την ώρα που η αμερικανική αρμάδα και η ισραηλινή αεροπορία αναπτυσσόταν σε κοινή άσκηση στην κυπριακή ΑΟΖ και γύρω από το οικόπεδο της Exxon Mobil στα νότια της Κύπρου. Η επίσκεψη χρονικά συνέπεσε βεβαίως και με τις εξελίξεις στον Έβρο με την υπόθεση της σύλληψης και κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
Συνέπεσε επίσης και με τις εξελίξεις στο νότιο μέτωπο της Τουρκίας, στο Αφρίν ειδικότερα, αλλά και γενικότερα στο συριακό ζήτημα. Κλειδί σε αυτές τις εξελίξεις διαδραμάτισε όσο και αν φαίνεται περίεργο ο αραβικός παράγων.
Ο νέος Σαουδάραβας ηγέτης και πρίγκιψ διάδοχος ήταν στο Λονδίνο χθες την ημέρα που για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία η Σαουδική Αραβία επέτρεψε υπερπτήσεις αεροσκαφών που κατευθύνονται μέσω του εναέριου χώρου της στο Ισραήλ.
Την ίδια ώρα, πρίγκιπες-επιχειρηματίες υπό τον άμεσο έλεγχο του Σαουδάραβα ηγέτη απαγόρευαν με ένα γενικό φιρμάνι σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο την αναπαραγωγή των τουρκικών τηλεοπτικών σειρών την οποία ελέγχουν αραβικές εταιρείες. Στο πεδίο της μάχης, 1500 Άραβες πολιτοφύλακες εισέρχονταν χθες Τετάρτη στην πόλη του Αφρίν στο πλευρό των Κούρδων μαχητών.
Δεν ήταν μια καλή ημέρα για τον Ερντογάν.
Η παρουσία του κ. Πάγιατ στο ελληνικό Πεντάγωνο ήλθε μετά από μια ακολουθία αμερικανικών παρεμβάσεων κατά την τελευταία περίοδο διά των οποίων σχεδόν συστηματικά εκφράζεται η ανησυχία της Ουάσινγκτον για το τι μπορεί να συμβεί στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ έως το καλοκαίρι.
Η ανησυχία αυτή εκφράζεται με λέξεις-κλειδιά όπως «αθέλητα περιστατικά», «ανθρώπινο λάθος», «απρόβλεπτη εξέλιξη», «θερμό επεισόδιο».
Όταν μια τέτοια ακολουθία δηλώσεων συνεχίζεται, σημαίνει πως κάτι εξελίσσεται στο παρασκήνιο το οποίο πραγματικά ανησυχεί τον αμερικανικό παράγοντα αλλά δυστυχώς όχι μόνο.
Τα μηνύματα και από άλλες μεγάλες δυτικές πρεσβείες στην Αθήνα, πρεσβείες χωρών της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ, εκφράζουν ενδεχομένως με πιο προσεκτικούς τόνους, την έντονη ανησυχία τους για την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα - απειλή στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ.
Σε κατ΄ ιδίαν συνομιλίες με δημοσιογράφους και πολιτικούς παράγοντες, δυτικοί διπλωμάτες αλλά και στρατιωτικοί ακόλουθοι εξηγούν πως η δραστηριότητα του Ταγίπ Ερντογάν, πολιτική, στρατιωτική και διπλωματική έχει αποκλειστικά έναν στόχο: Την επιβίωσή του. Είναι δηλαδή ένας πολιτικός παίκτης σε ένα γιγαντιαίο «Survivor». Παίκτης ο οποίος μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου του 2016 αισθάνθηκε την απειλή άμεσα και βίαια με αποτέλεσμα όλες του οι ενέργειες αλλά και το ίδιο το πολιτικό του σκεπτικό να αφορά την προσωπική του επιβίωση και τη διατήρηση της ηγεμονίας του.
Ένας τέτοιος άνθρωπος εξηγούν οι διπλωμάτες και οι στρατιωτικοί παρατηρητές στην Αθήνα δεν είναι μόνο απρόβλεπτος αλλά και απειλητικά επικίνδυνος δεδομένου ότι είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα ώστε να αποφύγει την πτώση όχι μόνο τη δική του αλλά της οικογενείας του και του συστήματος που έχει επιβάλει.
Μιλάμε για έναν γιγαντιαίο μηχανισμό που έχει στηθεί απομύζησης δημοσίου χρήματος δημιουργίας στρατιωτικο-βιομηχανικού συστήματος, επέκτασης παράνομου και παράλληλου τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος καθώς και επιβολής μηχανισμού ελέγχου και χρηματισμού των επενδυτικών και εμπορικών δραστηριοτήτων στον επίσης γιγαντιαίο ενεργειακό τομέα της Τουρκίας.
Αυτό το σύστημα για να επιβιώσει χρειάζεται συνεχή αναζωογόνηση και αναπαραγωγή κινήτρων. Το ουσιαστικότερο εργαλείο σε αυτή την αναπαραγωγή κινήτρων είναι το εκρηκτικό μίγμα ισλαμισμού και εθνικισμού στην απειλητικότερη και επιθετικότερη δυνατή μορφή.
Αυτά εξηγούν οι δυτικοί διπλωμάτες και οι στρατιωτικοί ακόλουθοι καταλήγοντας ότι ο Ερντογάν δεν είναι δυνατόν να φθάσει σε εκλογές χωρίς πολεμική μηχανή σε πλήρη δραστηριότητα και χωρίς εξωτερικό εχθρό.
Μπροστά του έχει δύο επιλογές. Να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές στις 15 Ιουλίου, δύο ακριβώς χρόνια μετά την απόπειρα πραξικοπήματος για λόγους συμβολικούς αλλά όχι μόνον ή αν δεν τον βολέψουν οι αντικειμενικές συνθήκες να διοργανώσει εκλογές το φθινόπωρο του 2019 όπως προβλέπεται.
Η διεξαγωγή των εκλογών θα εξαρτηθεί από έναν βασικό παράγοντα. Το αν ναι ή όχι η εξέλιξη στο μέτωπο της Συρίας θα του είναι επαρκώς ευνοϊκή.
Εάν όχι τότε ο Ερντογάν θα πρέπει να ανοίξει νέα μέτωπα με στόχο τη συσπείρωση του κοινού του.
Ένα από αυτά τα μέτωπα θα μπορούσε να ήταν μια ελεγχόμενη αλλά με μεγάλη ένταση εμπλοκή της Τουρκίας στα δυτικά της.
Αυτό σημαίνει πως από τώρα έως και το καλοκαίρι θα επικρέμεται η απειλή πρόκλησης επεισοδίου ή επεισοδίων είτε εντός της κυπριακής ΑΟΖ είτε στην οριογραμμή του Αιγαίου αλλά γιατί όχι και του Έβρου.
Έχουν βεβαίως γνώσιν οι φύλακες, αλλά προφανώς αυτό δεν αρκεί την ώρα μάλιστα που οι μηχανισμοί που παραδοσιακά λειτουργούσαν και έθεταν την Τουρκία υπό σχετικό έλεγχο (αμερικανικός παράγων, ΝΑΤΟ, τρίτες δυνάμεις) δεν διαθέτουν πλέον τη δυνατότητα εξισορρόπησης και τιθάσευσης της Άγκυρας.
Την αδυναμία αυτή την ομολογούν οι διπλωμάτες των μεγάλων δυτικών πρεσβειών στην Αθήνα αλλά και οι δυτικοί στρατιωτικοί παράγοντες.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από το «τέλος των μύθων» στις σχέσεις Τουρκίας-Δύσης. Η Τουρκία έχει «ξεφύγει» και πλέον κινείται, με σπασμωδικές κινήσεις πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί με συμμαχίες παράταιρες και μεσοπρόθεσμα αναποτελεσματικές.
Είναι χαρακτηριστική η πρόσκαιρη συμμαχία συμφερόντων με ημερομηνία λήξης της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν με δύο δηλαδή παραδοσιακούς αντιπάλους.
Παρόλα αυτά και από τη στιγμή που έχει αποδυναμωθεί το σύστημα ελέγχου των ΗΠΑ στην ευρύτερη Εγγύς και Μέση Ανατολή η ευκαιριακή διπλωματική δραστηριότητα της Τουρκίας βρίσκει έδαφος εφαρμογής.
Αυτή η εφαρμογή είναι ιδιαιτέρως απειλητική. Δεν είναι μόνο η Αθήνα η οποία διαισθάνεται την απειλητικότητα εξ ανατολών.
Είναι και η Λευκωσία. Πολύ πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν πως λόγω της κλιμακούμενης έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ καλλιεργείται το διπλωματικό έδαφος για μια εσπευσμένη επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο μια μεσοπρόθεσμη ενδιάμεση συμφωνία η οποία όμως θα αφορά , προσοχή, μόνον την υπόθεση των υδρογονανθράκων. Θα πρόκειται δηλαδή για μια διπλωματική δραστηριότητα με σαφή ατζέντα η οποία θα έχει σαν στόχο την εξουδετέρωση των τουρκικών πιέσεων στην κυπριακή ΑΟΖ και την δημιουργία κλίματος διακοινοτικής εμπιστοσύνης στην Κύπρο με την ρητή αναφορά στην ενδιάμεση συμφωνία της ακριβοδίκαιης μοιρασιάς των εσόδων από τις ενεργειακές πηγές της Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο.
Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που ο αμερικανικός παράγων με κάθε ευκαιρία και σε επίσημο επίπεδο επαναλαμβάνει εμμονικά τη φράση περί «ακριβοδίκαιης μοιρασιάς» των ενεργειακών πόρων μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια