Ξαναδιαβάζοντας τον «Αλυσοδεμένο Ελέφαντα»

Επιμέλεια κειμένου Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος
www.xidaras.gr

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, σου λέω»!
Πόσες φορές το ένιωσα, πόσες φορές το είπα στον εαυτό μου. Αλλά… στο τέλος δειλά, αργά, πάντα κάτι κατάφερνα. Τώρα; Γιατί με τρομάζει τόσο;
Γιατί έστω και στη σκέψη μόνο το πρώτο πράγμα που μου έρχεται είναι αυτό: «ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ». Τι πραγματικά με φοβίζει; Γιατί δεν μπορώ; Γιατί δε θέλω ούτε καν να προσπαθήσω; Γιατί τα παρατάω τόσο εύκολα;
Φοβάμαι την αποτυχία; Ή μήπως την απογοήτευση; Ή δεν ξέρω και γω τι; Ποιο είναι το δικό μου παλούκι, που με κρατάει αλυσοδεμένη;

ΦΟΒΟΣ, ΚΟΥΡΑΣΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΘΛΙΨΗ, ΠΟΝΟΣ; Πώς ακριβώς να το ονομάσω; Δε θα το ονομάσω. Πολύ φοβάμαι ότι δε θα καταφέρω και να λυθώ ποτέ. Ή μήπως δεν θέλω; Όχι, θέλω. Θέλω να λυθώ. ΘΕΛΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ; Εεεε, και δε θα σβήσει ποτέ; Πώς θα γίνει να το ξεχάσω;

Ίσως έχω την ανάγκη να αγαπηθώ, να νιώσω ότι κάποιος πιστεύει σε μένα για να πορευτώ. Ότι ανήκω κάπου που με θέλουν. Όπως όταν έμαθα να κάνω ποδήλατο, χωρίς βοηθητικές ρόδες. Φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ. Άλλα τότε με βοήθησε ο αδελφός μου και να… Τώρα ούτε που το σκέφτομαι. Αλλά είχα πέσει πολλές φορές και είχα χτυπήσει πολύ. Κάθε φορά έλεγα ΟΧΙ δεν ανεβαίνω ξανά. Δε θα κάνω ποτέ ποδήλατο. Και όμως έχω φτάσει στο σημείο να κάνω χωρίς βοηθητικές ρόδες. Πώς; Κάθε φορά ερχόταν ο αδελφός μου και μου έλεγε: «Αύριο πάλι θα προσπαθήσουμε. Είναι μια άλλη μέρα. Και εγώ θα είμαι εκεί. Δίπλα σου». Και όχι μόνο το πίστευε, αλλά έβλεπα και ότι το εννοούσε.

Ναι, αλλά έχεις καταφέρει τόσα πολλά πράγματα μόνη σου Βασιλεία, γιατί δεν μπορείς και αυτό; ΔΕΝ ΞΕΡΩ! Ίσως κουράστηκα να πολεμάω μόνη μου; Ή κουράστηκα να πιστεύω στους ανθρώπους. Γιατί ό,τι κι αν έκανα νόμιζα ότι είχα ανθρώπους κοντά μου, και στο τέλος αποδείχτηκε λάθος. Ήμουν μόνη μου! Μήπως να βρω κάποιο λόγο (αφορμή) πάλι; Μπα… Δεν έχει νόημα. Δε θα πιάσει. Άσκοπη προσπάθεια τώρα που το σκέφτομαι…

To κείμενο το υπογράφει και στο χαρτί και στη ζωή η Βασιλεία, στην προσπάθειά της να ερμηνεύσει τον κόσμο και τον εαυτό της, αφού υπήρξε πολλά χρόνια δεμένη πρώτα με ορατές κι έπειτα από αόρατες αλυσίδες…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος.        τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσ. Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.