(www.xidaras.gr)
Θα ήθελα προκαταβολικά να αφιερώσω τις παρακάτω σημειώσεις σε όλους τους άνδρες αναγνώστες. Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Ως άνδρας και ο ίδιος ομολογώ ότι μπορώ να καταλάβω μία παραπάνω δυσκολία των ανδρών σε αυτό το θέμα:
Την δυσκολία να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Να εκφραστούν συναισθηματικά.
Να βάλουν σε λόγια όλα όσα νιώθουν, ιδιαιτέρως όσα συναισθήματα εκδηλώνουν αγάπη, τρυφερότητα κι ακόμη περισσότερο φόβο, ανησυχία... Τι αδικία! Ένα τεράστιο στερεότυπο, σαν σύννεφο, απλώνεται πάνω απ' τα κεφάλια μας και μας στερεί να δούμε τον ήλιο: Το φως των συναισθημάτων μας, την αξία και τη σημασία τους. Ή μάλλον για την ακρίβεια, συχνά τα βλέπουμε αλλά δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε. Δεν τολμάμε. Φοβόμαστε μην χαρακτηριστούμε αδύναμοι, ανίκανοι, “λίγοι”, μην νομίζουν οι άλλοι ότι δεν μπορούμε... << Γιατί πρέπει να τα μπορούμε όλα! Γιατί αλλιώς δεν αξίζει!>>.
Έχει μεγάλη σημασία να είμαστε και να παραμένουμε σε επαφή με τα συναισθήματα μας. Να έχουμε συνείδηση του τι νιώθουμε κάθε στιγμή, τι αισθανόμαστε για αυτό ή για εκείνο, για τον έναν ή για τον άλλον... Όλα τα συναισθήματα μας αξίζει να μπορούμε να τα καλοδεχόμαστε. Ακόμα και τα “αρνητικά” συναισθήματα έχουν την αξία τους, τη σημασία τους. Τα νιώθουμε γιατί υπάρχουν, γιατί κάτι, κάποιος, τα δημιούργησε, και εμείς καλό θα ήταν να μπορούμε να επεξεργαστούμε τα δεδομένα μας κάθε στιγμή γιατί αυτές οι στιγμές, το άθροισμα των στιγμών αυτών, είναι η ζωή μας.
Πρέπει να είμαστε ενσυναισθητικοί πρώτα με τον ίδιο μας τον εαυτό: αυτό είναι το διαβατήριο για να έχουμε ενσυναίσθηση και για όλους τους άλλους...
ΥΓ. Αν και το κείμενο αφιερώνεται στους άνδρες, δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν αφορά και τις Γυναίκες! Το μήνυμα του κειμένου, η αξία και η σημασία της συναισθηματικής έκφρασης, αφορά τον κάθε έναν από εμάς που τον νοιάζει όχι μόνο να ξέρει τι θα πει αγάπη, καλοσύνη, θυμός, πίκρα, φόβος κλπ. αλλά τον νοιάζει επίσης, να ζήσει την ζωή του εμβαθύνοντας και σε ποιότητες πέραν του νου και της διανόησης, βουτώντας στον ωκεανό των συναισθημάτων, εμβαθύνοντας στην εμπειρία μιας ζωής βιωμένης ως το μεδούλι της...
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Θα ήθελα προκαταβολικά να αφιερώσω τις παρακάτω σημειώσεις σε όλους τους άνδρες αναγνώστες. Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Ως άνδρας και ο ίδιος ομολογώ ότι μπορώ να καταλάβω μία παραπάνω δυσκολία των ανδρών σε αυτό το θέμα:
Την δυσκολία να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Να εκφραστούν συναισθηματικά.
Να βάλουν σε λόγια όλα όσα νιώθουν, ιδιαιτέρως όσα συναισθήματα εκδηλώνουν αγάπη, τρυφερότητα κι ακόμη περισσότερο φόβο, ανησυχία... Τι αδικία! Ένα τεράστιο στερεότυπο, σαν σύννεφο, απλώνεται πάνω απ' τα κεφάλια μας και μας στερεί να δούμε τον ήλιο: Το φως των συναισθημάτων μας, την αξία και τη σημασία τους. Ή μάλλον για την ακρίβεια, συχνά τα βλέπουμε αλλά δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε. Δεν τολμάμε. Φοβόμαστε μην χαρακτηριστούμε αδύναμοι, ανίκανοι, “λίγοι”, μην νομίζουν οι άλλοι ότι δεν μπορούμε... << Γιατί πρέπει να τα μπορούμε όλα! Γιατί αλλιώς δεν αξίζει!>>.
Έχει μεγάλη σημασία να είμαστε και να παραμένουμε σε επαφή με τα συναισθήματα μας. Να έχουμε συνείδηση του τι νιώθουμε κάθε στιγμή, τι αισθανόμαστε για αυτό ή για εκείνο, για τον έναν ή για τον άλλον... Όλα τα συναισθήματα μας αξίζει να μπορούμε να τα καλοδεχόμαστε. Ακόμα και τα “αρνητικά” συναισθήματα έχουν την αξία τους, τη σημασία τους. Τα νιώθουμε γιατί υπάρχουν, γιατί κάτι, κάποιος, τα δημιούργησε, και εμείς καλό θα ήταν να μπορούμε να επεξεργαστούμε τα δεδομένα μας κάθε στιγμή γιατί αυτές οι στιγμές, το άθροισμα των στιγμών αυτών, είναι η ζωή μας.
Πρέπει να είμαστε ενσυναισθητικοί πρώτα με τον ίδιο μας τον εαυτό: αυτό είναι το διαβατήριο για να έχουμε ενσυναίσθηση και για όλους τους άλλους...
ΥΓ. Αν και το κείμενο αφιερώνεται στους άνδρες, δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν αφορά και τις Γυναίκες! Το μήνυμα του κειμένου, η αξία και η σημασία της συναισθηματικής έκφρασης, αφορά τον κάθε έναν από εμάς που τον νοιάζει όχι μόνο να ξέρει τι θα πει αγάπη, καλοσύνη, θυμός, πίκρα, φόβος κλπ. αλλά τον νοιάζει επίσης, να ζήσει την ζωή του εμβαθύνοντας και σε ποιότητες πέραν του νου και της διανόησης, βουτώντας στον ωκεανό των συναισθημάτων, εμβαθύνοντας στην εμπειρία μιας ζωής βιωμένης ως το μεδούλι της...
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια