Sponsor

ATHENS WEATHER

Τι κρίνεται στην επίσκεψη Κοτζιά στα Σκόπια

Του Κώστα Ράπτη 

Διατηρείται μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων μια δυναμική επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας της πΓΔΜ ή οι δύο πλευρές έχουν ήδη μπει στο παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών ενόψει προδιαγεγραμμένης αποτυχίας;

Το κρίσιμο αυτό ερώτημα επείγει να απαντηθεί κατά τις συνομιλίες που θα έχει σήμερα Πέμπτη και αύριο Παρασκευή στη γειτονική χώρα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.

Ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας αναμένεται να καταφθάσει στα Σκόπια το απόγευμα, σε συνθήκες με έντονη συμβολική φόρτιση, καθώς η υπουργική πτήση θα προσγειωθεί σε ένα αεροδρόμιο που, χάρη σε μια χειρονομία καλής θέλησης της κυβέρνησης Ζάεφ, έπαψε εδώ και λίγες ημέρες να φέρει το όνομα "Μέγας Αλέξανδρος”, που του είχε αποδοθεί στην κορύφωση της "αρχαιοπληξίας” των ημερών του Νίκολα Γκρούεφσκι.

Ο Νίκος Κοτζιάς πρόκειται απόψε να έχει δείπνο εργασίας με τον ομόλογό του Νικόλα Ντιμιτρόφ, ενώ την Παρασκευή αναμένεται να διεξαχθεί ένας μαραθώνιος συνομιλιών, με τον Έλληνα φιλοξενούμενο να συναντά τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζαέφ, καθώς και τους αρχηγούς των κομμάτων, σλαβικών και αλβανικών.

Αδιευκρίνιστο παραμένει, ωστόσο, αν ο υπουργός Εξωτερικών θα συναντηθεί και με τον (προσκείμενο στο αντιπολιτευόμενο VMRO-DPMNE) Πρόεδρο της Δημοκρατίας της πΓΔΜ Γκιόργκι Ντιμιτρόφ, ο οποίος κατά την προηγούμενη συνάντησή τους εξέδωσε ανακοίνωση με περιγραφή συνομιλιών δικής του εμπνεύσεως...

Την Παρασκευή θα υπάρξουν επίσης κοινές δηλώσεις των κυρίων Κοτζιά και Ντιμιτρόφ, ενώ οι δύο υπουργοί θα έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν εκ νέου, αυτή τη φορά στο πλαίσιο των συνομιλιών υπό τον ειδικό μεσολαβητή του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, στις 30 Μαρτίου στη Βιέννη.

Η επιμονή της πλευράς της πΓΔΜ στην "διαδικασία Νίμιτς” (παρότι σε μια πρώτη φάση, κατά τη συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ στο Νταβός, φέρεται να είχε συμφωνηθεί μια επιτάχυνση των ρυθμών, με μετάθεση του βάρους στο διμερές επίπεδο) αποτυπώνει και το άγχος των γειτόνων για ό,τι θα υποδήλωνε πως σύρονται σε μια διαπραγμάτευση ελληνικής κοπής.

Αντίστοιχα, το γεγονός ότι η πΓΔΜ έσπευσε να αποτυπώσει, έστω και λίγα 24ωρα πριν από την μετάβαση Κοτζιά στα Σκόπια, την δική της έγγραφη πρόταση, απέναντι σε αυτήν που είχε αποστείλει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, υποδηλώνει το ίδιο άγχος.

Το άκομψο αυτής της χειρονομίας, καθώς και η διαρροή την προηγούμενη εβδομάδα της συνομιλίας Ντιμιτρόφ με ομάδα ξένων πρεσβευτών, στην οποία ο υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ έκανε λόγο για "παραλογισμούς” στη θέση της Αθήνας υποδηλώνει μία σκλήρυνση, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική.

Υπενθυμίζεται ότι ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν έχει γίνει ακόμη ούτε επί της πεντάδας των πιθανών ονομασιών που έχει προτείνει ο Μάθιου Νίμιτς (Γκόρνα Μακεντόνιγια, Σεβέρνα Μακεντόνιγια, Βαρντάρσκα Μακεντόνιγια, Νόβα Μακεντόνιγια, Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια (Σκόπγιε) και μολονότι η πρώτη ιδίως από αυτές δείχνει να προκαλεί τα λιγότερα προβλήματα και στις δύο πλευρές, η συζήτηση για τα "ταυτοτικά” ζητήματα που κατεξοχήν προβάλλει η κυβέρνηση της πΓΔΜ (εδώ άλλωστε απαντώνται οι κατά Ντιμιτρόφ "παραλογισμοί”) αναμένεται δύσκολη. Ομοίως και τα σχετικά με το εύρος χρήσης της νέας ονομασίας, δηλ. εντέλει την πιθανότητα συνταγματικής αναθεώρησης στην πΓΔΜ.

Τι από όσα λέγονται είναι απλώς διαπραγματευτικό, τι αναδίπλωση σε αφετηριακές θέσεις και τι προάγγελος ενδεχόμενου αδιεξόδου μένει να φανεί.

Σε κάθε περίπτωση, στο εσωτερικό της κυβέρνησης της πΓΔΜ καταγράφονται διαφορετικές ταχύτητες, με τον Νικόλα Ντιμιτρόφ να έχει αναλάβει τις πιο σκληρές τοποθετήσεις.

Πέραν ενός παιχνιδιού κατανομής ρόλων που δεν πρέπει να εκπλήσσει, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι ο υπουργός Εξωτερικών της γείτονος έχει τις αυτοτελείς πολιτικές του φιλοδοξίες και βρίσκεται πιο κοντά προς το "κατεστημένο” της χώρας.

Το "μείγμα” στην πολιτική ηγεσία της γείτονος συνδιαμορφώνει η σχετική απειρία της κυβέρνησης Ζάεφ, οι λεπτές εσωτερικές ισορροπίες σε ένα κλίμα ήδη δηλητηριασμένο από την αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση για τον νόμο περί αναβάθμισης της χρήσης της αλβανικής γλώσσας, η ενδεχόμενη κακή πίστη, αλλά και το πώς προσλαμβάνεται η στάση του διεθνούς παράγοντα.

Σε μία χώρα συνηθισμένη επί δυόμιση δεκαετίες απλώς να κατοχυρώνει όλο και περισσότερο στο διεθνές πεδίο τη συνταγματική της ονομασία, προβάλλει αίφνης το ερώτημα πόσο επιθυμητή ή όχι (όπως ήδη υποδεικνύει η Μόσχα) είναι η ευρωατλαντική πορεία και το αν χρειάζονται πραγματικά για την επίτευξή της θυσίες και ποιες.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια