Εκτός τόπου και χρόνου είναι όσοι ερμηνεύουν με μικροπολιτικό τρόπο τη δημόσια συζήτηση που άνοιξε με αφορμή τις παντελώς άστοχες δηλώσεις Βούτση για την Ορθοδοξία και τις παρελάσεις.
Διαβάζω από χθες ορισμένους «αναλυτές», που προφανώς ζουν σε άλλη χώρα, να υποστηρίζουν ότι πήρε διαστάσεις η κόντρα Ν.Δ. - ΑΝ.ΕΛ. γιατί και τα δύο κόμματα στοχεύουν στις ψήφους των πιστών, λες και μιλάμε για καμιά μειοψηφία ή για επιμέρους κοινωνική υποομάδα, όπως οι οικολόγοι ή οι φιλόζωοι.
Ορθόδοξο είναι το 90% και πλέον των Ελλήνων, δηλαδή σχεδόν το σύνολο του εκλογικού σώματος. Ενα μέρος αυτών έδωσε την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ δύο φορές τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Χωρίς αυτές τις ψήφους, το κυβερνών κόμμα θα παρέμενε στα ποσοστά του 2% και του 3%, που είχε σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του. Αυτό το γεγονός υποτιμούν όσοι θεωρούν ότι η κόντρα για τα «ιερά και τα όσια» του λαού μας αφορά μόνο τη Δεξιά.
Το ίδιο λάθος έκανε και ο πρόεδρος της Βουλής, που θεώρησε ότι πρέπει να ικανοποιήσει την εκλογική «πελατεία» του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, αποξενώνοντας με αυτόν τον τρόπο όλους τους υπόλοιπους ψηφοφόρους, που προστέθηκαν τα τελευταία χρόνια κυρίως εξαιτίας του οικονομικού αδιεξόδου της χώρας και της παταγώδους αποτυχίας των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Οι απόψεις που εξέφρασε ο κ. Βούτσης θύμισαν τις γραφικότητες που έλεγαν οι συριζαίοι όταν ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και έψαχναν τρόπους για να ακούγονται στα media. Δεν μπορεί, όμως, σήμερα πρόσωπα με σοβαρό θεσμικό ρόλο να υποστηρίζουν ιστορικά απαράδεκτες και προκλητικές απόψεις, που διχάζουν άσκοπα.
Η Ελλάδα ασφαλώς και δεν είναι χώρα Ταλιμπάν, όμως είναι αδιαμφισβήτητο ότι είναι ορθόδοξη. Οποιος προσπαθεί να αποβάλει από το DNA του λαού μας την πίστη είναι σαν να επιχειρεί να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του. Ακόμα και οι σοβαροί ιστορικοί της Αριστεράς αποδέχονται τη συμβολή της Ορθοδοξίας στην ιδιοσυστασία του ελληνικού έθνους, όχι μόνο ως προς τη θρησκευτική πίστη, αλλά και ως προς τον τρόπο ζωής. Ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε παραδεχθεί το 1945, γράφοντας στον «Ριζοσπάστη», ότι η Ορθοδοξία υπήρξε παράγοντας «λαϊκής ενότητας». Αλλά και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, στις 28 Οκτωβρίου 2016, στον Αη Στράτη, στην ομιλία του ανέφερε ότι «η Ορθοδοξία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ελληνικό λαό και την κουλτούρα του, και μάλιστα έχει κοινά στοιχεία με την αριστερή φιλοσοφία».
Ο κ. Βούτσης επίσης ανέφερε άστοχα ότι η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να έχει ως κεντρικές αξίες το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Ασχέτως με τον τρόπο που το καθεστώς της επταετίας εκμεταλλεύτηκε αυτό το σύνθημα (που ασφαλώς δεν του ανήκει), αναρωτιέμαι: Γιατί ένας ανώτατος πολιτειακός παράγων να εχθρεύεται αυτές τις αρχές; Η οικογένεια δεν μας έσωσε και πάλι τώρα, στα χρόνια της κρίσης; Για την πατρίδα μας δεν πρέπει να είμαστε περήφανοι και να κάνουμε τα πάντα για να διατηρούμε τα κυριαρχικά δικαιώματά της; Και, τέλος, η πίστη μας δεν μας συνόδευσε και μας ενίσχυσε σε όλους τους μεγάλους αγώνες, προσωπικούς και εθνικούς; Πόσο ιδεοληπτικό είναι, λοιπόν, να υποστηρίζει κάποιος ότι αυτές οι αρχές είναι... απόβλητες!
Υπάρχει, όμως, και η «καραμέλα» της εποχής! Οσοι συμφωνούν ότι όντως η οικογένεια, η πατρίδα και η θρησκεία είναι οι κρίσιμες αξίες, που πρέπει να διατηρήσουμε ειδικά αυτή την εποχή της ισοπέδωσης, είναι ακροδεξιοί!
Αυτοί οι αφορισμοί των δήθεν... δημοκρατών είναι άκρως φασιστικοί. Στην ουσία, πρόκειται για ξεπερασμένα κομπλεξικά κατάλοιπα της Μεταπολίτευσης, που σερβιρίστηκαν ως πολιτικά «ορθές» απόψεις.
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, όταν ήρθε στην Αθήνα λίγο πριν από το τέλος της θητείας του, μίλησε για την Ορθοδοξία και την παγκόσμια συμβολή των χριστιανικών αξιών. Εκλεισε δε την ομιλία του με τη φράση «Ο Θεός να ευλογεί την Αμερική και την Ελλάδα». Μήπως είναι κι αυτός ακροδεξιός;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια