Ικρίωμα

Αν εμφανιστεί κάτι καινούργιο,οι Έλληνες θα αλλάξουν τον συσχετισμό

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Η δημοσκόπηση της MRB «Τάσεις», η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, είχε μερικά ενδιαφέροντα ευρήματα, τα οποία όμως λόγω του επιφανειακού τρόπου που διαβάζουμε τις μετρήσεις δεν έτυχαν της απαιτούμενης προσοχής.

Το βασικό εύρημα της μέτρησης είναι η επανάσταση του ρεαλισμού. Χρειάστηκε να περάσουν οκτώ χρόνια από το «Λεφτά υπάρχουν» και δύο χρόνια από το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και το «θα σκίσουμε στα Μνημόνια» για να συμφιλιωθούμε οι Έλληνες με την πραγματικότητα. Στην ερώτηση «τι προτιμάτε, ωμό ρεαλισμό ή φρούδες ελπίδες» η απάντηση ήταν -70%- «ωμό ρεαλισμό». Πάνε πια τα παραμύθια. Ενδεικτικά της στροφής των Ελλήνων είναι άλλωστε και τα ποσοστά που αποσπά το ιδεολόγημα Μητσοτάκη «Συμφωνία Αλήθειας»: 44% από 34% στις παλαιές «Τάσεις».

Ακόμη πιο ενδεικτικά της μεταστροφής είναι και τα ποσοστά αποδοχής της ευρωπαϊκής ιδέας. Στο δίπολο ευρωπαϊσμός - αντιευρωπαϊσμός υπερτερεί βραχεία κεφαλή ο ευρωπαϊσμός. Η θύελλα μοιάζει να κοπάζει. Γράφω «μοιάζει» γιατί, ενώ το 66% των Ελλήνων συμφωνεί με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, εντούτοις η ποιοτική ανάλυση των στοιχείων αποδεικνύει ότι στους κόλπους του «Μένουμε Ευρώπη» υπάρχει αρκετά απρόθυμος ευρωπαϊσμός! Οι μισοί (31%) τάσσονται υπέρ της παραμονής όχι επειδή αγαπούν την Ε.Ε. αλλά επειδή αισθάνονται «εγκλωβισμένοι σε αυτήν»! Γάμος από συνοικέσιο.

Πέραν αυτών και ανεξαρτήτως της δυνητικής εκλογικής συμπεριφοράς των Ελλήνων, οι ηγεσίες οφείλουν να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τη σταδιακή αυτονόμηση του εκλογικού σώματος από το πολιτικό σύστημα. Η σωστή ανάγνωση των στοιχείων είναι «σε ψηφίζω αλλά δεν σε αποδέχομαι», «σε ψηφίζω αλλά, αν έχω επιλογή, ίσως σε εγκαταλείψω». Θα χαρακτήριζα τη νέα αρχιτεκτονική εύθραυστο ικρίωμα, το οποίο μπορεί να αρχίσει να τρίζει ανά πάσα στιγμή. Όσο δεν εμφανίζεται κάτι απειλητικό, έτσι θα μένει. Μα αν υπάρξει -δεν το διακρίνω- οι Έλληνες θα αλλάξουν τον συσχετισμό.

Δεν είναι μόνο ότι υπερισχύει «Ο κανένας» στις ερωτήσεις για τα ηγετικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι μόνο ότι στην αξιολόγηση των θεσμών προηγούνται πανεπιστήμια, Εκκλησία, Ένοπλες Δυνάμεις, Δικαιοσύνη, ενώ είναι στον πάτο η πολιτική. Δεν είναι μόνο ότι τα, έτσι κι αλλιώς, υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ (21%) υποεκπροσωπούνται στις μετρήσεις - οι ντροπιασμένοι συριζαίοι ψηφοφόροι «κρύβονται». Είναι και η τάση της αποχής που συγκλονίζει τόσο τις προηγμένες δυτικές δημοκρατίες (Γαλλία) όσο και τις υπανάπτυκτες (Αλβανία, 35% η συμμετοχή στις εκλογές). Γι’ αυτό λοιπόν, προσοχή, Κυριάκο. Το στρατηγικό τοπίο βελτιώνεται αλλά λακκούβες υπάρχουν πολλές και αθέατες.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία 

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.