Να που έγινε ένα βήμα μπροστά από την ακροδεξιά - δεξιά - ντροπαλά δεξιά αντιπολίτευση. Από το αίτημα να παραιτηθεί κάποιος, όποιος να 'ναι, φταίει δεν φταίει, πήδηξε χθες στο αίτημα να παραιτηθεί ο Τσίπρας.
Διότι μίλησε αμέσως μετά το πένθος στο υπουργικό συμβούλιο και τόλμησε να διαπράξει κάτι, το οποίο μάλιστα χαρακτήρισε αυτονόητο: Να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι.
Ακόμα χειρότερα: Να διαπράξει έμπρακτη αυτοκριτική για το κράτος, που αυτή τη στιγμή διοικεί η κυβέρνησή του, ανεξάρτητα από το ποιος το δημιούργησε και το οδήγησε στις σημερινές θανάσιμες στρεβλώσεις.
Λογικό από μια άποψη η δεξιά αντιπολίτευση κάθε χρώματος και αρχικών να προσπαθεί να ξεμπερδέψει με μια ανεπιθύμητη κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, και ένα πρόσωπο που μισούν, όχι τόσο για την πολιτική που ασκούν, όσο γιατί χάλασε την ομαλή σειρά στην κυβερνητική εξουσία. Μια εμείς, μια εσείς.
Όμως, είναι πολύ χαρακτηριστικό, κάθε φορά που επιχειρούν να ξεμυτίσουν από το οχυρό της πολεμικής του καναπέ, πόσο τραγικά επιπόλαιοι αποδεικνύονται. Διότι, τελικώς, αν δείτε τις συχνά λυσσώδεις ανακοινώσεις τους κατά της κυβέρνησης, το μόνο που θα βρείτε είναι αυτό. Το σχεδόν απολίτικο. Να φύγει ο Τσίπρας!
Βρε, να φύγει. Εσύ πώς θα διασφαλίσεις όλα εκείνα που αυτός, σύμφωνα με το κατηγορητήριό σου, δεν διασφάλισε; Πού είναι οι θέσεις της Ν.Δ. για τα οικιστικά εκτρώματα που στο παρελθόν επέτρεψε να δημιουργηθούν; Για την πολιτική προστασία; Για την εξασφάλιση της ζωής και της περιουσίας του πολίτη;
Είναι σοβαρό να αναγγέλλουν μέρες τώρα τις τρομερές και φοβερές μελέτες τους, από φοβερούς και τρομερούς επιστήμονες, και μετά από τόσες ωδίνες αρίστων να τίκτουν τον μυ της Σπυράκη; Τα εφτά θανάσιμα ερωτήματα; Όπως γιατί δεν υπήρχε επαρκής αριθμός πυροσβεστικών στην Αττική, ενώ είναι γνωστό ότι το απόγευμα του δράματος είχαμε δεκατέσσερα μέτωπα στην Κινέτα;
Δυστυχώς, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά: Η δεξιά αντιπολίτευση είναι τραγικά απροετοίμαστη όχι μόνο να κυβερνήσει, αλλά και να αντιπολιτευτεί. Μια κουβέντα της προκοπής, μια επεξεργασία της προκοπής, δεν είναι σε θέση να προφέρει και να προσφέρει. Ανίκανη να καταλάβει ότι έρχεται η στιγμή που δεν θα αρκούν πια οι αλαφουζιές και οι μαρινακισμοί για να υποκαταστήσουν το έλλειμμα σοβαρότητας από το οποίο πάσχει...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια