Πριν από κάθε πόλεμο, η κατάσταση ξεκινά πάντα με μια αλλόκοτη εκστρατεία δαιμονοποίησης του στόχου στα μάτια του λαού. Ένα λογικό συμπέρασμα που συνάγεται από την αδιάκοπη σειρά ανθελληνικής προπαγάνδας που έχει επικυρωθεί από το σύνολο της Τουρκικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια,
έχει σχεδιαστεί για να ενσταλάξει στη συνείδηση του τουρκικού κοινού ότι ο Ελληνισμός είναι ο εχθρός, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για ένα μελλοντικό πόλεμο. Τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση έχει γίνει όλο και πιο ασταθής στο Αιγαίο και στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οι εντάσεις μεταξύ της Τουρκίας και ελληνισμού έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο που δεν έχει παρατηρηθεί από το 1996, ενώ αρκετοί υποστηρίζουν ότι έχει ξεπεραστεί το σημείο αυτό μέχρι τώρα.
Μετά το τελευταίο μείζον ναυτικό ατύχημα που προκάλεσε το τουρκικό πλοίο ακτοφυλακής στην περιοχή των Ιμίων, η αδιανόητη προοπτική ενός θερμού επεισοδίου που θα κλιμακωθεί σε μια άμεση σύγκρουση μεταξύ τουρκικών και ελληνικών ενόπλων δυνάμεων έχει γίνει ανησυχητικά πραγματική. Οι συνεχείς απειλές της Τουρκίας και η εν γένει συμπεριφορά της με τις παραβιάσεις του εναερίου και θαλασσίου χώρου, ενάντια του ελληνισμού, είναι αρκετά αποσταθεροποιητικές. Αλλά ο πραγματικός κίνδυνος θα προκύψει εάν ο Τούρκος πρόεδρος, Tayyip Erdogan, ακολουθήσει τις επανειλημμένες απειλές του να πιέσει για την παύση εργασιών εξάντλησης κοιτασμάτων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί μια σύγκρουση είναι μια υπεύθυνη χάραξη πολιτικής όλων των εμπλεκομένων ώστε να υιοθετήσουν μια σαφή και σκληρή προσέγγιση απέναντι στην Τουρκία τώρα, προτού τα πράγματα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο.
Απειλώντας «Θεούς και Δαίμονες», ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι θα αναγκαστεί να «επιδείξει την τουρκική σκληρή ισχύ» και προειδοποίησε ότι η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να πολεμάει στη Συρία και παράλληλα να ανοίξει μέτωπα στην Ελλάδα και Κύπρο, ακόμη και να «χαστουκίσει οθωμανικά τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη Συρία». Αυτές οι απειλές θα μπορούσαν να προκαλέσουν αμετάκλητες ζημιές στη συμμαχία στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, η οποία συμμαχία, ήδη βρίσκεται υπό αμφισβήτηση λόγω του συνδυασμού του αυξανόμενου αυταρχισμού του Erdogan, του αναπτυσσόμενου φλερτ με τη Ρωσία και των συγκρουόμενων συμφερόντων στη Συρία. Στην παρούσα φάση μια σαφής δήλωση των ΗΠΑ ότι αυτό θα ήταν απαράδεκτο, υποστηριζόμενη ταυτόχρονα από μια αποτελεσματική αποτρεπτική στάση, είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί για να αποφευχθεί η άμεση εμπλοκή σε εχθροπραξίες και να διατηρηθεί κάθε ελπίδα για μια λειτουργική σχέση που θα συνεχίσει ομαλά μέσα στη συμμαχία.
Δυστυχώς, μέχρι στιγμής μια ασθενική αντίδραση έως κακοφωνία μικτών αμερικανικών μηνυμάτων, σε συνδυασμό με μια μακροχρόνια τάση να αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ την Τουρκία ως τον άσωτο υιό που πάντα μετά από αταξίες επιστρέφει, έπεισε τον Ερντογάν ότι η Ουάσιγκτον βλέπει τη σχέση της με την Άγκυρα πολύ σημαντική για να αποτύχει. Αυτό αυξάνει μόνο την όρεξή του για κίνδυνο και συνεπώς το ενδεχόμενο σύγκρουσης. Η Άγκυρα πρέπει να κατανοήσει τις καταστρεπτικές συνέπειες της συνεχιζόμενης προκλητικότητας και όχι μόνο η Ουάσιγκτον, αλλά και οι υπόλοιποι δρώντες πρέπει να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν.
Από τη δικιά μας πλευρά, ο στόχος των Αθηνών δεν πρέπει να είναι μόνο η στείρα αντιπαράθεση με την Άγκυρα για χάρη της αντιπαράθεσης, ή απλά επειδή έχουμε να αντιμετωπίσουμε το «κακομαθημένο παιδί» στο πρόσωπο του Erdogan. Αντίθετα, ο στόχος πρέπει να είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων και των βασικών κανόνων για αξιόπιστη αποτροπή και εποικοδομητική δέσμευση των συμμάχων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Για το σκοπό αυτό, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να συνδυάσει μια σταθερή προσέγγιση με υψηλού επιπέδου δέσμευση, προκειμένου να βρεθεί μια καλύτερη πορεία προς τα εμπρός. Οι πρόσφατες αναβαθμισμένες ποιοτικά και ποσοτικά, προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αποδείξουν στη διεθνή κοινότητα τη βούληση των Τούρκων να δημιουργήσουν ένταση, στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Τελικά, αν ο Erdogan είναι αποφασισμένος να καταστρέψει τη Νατοϊκή συμμαχία, δεν υπάρχει τίποτα και κανένας για να τον σταματήσει. Όμως, η σαφής και συνεπής αποτρεπτική ισχύς των συμμετεχόντων δυνάμεων, που απειλούνται εμμέσως ή αμέσως, μπορούν να βοηθήσουν να διασφαλιστεί ότι ο ασταθής ηγέτης της Τουρκίας δεν θα προσπεράσει την κόκκινη γραμμή, που η συμμαχία θα αναγκαστεί να απαντήσει. Ελπίζουμε να μην είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί η σκληρή ισχύς. Η Τουρκία προσπαθεί συνεχώς να εκφοβίσει τον ελληνισμό, έτσι ώστε να υποχωρούμε, αλλά αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι που παίζει. Πλέον σπρώχνουν τον ελληνισμό να απαντήσει. Πολύ λίγοι γνωρίζουν την απάντηση σε αυτή την ερώτηση, αλλά το κεντρικό θέμα είναι ότι οι Τούρκοι πρέπει να σταματήσουν να περιμένουν απάντηση σε αυτή την ερώτηση.
* Ο κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ε.α., ΠΝ.
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια