα είναι να απαντηθούν πολλά ερωτήματα, όπως πώς θα προφυλαχθούν οι ασφαλισμένοι από τα... κανόνια που κατά καιρούς σκάνε στην αγορά. Οσοι βίωσαν μεταξύ άλλων την περιπέτεια της Ασπίς μπορούν να καταλάβουν πολύ καλά τι εννοώ. Διότι πλήρωναν για χρόνια και μια μέρα έμειναν στον άσο να κυνηγάνε φαντάσματα, καθώς η εταιρία που θα τους διασφάλιζε καλύτερες μέρες στα γεράματά τους τίναξε τα... πέταλα, εικονικά ή όχι. Αν δε κάποιος ανατρέξει στη μητρόπολη του καπιταλισμού, θα δει τέτοιες ιστορίες δεκάδες χιλιάδες από εταιρίες που έκλεισαν και οι άνθρωποι οι οποίοι είχαν βάλει τα χρήματά τους εκεί οδηγήθηκαν σε αυτοκτονία. Αυτά για την ιστορία.
Το ασφαλιστικό σύστημα λοιπόν είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να παίζουν κάποιοι και κυρίως για να θησαυρίζουν κάποιοι άλλοι με τα χρήματα των ασφαλισμένων.
Το κράτος οφείλει να διασφαλίζει αξιοπρεπείς συντάξεις στους πολίτες του, αξιοπρεπή υγεία και παιδεία. Συμπληρωματικά μπορεί να λειτουργούν όλα τα άλλα. Αλλά τα σχέδια περί συντάξεων οριακής επιβίωσης και... καλάθια με δώρα μάλλον εφιαλτικά για τους πολλούς ακούγονται. Διότι οι έχοντες και οι κατέχοντες δεν περιμένουν τη συνταξούλα για να ζήσουν. Τα έχουν λύσει τα προβλήματά τους. Γι’ αυτό λέμε σε όσους σχεδιάζουν τις αλλαγές να είναι προσεκτικοί ποιους θα βάλουν και με ποιες δικλίδες ασφαλείας θα τους βάλουν στο ασφαλιστικό σύστημα.
Παράλληλα πρέπει να βρουν τρόπους να μειώσουν τις εισφορές, να πολεμήσουν τη μαύρη εργασία, να ασχοληθούν με το δημογραφικό και την ανεργία. Ιδίως τα δύο τελευταία είναι τα κρισιμότερα και αυτά που θα κρίνουν την επιβίωση του Ασφαλιστικού. Γι’ αυτό λέμε, αντί να ψάχνουν ποιους θα κάνουν πλουσιότερους, ας βρουν πώς θα επιβιώσει ένα σύστημα που θα εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών στα γεράματά τους.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια