Το παράδειγμα Τσαουσέσκου ως μάθημα

Διαβάζουμε στο wikipedia: “Ο Τσαουσέσκου πέτυχε να βρει Δυτικές χώρες πρόθυμες να τον δανείσουν για να πραγματοποιήσει την πολιτική του. Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα να καταλήξει σύντομα στον υπερδανεισμό. Ο Τσαουσέσκου ξεκίνησε τότε επείγον πρόγραμμα αποπληρωμής του εξωτερικού δημόσιου χρέους.

Η πολιτική αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους οδήγησε το λαό στην οικονομική εξαθλίωση. Η έλλειψη αγαθών από τα καταστήματα και οι συχνές διακοπές φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού έγιναν ο κανόνας. Ο Τσαουσέσκου δικαιολογούσε την υποβάθμιση της ζωής του λαού με την ανάγκη αποπληρωμής του χρέους, το οποίο η Ρουμανία ΕΞΟΦΛΗΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ το 1989”.

Δηλαδή λίγο πριν την πτώση του Τσαουσέσκου και την εκτέλεση του.

Στα τέλη του 1989 και ενώ ο Τσαουσέσκου είχε εξοφλήσει το χρέος και αισθανόταν δυνατός, ο λαός αντίθετα σχημάτιζε τεράστιες ουρές για την προμήθεια ψωμιού. Η δε κρατική τηλεόραση έδειχνε τον Τσαουσέκου να μπαίνει σε γεμάτα καταστήματα και ο ίδιος να υπερηφανεύεται για την ολοσχερή αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και το υψηλό βιοτικό επίπεδο που κατακτήθηκε επί των ημερών του.

Λίγες μέρες αργότερα ο λαός εισέβαλε στο προεδρικό μέγαρο και το ζεύγος Τσαουσέσκου φυγαδεύτηκε με ελικόπτερο. Ό,τι δηλαδή έπαθε αργότερα και ο Ντε Λαρούα της Αργεντινής. Ό,τι δηλαδή παθαίνουν όλοι εκείνοι που εξαθλιώνουν τους λαούς τους για να ικανοποιήσουν τους δανειστές.

Τελικά ο Τσαουσέσκου, που άσκησε κρατική βία εξαθλίωσης σε βάρος του λαού του, ήρθε αντιμέτωπος με τη λαϊκή βία, που τόσο πολύ φοβούνται και καταγγέλλουν όλα τα καθεστώτα.

Πηγή προεδρική δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.