Ένα ολλανδικό κέντρο πυρηνικών ερευνών άρχισε το πρώτο πείραμα εδώ και περίπου μισό αιώνα πάνω σε μια τεχνολογία η οποία θεωρείται ότι μπορεί να φέρει επανάσταση στον χώρο της πυρηνικής ενέργειας: Τους πυρηνικούς αντιδραστήρες τηγμένου άλατος που βασίζονται στο θόριο.
Το θόριο θεωρείται από παλιά πως θα μπορούσε να αποτελέσει το «κλειδί» για πιο ασφαλή πυρηνική ενέργεια: Το συγκεκριμένο ελαφρώς ραδιενεργό υλικό μετατρέπεται σε σχάσιμο ουράνιο 233 όταν βομβαρδίζεται με νετρόνια υψηλής ενέργειας, ωστόσο μετά τη χρήση του, το ουράνιο 233 αφήνει λιγότερα ραδιενεργά κατάλοιπα μακράς ζωής σε σχέση με το ουράνιο 235 που χρησιμοποιείται στους σημερινούς σταθμούς πυρηνικής ενέργειας. Ωστόσο, όπως σημειώνει το New Scientist, η σχετική έρευνα συνδέεται «παραδοσιακά» με τις στρατιωτικές έρευνες πυρηνικών όπλων, οι οποίες έχουν να κάνουν με ουράνιο και πλουτώνιο, οπότε το θόριο βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε δεύτερη μοίρα.
Παρόλα αυτά, αυτό ίσως να αλλάξει, χάρη στη δουλειά του NRG, ιδρύματος πυρηνικών ερευνών στο Πέτεν της Ολλανδίας, όπου ξεκίνησε το πείραμα SALIENT (Salt Irradiation Experiment) σε συνεργασία με την Κομισιόν. Οι ερευνητές θέλουν να χρησιμοποιήσουν θόριο ως καύσιμο σε έναν αντιδραστήρα τηγμένου άλατος: Ένα από τα σχέδια νέας γενιάς στην πυρηνική ενέργεια, όπου τόσο ψυκτικό όσο και καύσιμο είναι ένα μείγμα καυτού τηγμένου άλατος. Μάλιστα, για τεχνικούς λόγους, πολλοί πιστεύουν ότι οι αντιδραστήρες τηγμένου άλατος εκ των πραγμάτων ενδείκνυνται για χρήση θορίου ως καυσίμου.
Η ομάδα του Πέτεν θα χρησιμοποιήσει τον αντιδραστήρα της για να τήξει ένα δείγμα καυσίμου θορίου και σττη συνέχεια θα το βομβαρδίσει με νετρόνια για τη μετατροπή του σε ουράνιο 233- που μπορεί να διατηρήσει την αλυσιδωτή αντίδραση η οποία απαιτείται για την παραγωγή ενέργειας. Το επόμενο βήμα θα είναι η έρευνα πάνω σε κράματα μετάλλων και άλλα υλικά που θα είναι σε θέση να αντέχουν στις υψηλότατες θερμοκρασίες που παρατηρούνται εντός ενός αντιδραστήρα τηγμένου άλατος- και εν τέλει θα ασχοληθούν με τη διαχείριση των αποβλήτων ενός τέτοιου αντιδραστήρα.
Εάν το πρόγραμμα αυτό αποδώσει αποτελέσματα, εκτιμάται ότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα δείξουν ενδιαφέρον για την πυρηνική τεχνολογία με βάση το θόριο- πιθανώς εγκαινιάζοντας μια νέα, πιο ασφαλή εποχή στον χώρο της πυρηνικής ενέργειας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Το θόριο θεωρείται από παλιά πως θα μπορούσε να αποτελέσει το «κλειδί» για πιο ασφαλή πυρηνική ενέργεια: Το συγκεκριμένο ελαφρώς ραδιενεργό υλικό μετατρέπεται σε σχάσιμο ουράνιο 233 όταν βομβαρδίζεται με νετρόνια υψηλής ενέργειας, ωστόσο μετά τη χρήση του, το ουράνιο 233 αφήνει λιγότερα ραδιενεργά κατάλοιπα μακράς ζωής σε σχέση με το ουράνιο 235 που χρησιμοποιείται στους σημερινούς σταθμούς πυρηνικής ενέργειας. Ωστόσο, όπως σημειώνει το New Scientist, η σχετική έρευνα συνδέεται «παραδοσιακά» με τις στρατιωτικές έρευνες πυρηνικών όπλων, οι οποίες έχουν να κάνουν με ουράνιο και πλουτώνιο, οπότε το θόριο βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε δεύτερη μοίρα.
Παρόλα αυτά, αυτό ίσως να αλλάξει, χάρη στη δουλειά του NRG, ιδρύματος πυρηνικών ερευνών στο Πέτεν της Ολλανδίας, όπου ξεκίνησε το πείραμα SALIENT (Salt Irradiation Experiment) σε συνεργασία με την Κομισιόν. Οι ερευνητές θέλουν να χρησιμοποιήσουν θόριο ως καύσιμο σε έναν αντιδραστήρα τηγμένου άλατος: Ένα από τα σχέδια νέας γενιάς στην πυρηνική ενέργεια, όπου τόσο ψυκτικό όσο και καύσιμο είναι ένα μείγμα καυτού τηγμένου άλατος. Μάλιστα, για τεχνικούς λόγους, πολλοί πιστεύουν ότι οι αντιδραστήρες τηγμένου άλατος εκ των πραγμάτων ενδείκνυνται για χρήση θορίου ως καυσίμου.
Η ομάδα του Πέτεν θα χρησιμοποιήσει τον αντιδραστήρα της για να τήξει ένα δείγμα καυσίμου θορίου και σττη συνέχεια θα το βομβαρδίσει με νετρόνια για τη μετατροπή του σε ουράνιο 233- που μπορεί να διατηρήσει την αλυσιδωτή αντίδραση η οποία απαιτείται για την παραγωγή ενέργειας. Το επόμενο βήμα θα είναι η έρευνα πάνω σε κράματα μετάλλων και άλλα υλικά που θα είναι σε θέση να αντέχουν στις υψηλότατες θερμοκρασίες που παρατηρούνται εντός ενός αντιδραστήρα τηγμένου άλατος- και εν τέλει θα ασχοληθούν με τη διαχείριση των αποβλήτων ενός τέτοιου αντιδραστήρα.
Εάν το πρόγραμμα αυτό αποδώσει αποτελέσματα, εκτιμάται ότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα δείξουν ενδιαφέρον για την πυρηνική τεχνολογία με βάση το θόριο- πιθανώς εγκαινιάζοντας μια νέα, πιο ασφαλή εποχή στον χώρο της πυρηνικής ενέργειας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια