Μαρτυρίες κατοίκων: Σβήναμε τη φωτιά με... λεμονάδες - Ανοιχτή βάση δεδομένων για τους αγνοούμενους
Για ώρες καιγόντουσαν σπίτια, δασικές εκτάσεις και φτάσαμε στον τραγικό απολογισμό των 77 νεκρών και των εκατοντάδων αγνοουμένων και τραυματιών. Και ο αριθμός των νεκρών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχών, θα ανέβει και άλλο τις επόμενες ώρες.
Πως φτάσαμε όμως στην τραγωδία της Αττικής;
Πιο συγκεκριμένα, δεν υπήρξε:
- κανένα σχέδιο εκκένωσης της περιοχής.
- καμία αντιπυρική ζώνη κατά μήκος της Μαραθώνος
- κανένας σχεδιασμός ώστε να μπει πυροσβεστικό μπλόκο στη Μαραθώνος και να ανακόψει τη φωτιά να κατέβει προς τη θάλασσα
- καμία καθοδήγηση για το πως και που να κινηθούν οι πολίτες σε ασφαλή σημεία. Ενδεικτικό είναι πως οι κάτοικοι και οι παραθεριστές κινήθηκαν όλοι με δική τους πρωτοβουλία.
Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι και αυτή τη στιγμή υπάρχει αλαλούμ για τον αριθμό των νεκρών και των αγνοουμένων. Τι κι αν ο κόσμος καλεί σε τρεις υπηρεσίες, αυτές δεν συντονίζονται μεταξύ τους.
Παράλληλα, δεν λειτούργησε ή δεν συγκλήθηκε το Κεντρικό συντονιστικό όργανο πολιτικής προστασίας. Η έλλειψη του σχεδίου εκκένωσης αποδεικνύεται και από τον θάνατο των 26 ανθρώπων που βρέθηκαν νεκροί στο χωράφι. Κανείς δεν τους είπε που να πάνε για να φύγουν και έψαχναν μόνοι τους.
Συνοψίζοντας, ο κυβερνητικός μηχανισμός εμφανίστηκε ανίκανος να διαχειριστεί καταστροφές τέτοιου μεγέθους, την ίδια στιγμή που σε άλλα ευνομούμενα κράτη υπάρχει απόδοση ευθυνών.
Ενδεικτικό της αδράνειας του κρατικού μηχανισμού είναι το γεγονός ότι τα πυροσβεστικά οχήματα πήγαν στην Κινέτα και εγκλωβίστηκαν! Και αυτό διότι όταν άδειασαν τα βυτία τους δεν είχαν σχέδιο πως θα τα γεμίσουν στη συνέχεια για να επιστρέψουν στην κατάσβεση.
Μαρτυρίες κατοίκων: Σβήναμε τη φωτιά με… λεμονάδες-Δεν είχαμε νερό!
«Κάηκε το μισό μας σπίτι και ολοσχερώς η επιχείρηση του γιου και του εγγονού μας. Ζω εδώ ως μόνιμος κάτοικος από το ’69 και δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Η περιοχή είχε γεμίσει καπνούς, προσπαθούσαμε να σβήσουμε τη φωτιά με λεμονάδες. Νερό δεν είχαμε» δηλώνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Γιάννης Πικρός.
Γεμάτος οργή ο Κυριάκος Ιωσηφίδης καταγγέλλει ότι «οι κόποι μιας ζωής πήγαν χαμένοι. Είμαι εδώ και 40 χρόνια στην Κινέτα και ποτέ δεν μας έφεραν νερό. Μας φέρνουν νερό με βυτία. Προσπαθούσαμε να σβήσουμε τη φωτιά για να σώσουμε τα σπίτια μας και δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε ούτε την βρύση να ρίξουμε έναν κουβά νερό. Η βασική αιτία της εξάπλωσης της φωτιάς ήταν η έλλειψη νερού». Εμφανώς καταβεβλημένος κι ο Πέτρος Καλκαντζάκος. «Αυτό το σπίτι ίσως να είναι το πρώτο ή το δεύτερο που φτιάχτηκε στην Κινέτα. Ήταν από το ’48 και μετά το ’65 το συντηρήσαμε και το επεκτείναμε. Μια ζωή, τόσος αγώνας και έγινε στάχτη. Απουσιάζαμε και μας ειδοποίησαν ότι καίγεται το σπίτι μας, αλλά δεν μπορούσαμε να έρθουμε. Είχαν κλείσει οι δρόμοι. Δεν ξέρω ίσως ήταν καλύτερα ίσως χειρότερα. Ευτυχώς που δεν κινδυνέψαμε, δυστυχώς που δεν μπορέσαμε να γλιτώσουμε τίποτε. Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε νερό. Τόσα χρόνια πέρασαν και δεν έχουμε ακόμη δίκτυο υδροδότησης».
Σε έλλειψη οργάνωσης και πρόληψης του προβλήματος αναφέρθηκε ο Γιάννης Δημητρίου κάτοικος της περιοχής. «Αυτό το σπίτι το έχτισα με τα χέρια μου εδώ και 40 χρόνια. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ξαναγίνεται. Αυτό που ζήσαμε ήταν απερίγραπτο. Καπνός παντού κι ο κόσμος να βγαίνει στους δρόμους για να φύγει, να γλιτώσει.
Έπρεπε όμως να υπήρχε ένα σχέδιο προληπτικά, μια επιφυλακή αφού πρόκειται για δασική περιοχή. Γνωρίζαμε ότι θα έχουμε ανέμους και έχουμε ξαναζήσει κι άλλες φωτιές» τονίζει ο κ. Δημητρίου και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι νιώθει «σα ναυαγός στο πέλαγος. Είμαστε ανοχύρωτοι».
Κατάκοπη από τη μάχη που έδινε όλη την νύχτα με τις φλόγες η Ασπασία Πιπεράκη Σπυροπούλου δηλώνει ότι «ζήσαμε την κόλαση του Δάντη. Έχω το μαγαζί μου εδώ στην παραλία και παίρναμε νερό από τη θάλασσα για να ρίχνουμε στην φωτιά. Προσπαθούσαμε όπως όπως να την σβήσουμε αλλά πώς; Νερό δεν υπήρχε. Τόσα χρόνια υποσχέσεις και τίποτε. Τώρα κάηκαν όλα και δεν μας έμεινε τίποτε. Πότε θα ξαναζωντανέψει αυτός ο τόπος; Ο φόβος μας τώρα είναι οι πλημμύρες που θα έρθουν μετά τις πυρκαγιές με τα πρώτα πρωτοβρόχια».
Αγωνία για τους αγνοούμενους σε Μάτι και Ραφήνα -Ανοιχτή βάση δεδομένων
Μια ανοιχτή ψηφιακή βάση δεδομένων για τους αγνοούμενους των καταστροφικών πυρκαγιών, κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο.
Στην βάση αυτή, μπορεί ο καθένας να ανεβάσει μια φωτογραφία του δικού του ανθρώπου που αναζητά μετά τις φονικές πυρκαγιές που σημειώθηκαν χθες στην ανατολική Αττική.
Προς το παρόν, στην βάση υπάρχουν 34 άτομα που αναζητούνται. Να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για κάποια επίσημη καταγραφή αλλά για μια ιδιωτική πρωτοβουλία προκειμένου οι άνθρωποι που με αγωνία ψάχνουν τα δικά τους πρόσωπα να μπορέσουν να τους βρουν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια