(simvouleftikigamou.gr)
Μέσα σε μία σχέση είναι πολλά τα λάθη που κάνουμε και δεν τα αντιλαμβανόμαστε εκείνη τη στιγμή. Όταν βρισκόμαστε σε μία σχέση πολλές φορές «τυφλωνόμαστε» και δρούμε με λάθος τρόπο.
Αυτά τα λάθη λοιπόν που γίνονται μπορεί να είναι επιζήμια για τη σχέση και πολλές φορές να οδηγήσουν και στον χωρισμό.
Ένα συχνό και τοξικό λάθος στη σχέση είναι όταν θεωρούμε τον σύντροφό μας δεδομένο. Στην αρχή μίας σχέσης όλα είναι ιδανικά. Είσαι ερωτευμένος με τον σύντροφό σου και προσπαθείς να του προσφέρεις τα πάντα. Στην πορεία όμως της σχέσης «επαναπαυόμαστε», θεωρούμε δεδομένη την ύπαρξη του συντρόφου, θεωρούμε ό, τι θα είναι πάντα εκεί για μας, τον παραμελούμε. Με λίγα λόγια έρχεται η ρουτίνα, η καθημερινότητα που καταστρέφει την ποιότητα της σχέσης και την οδηγεί πολλές φορές στη διάλυση.
Ένα άλλο σημαντικό λάθος που κάνουμε είναι ότι δεν σεβόμαστε τον σύντροφό μας. Στην αρχή μας άρεσαν όχι μόνο τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του, τον αγαπάμε γι’ αυτό που είναι. Με την πάροδο του χρόνου όμως δεν μας αρέσει ο/η άλλος/η και προσπαθούμε να τον/την αλλάξουμε. Πλέον μας νοιάζει μόνο ο εαυτός μας, δρούμε εγωιστικά και αρνούμαστε αυτά που θέλει ή έχει ανάγκη ο σύντροφός μας. Τον αγνοούμε, πολλές φορές δεν του δίνουμε καθόλου σημασία και απλά έτσι χάνεται η επικοινωνία. Εκεί που λέγαμε τα πάντα, όλους τους προβληματισμούς μας και ζητούσαμε στήριξη από το έτερον ήμισυ, τώρα τη θέση της αλληλοσυμπαράστασης την παίρνει η σιωπή και η έλλειψη σεβασμού και στοργής.
Τέλος, το πιο τοξικό λάθος που κάνουμε είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε και ζηλεύουμε τον σύντροφό μας. Αμφιβάλλουμε για το οτιδήποτε μας λέει και πολλές φορές αμφισβητούμε και την ίδια τη σχέση. Μέσα στην σχέση πολλές φορές νιώθουμε ανασφάλεια, νιώθουμε ότι ο σύντροφός μας είναι καλύτερος από εμάς και προσπαθούμε να τον ανταγωνιστούμε και να γίνουμε καλύτεροι από αυτόν. Με το να ζηλεύουμε όμως τον άνθρωπό μας δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στη μιζέρια και στην ψυχική κόπωση. Το καλύτερο είναι να υπάρχει αλληλουποστήριξη και όχι νοσηρός ανταγωνισμός. Για να σταματήσει λοιπόν η ζήλια πρέπει πρώτα να χτιστεί η εμπιστοσύνη και αυτή βέβαια δεν αποκτιέται από τη μία στιγμή στην άλλη, γίνεται στην πορεία μίας σχέσης. Με την εμπιστοσύνη παύουν οι ανασφάλειες και η ζήλια.
Όπως μπορούμε να καταλάβουμε το κοινό πρόβλημα στα λάθη που κάνουμε είναι η πάροδος του χρόνου. Καθώς προχωράει η σχέση, η ρουτίνα και η καθημερινότητα την αλλοιώνουν. Ο χρόνος όμως μπορεί αντί να καταστρέψει να επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα σε μία σχέση. Μαθαίνοντας περισσότερο τον σύντροφό μας μπορούμε να τον φροντίζουμε περισσότερο, να νοιαζόμαστε περισσότερο, να του συμπαραστεκόμαστε στις δύσκολες στιγμές και να τον στηρίζουμε στις επιλογές που κάνει. Μην απογοητευόμαστε λοιπόν, διορθώνοντας τα λάθη που κάνουμε η σχέση μας θα γίνεται ακόμη καλύτερη και μέσα από αυτήν θα μπορούμε να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Μέσα σε μία σχέση είναι πολλά τα λάθη που κάνουμε και δεν τα αντιλαμβανόμαστε εκείνη τη στιγμή. Όταν βρισκόμαστε σε μία σχέση πολλές φορές «τυφλωνόμαστε» και δρούμε με λάθος τρόπο.
Αυτά τα λάθη λοιπόν που γίνονται μπορεί να είναι επιζήμια για τη σχέση και πολλές φορές να οδηγήσουν και στον χωρισμό.
Ένα συχνό και τοξικό λάθος στη σχέση είναι όταν θεωρούμε τον σύντροφό μας δεδομένο. Στην αρχή μίας σχέσης όλα είναι ιδανικά. Είσαι ερωτευμένος με τον σύντροφό σου και προσπαθείς να του προσφέρεις τα πάντα. Στην πορεία όμως της σχέσης «επαναπαυόμαστε», θεωρούμε δεδομένη την ύπαρξη του συντρόφου, θεωρούμε ό, τι θα είναι πάντα εκεί για μας, τον παραμελούμε. Με λίγα λόγια έρχεται η ρουτίνα, η καθημερινότητα που καταστρέφει την ποιότητα της σχέσης και την οδηγεί πολλές φορές στη διάλυση.
Ένα άλλο σημαντικό λάθος που κάνουμε είναι ότι δεν σεβόμαστε τον σύντροφό μας. Στην αρχή μας άρεσαν όχι μόνο τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του, τον αγαπάμε γι’ αυτό που είναι. Με την πάροδο του χρόνου όμως δεν μας αρέσει ο/η άλλος/η και προσπαθούμε να τον/την αλλάξουμε. Πλέον μας νοιάζει μόνο ο εαυτός μας, δρούμε εγωιστικά και αρνούμαστε αυτά που θέλει ή έχει ανάγκη ο σύντροφός μας. Τον αγνοούμε, πολλές φορές δεν του δίνουμε καθόλου σημασία και απλά έτσι χάνεται η επικοινωνία. Εκεί που λέγαμε τα πάντα, όλους τους προβληματισμούς μας και ζητούσαμε στήριξη από το έτερον ήμισυ, τώρα τη θέση της αλληλοσυμπαράστασης την παίρνει η σιωπή και η έλλειψη σεβασμού και στοργής.
Τέλος, το πιο τοξικό λάθος που κάνουμε είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε και ζηλεύουμε τον σύντροφό μας. Αμφιβάλλουμε για το οτιδήποτε μας λέει και πολλές φορές αμφισβητούμε και την ίδια τη σχέση. Μέσα στην σχέση πολλές φορές νιώθουμε ανασφάλεια, νιώθουμε ότι ο σύντροφός μας είναι καλύτερος από εμάς και προσπαθούμε να τον ανταγωνιστούμε και να γίνουμε καλύτεροι από αυτόν. Με το να ζηλεύουμε όμως τον άνθρωπό μας δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στη μιζέρια και στην ψυχική κόπωση. Το καλύτερο είναι να υπάρχει αλληλουποστήριξη και όχι νοσηρός ανταγωνισμός. Για να σταματήσει λοιπόν η ζήλια πρέπει πρώτα να χτιστεί η εμπιστοσύνη και αυτή βέβαια δεν αποκτιέται από τη μία στιγμή στην άλλη, γίνεται στην πορεία μίας σχέσης. Με την εμπιστοσύνη παύουν οι ανασφάλειες και η ζήλια.
Όπως μπορούμε να καταλάβουμε το κοινό πρόβλημα στα λάθη που κάνουμε είναι η πάροδος του χρόνου. Καθώς προχωράει η σχέση, η ρουτίνα και η καθημερινότητα την αλλοιώνουν. Ο χρόνος όμως μπορεί αντί να καταστρέψει να επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα σε μία σχέση. Μαθαίνοντας περισσότερο τον σύντροφό μας μπορούμε να τον φροντίζουμε περισσότερο, να νοιαζόμαστε περισσότερο, να του συμπαραστεκόμαστε στις δύσκολες στιγμές και να τον στηρίζουμε στις επιλογές που κάνει. Μην απογοητευόμαστε λοιπόν, διορθώνοντας τα λάθη που κάνουμε η σχέση μας θα γίνεται ακόμη καλύτερη και μέσα από αυτήν θα μπορούμε να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια