Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής,
Συγγραφέας
Η κυβέρνηση και ο Κοτζιάς, επιταχύνουν εδώ και μερικούς μήνες τη λύση του ονόματος της FYROM. Η μεγάλη όμως σπουδή της κυβέρνησης, προκαλεί απορίες.
Αυτή τη στιγμή το επείγον του ζητήματος αφορά την κυβέρνηση των Σκοπίων, καθώς η χώρα αυτή επείγεται να ενταχθεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενώ ταυτόχρονα η πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό αυτού του πολυεθνικού μικρού κράτους είναι ιδιαίτερα τεταμένη. Σκοπιανοί «μακεδόνες», αλβανοί και βούλγαροι είναι λογικό να αλληλοσυγκρούονται και μόνον η ευρωπαϊκή προοπτική του κράτους θα τακτοποιούσε, εν μέρει, το ζήτημα.
Εφόσον λοιπόν η πίεση της εκκρεμότητας ασκείται προς τα Σκόπια, η Ελλάδα γιατί επισπεύδει; Κανονικά, υπό ομαλές συνθήκες, θα έπρεπε η ελληνική κυβέρνηση να αρπάξει την ευκαιρία και να προσπαθήσει να επιβάλει τη λύση που θα ικανοποιούσε τα εθνικά συμφέροντα. Κάτι τέτοιο θα επέβαλε μια διαπραγμάτευση που θα ξεκινούσε από το ζήτημα των συνταγματικών αλλαγών, θα περνούσε από το ζήτημα της χρήσης μιας συνταγματικής ονομασίας και θα κατέληγε στην ονομασία. Θα άφηνε δηλαδή τελευταίο το κρισιμότερο ζήτημα, αυτό που ο επισπεύδων κ. Κοτζιάς το τοποθετεί πρώτο. Εμείς δηλαδή πάμε εντελώς ανάποδα, μη κάνοντας χρήση των διπλωματικών όπλων που μας δίνει η συγκυρία. Δηλαδή δεν λειτουργούμε ορθολογικά.
Από πολιτική άποψη, η κυβέρνηση Συριζα- ΑΝΕΛ δεν έχει ενιαία θέση και είναι εμφανές πως ο Καμένος δεν συμφωνεί με την χρήση του όρου Μακεδονία στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων. Άρα, για να εγκριθεί μια τέτοια συμφωνία, θα πρέπει η κυβέρνηση να απευθυνθεί στην αντιπολίτευση- η οποία επίσης δεν συμφωνεί με τους χειρισμούς- ή τέλος σε μεμονωμένους βουλευτές, ώστε η συμφωνία να περάσει με απλή πλειοψηφία επί των παρόντων. Τυπικά αυτό μπορεί να συμβεί, ουσιαστικά όμως δεν μπορεί να γίνει, καθώς πρόκειται για σοβαρό εθνικό ζήτημα που απαιτεί ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δημοψήφισμα, αφού πρόκειται για απόφαση που θα δεσμεύει τη χώρα εσαεί. Η τυπική επί των παρόντων πλειοψηφία στη Βουλή δεν νομιμοποιείται να εγκρίνει τέτοιου είδους διεθνή συνθήκη.
Η αντιπολίτευση δεν πρόκειται να δεχθεί συμφωνία για το όνομα, εάν πρώτα δεν έχει υπάρξει συμφωνία για τη χρήση της και για τις απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές. Κάτι τέτοιο όμως το αποκλείουν οι σκοπιανοί και επομένως εάν έρθει συμφωνία για το όνομα θα απορριφθεί από την αντιπολίτευση.
Εάν ο Συριζα προχωρήσει, παρόλα ταύτα, στην έγκριση μιας τέτοιας συμφωνίας για το όνομα, τότε θα προκληθεί τεράστια πολιτική διαμάχη, εφόσον ούτε η πλειοψηφία του λαού θα τη δεχθεί, ούτε τα πολιτικά κόμματα και μέσα σ’ αυτό το διχαστικό κλίμα – το οποίο επίσης έχει επιδεινωθεί με το ζήτημα Σαββίδη και ΠΑΟΚ-η βόρεια Ελλάδα θα στραφεί εν σώματι κατά της κυβέρνησης, γεγονός που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την εκλογική επιρροή του Συριζα, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Είναι φανερό πως ασκούνται μεγάλες πιέσεις από ΕΕ και ΗΠΑ προς την κυβέρνηση να λύσει το σκοπιανό πριν το καλοκαίρι, ώστε τα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ και να ενταχθούν μετά στην ΕΕ. Όμως, μετά τις συνεχώς κλιμακούμενες απαιτήσεις των σκοπιανών, η Ελλάδα δεν έχει κανένα περιθώριο να συμφωνήσει επί του ονόματος, αφού καμία άλλη σοβαρή υποχώρηση δεν γίνεται στο ζήτημα του αλυτρωτισμού των «μακεδόνων» των Σκοπίων.
Επιπλέον, μια τόσο σοβαρή υποχώρηση της Ελλάδας έναντι των σκοπιανών απαιτήσεων θα λειτουργούσε αρνητικά ως προς την προστάτιδα χώρα την Τουρκία και θα έδινε εντελώς ακατάλληλο σήμα προς τον Ερντογάν και τις απαιτήσεις του στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Εάν η Ελλάδα υποχωρεί στα Σκόπια δίχως σοβαρή πίεση, τί θα κάνει όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος εμπλοκής με την Τουρκία;
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο λοιπόν να επισπεύδει και η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ πως η κυβέρνηση των Σκοπίων δεν κάνει ουσιαστικές διαπραγματεύσεις και απλώς περιμένει από την Ελλάδα να νομιμοποιήσει την ονομασία του κράτους τους.
Φυσικά αυτό, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί να γίνει. Η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να μην αναγνωρίζει αυτό το κράτος ως «Μακεδονία» και να χρησιμοποιήσει με αποφασιστικότητα όλα τα διπλωματικά όπλα που διαθέτει, ώστε να τοποθετηθεί σε άλλη βάση το ζήτημα, στο μέλλον. Όποτε δηλαδή η γειτονική χώρα αποφασίσει πραγματικά να μπει στην ΕΕ.
Αυτή τη στιγμή τα Σκόπια δεν είναι έτοιμα για σοβαρή συζήτηση.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Συγγραφέας
Η κυβέρνηση και ο Κοτζιάς, επιταχύνουν εδώ και μερικούς μήνες τη λύση του ονόματος της FYROM. Η μεγάλη όμως σπουδή της κυβέρνησης, προκαλεί απορίες.
Αυτή τη στιγμή το επείγον του ζητήματος αφορά την κυβέρνηση των Σκοπίων, καθώς η χώρα αυτή επείγεται να ενταχθεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενώ ταυτόχρονα η πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό αυτού του πολυεθνικού μικρού κράτους είναι ιδιαίτερα τεταμένη. Σκοπιανοί «μακεδόνες», αλβανοί και βούλγαροι είναι λογικό να αλληλοσυγκρούονται και μόνον η ευρωπαϊκή προοπτική του κράτους θα τακτοποιούσε, εν μέρει, το ζήτημα.
Εφόσον λοιπόν η πίεση της εκκρεμότητας ασκείται προς τα Σκόπια, η Ελλάδα γιατί επισπεύδει; Κανονικά, υπό ομαλές συνθήκες, θα έπρεπε η ελληνική κυβέρνηση να αρπάξει την ευκαιρία και να προσπαθήσει να επιβάλει τη λύση που θα ικανοποιούσε τα εθνικά συμφέροντα. Κάτι τέτοιο θα επέβαλε μια διαπραγμάτευση που θα ξεκινούσε από το ζήτημα των συνταγματικών αλλαγών, θα περνούσε από το ζήτημα της χρήσης μιας συνταγματικής ονομασίας και θα κατέληγε στην ονομασία. Θα άφηνε δηλαδή τελευταίο το κρισιμότερο ζήτημα, αυτό που ο επισπεύδων κ. Κοτζιάς το τοποθετεί πρώτο. Εμείς δηλαδή πάμε εντελώς ανάποδα, μη κάνοντας χρήση των διπλωματικών όπλων που μας δίνει η συγκυρία. Δηλαδή δεν λειτουργούμε ορθολογικά.
Από πολιτική άποψη, η κυβέρνηση Συριζα- ΑΝΕΛ δεν έχει ενιαία θέση και είναι εμφανές πως ο Καμένος δεν συμφωνεί με την χρήση του όρου Μακεδονία στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων. Άρα, για να εγκριθεί μια τέτοια συμφωνία, θα πρέπει η κυβέρνηση να απευθυνθεί στην αντιπολίτευση- η οποία επίσης δεν συμφωνεί με τους χειρισμούς- ή τέλος σε μεμονωμένους βουλευτές, ώστε η συμφωνία να περάσει με απλή πλειοψηφία επί των παρόντων. Τυπικά αυτό μπορεί να συμβεί, ουσιαστικά όμως δεν μπορεί να γίνει, καθώς πρόκειται για σοβαρό εθνικό ζήτημα που απαιτεί ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και δημοψήφισμα, αφού πρόκειται για απόφαση που θα δεσμεύει τη χώρα εσαεί. Η τυπική επί των παρόντων πλειοψηφία στη Βουλή δεν νομιμοποιείται να εγκρίνει τέτοιου είδους διεθνή συνθήκη.
Η αντιπολίτευση δεν πρόκειται να δεχθεί συμφωνία για το όνομα, εάν πρώτα δεν έχει υπάρξει συμφωνία για τη χρήση της και για τις απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές. Κάτι τέτοιο όμως το αποκλείουν οι σκοπιανοί και επομένως εάν έρθει συμφωνία για το όνομα θα απορριφθεί από την αντιπολίτευση.
Εάν ο Συριζα προχωρήσει, παρόλα ταύτα, στην έγκριση μιας τέτοιας συμφωνίας για το όνομα, τότε θα προκληθεί τεράστια πολιτική διαμάχη, εφόσον ούτε η πλειοψηφία του λαού θα τη δεχθεί, ούτε τα πολιτικά κόμματα και μέσα σ’ αυτό το διχαστικό κλίμα – το οποίο επίσης έχει επιδεινωθεί με το ζήτημα Σαββίδη και ΠΑΟΚ-η βόρεια Ελλάδα θα στραφεί εν σώματι κατά της κυβέρνησης, γεγονός που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την εκλογική επιρροή του Συριζα, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Είναι φανερό πως ασκούνται μεγάλες πιέσεις από ΕΕ και ΗΠΑ προς την κυβέρνηση να λύσει το σκοπιανό πριν το καλοκαίρι, ώστε τα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ και να ενταχθούν μετά στην ΕΕ. Όμως, μετά τις συνεχώς κλιμακούμενες απαιτήσεις των σκοπιανών, η Ελλάδα δεν έχει κανένα περιθώριο να συμφωνήσει επί του ονόματος, αφού καμία άλλη σοβαρή υποχώρηση δεν γίνεται στο ζήτημα του αλυτρωτισμού των «μακεδόνων» των Σκοπίων.
Επιπλέον, μια τόσο σοβαρή υποχώρηση της Ελλάδας έναντι των σκοπιανών απαιτήσεων θα λειτουργούσε αρνητικά ως προς την προστάτιδα χώρα την Τουρκία και θα έδινε εντελώς ακατάλληλο σήμα προς τον Ερντογάν και τις απαιτήσεις του στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Εάν η Ελλάδα υποχωρεί στα Σκόπια δίχως σοβαρή πίεση, τί θα κάνει όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος εμπλοκής με την Τουρκία;
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο λοιπόν να επισπεύδει και η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ πως η κυβέρνηση των Σκοπίων δεν κάνει ουσιαστικές διαπραγματεύσεις και απλώς περιμένει από την Ελλάδα να νομιμοποιήσει την ονομασία του κράτους τους.
Φυσικά αυτό, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί να γίνει. Η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να μην αναγνωρίζει αυτό το κράτος ως «Μακεδονία» και να χρησιμοποιήσει με αποφασιστικότητα όλα τα διπλωματικά όπλα που διαθέτει, ώστε να τοποθετηθεί σε άλλη βάση το ζήτημα, στο μέλλον. Όποτε δηλαδή η γειτονική χώρα αποφασίσει πραγματικά να μπει στην ΕΕ.
Αυτή τη στιγμή τα Σκόπια δεν είναι έτοιμα για σοβαρή συζήτηση.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια