Συγγραφέας
Τελικώς η κυβέρνηση υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων, για να κλείσει την αξιολόγηση και να παραμείνει στην εξουσία, να αποδεχθεί τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών κάτω από το ισχύον όριο των 300 χιλιάδων.
Το όριο αυτό ισχύει μέχρι τέλους του έτους, αλλά είναι άδηλο τί θα ισχύσει εν συνεχεία, καθώς οι δανειστές επιμένουν να πέσει το όριο στις 140 χιλιάδες.
Το ζήτημα έφτασε στο αμήν, καθώς εάν οι τράπεζες δεν λύσουν το πρόβλημα με τα κόκκινα δάνεια πάνε κατευθείαν για ανα - κεφαλαιοποίηση και εν συνεχεία για κούρεμα καταθέσεων, σύμφωνα με τα ισχύοντα στην ευρωζώνη. Τούτο όμως θα σήμαινε και την πτώση της κυβέρνησης. Οπότε προτιμήθηκε φυσικά η εξυπηρέτηση των τραπεζών, παρά των δανειοληπτών. Λογικό.
Ωστόσο, οι πολιτικές συνέπειες για την κυβέρνηση δεν θα είναι και τόσο αμελητέες. Πρώτον, διότι το ζήτημα αυτό αφορά εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους πίστεψαν τις διαβεβαιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ πως θα τους προστατέψει αποτελεσματικά από τους τραπεζίτες- τουλάχιστον την πρώτη κατοικία. Η διάψευση αυτής της ελπίδας θα είναι προφανώς οδυνηρή και επομένως οδυνηρές θα είναι για την κυβέρνηση και οι πολιτικές της συνέπειες, εάν το όριο προστασίας πέσει στις 140 χιλιάδες.
Δεύτερον, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, η οποία προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και απέτυχε να μπει στη Βουλή για ελάχιστους ψήφους, έχει υιοθετήσει τα αιτήματα των δανειοληπτών και κλιμακώνει δράσεις εναντίον των πλειστηριασμών. Οι δράσεις αυτές θα κορυφωθούν προφανώς στο αμέσως επόμενο διάστημα, με καθημερινές εικόνες αγανακτισμένων στα τηλεοπτικά δελτία και στα πρωτοσέλιδα.
Η γενική αίσθηση που δημιουργείται έτσι σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που έχει σκύψει το κεφάλι στους δανειστές, προκειμένου να μην πέσει. Μια κυβέρνηση δηλαδή που όλο και απομακρύνεται από τη λογική της αριστεράς. Οπότε, τα κόμματα αυτά, δηλαδή η ΛΑΕ και η Πλεύση, θα πλεύσουν με ούριο άνεμο προς τις εκλογές , γεγονός που θα στριμώξει ακόμη περισσότερο, ιδεολογικά αλλά και εκλογικά, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το επιχείρημα πως οι πλειστηριασμοί δεν αγγίζουν τα λαϊκά στρώματα, αλλά κάποιους πλούσιους μπαταχτσήδες με βίλες δεν ευσταθεί, διότι το τσουνάμι των πλειστηριασμών θα φτάσει σίγουρα και στα χαμηλά επίπεδα δανεισμού και αντικειμενικής αξίας ακινήτου, ειδάλλως οι τράπεζες δεν σώζονται. Αυτή είναι και η απαίτηση εξάλλου των θεσμών.
Βεβαίως, το αντεπιχείρημα εδώ είναι πως τα ίδια θα έκανε και θα κάνει η ΝΔ, εάν γίνει κυβέρνηση. Το επιχείρημα αυτό είναι αφελές, διότι μπορεί η ΝΔ να κάνει τα ίδια, πλην όμως την κυβέρνηση έχουμε μπροστά μας, όχι την ΝΔ. Αυτήν θα κρίνουμε, για τις πράξεις της. Εάν η κυβέρνηση σου βγάζει το σπίτι στο σφυρί, θα σκεφτείς πως και ο Κυριάκος θα στο βγάζε εξίσου; Όχι. Είσαι ιδιαίτερα εκνευρισμένος για να έχεις χρόνο για τόσο συνδυαστικούς συλλογισμούς. Το πιθανότερο είναι να αρπάξεις το πρώτο μαύρο ψηφοδέλτιο που θα βρεις μπροστά σου.
Η κυβέρνηση είναι λοιπόν σε αδιέξοδο. Θα ήθελε βεβαίως να τηρήσει την υπόσχεσή της και να αφήσει τους τραπεζίτες χωρίς σπίτια. Αλλά δεν μπορεί. Δεν είναι στο χέρι της, εάν θέλει να παραμείνει κυβέρνηση. Το δίλημμα λοιπόν που έχει είναι στρατηγικής σημασίας, διότι είναι ηθικό δίλημμα, δηλαδή εξόχως πολιτικό: Τίνος τα συμφέροντα εκπροσωπεί αυτό το κόμμα;
Εάν εκπροσωπεί λαϊκά συμφέροντα οφείλει να αρνηθεί τους πλειστηριασμούς κατοικιών, να διατηρήσει το όριο στις 300 χιλιάδες και αν οι δανειστές επιμείνουν να παραιτηθεί. Εάν όμως δεν το κάνει και παραμείνει στη θέση της πουλώντας σπίτια των 150 χιλιάδων ευρώ, λαϊκά σπίτια δηλαδή, τότε θα εκπροσωπεί κατ’ αποκλειστικότητα τα συμφέροντα των τραπεζιτών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια