Γιατί επέλεξε τη μετωπική ρήξη με τις ΗΠΑ
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Οι δικαιολογίες που επικαλείται η Τουρκία γι’ αυτήν την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών είναι τέτοιες, που δεν χωρούν ούτε σ’ αυτήν τη σφαίρα της σχιζοφρένειας και του παραλογισμού.
Μετά λοιπόν τη σύγκρουση του Ερντογάν με τον Τραμπ για το Κουρδικό και συγκεκριμένα την απόφαση της Ουάσινγκτον να συνεργαστεί και να εξοπλίσει τους Κούρδους της Συρίας, επιλογή που οδηγεί στην ίδρυση του δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, μετά το πρώτο που λειτουργεί ήδη εδώ και 25 χρόνια στο Βόρειο Ιράκ - Νότιο Κουρδιστάν, τώρα ο Τούρκος ηγέτης κάνει άλλη μια εξαιρετικά ρηξικέλευθη επιλογή.
Προτιμά να συμπαραταχτεί με την Ντόχα, την Τεχεράνη και τη Μόσχα, στην απόφαση των ΗΠΑ, της Σαουδικής Αραβίας και σχεδόν του συνόλου των αραβικών χωρών, της Αιγύπτου συμπεριλαμβανομένης, να εφαρμόσουν αποκλεισμό εναντίον του Κατάρ, το οποίο καταγγέλλουν ότι υποστηρίζει ανοιχτά την ισλαμική τρομοκρατία, παραθέτοντας μάλιστα στοιχεία. Παρεμπιπτόντως, ορισμένα από τα άτομα των οποίων τα στοιχεία έδωσε η Σαουδική Αραβία στη δημοσιότητα ως εμπλεκόμενα στην τρομοκρατία είναι στενοί φίλοι του Ερντογάν.
Μάλιστα, η τουρκική κυβέρνηση έφερε προς κύρωση στη Βουλή δύο συμφωνίες που είχε υπογράψει με το Κατάρ, οι οποίες είχαν σειρά 100 και κυρώθηκαν στα μέσα της εβδομάδας, μετά την κατάθεση τροπολογίας για να κυρωθούν με τη μορφή του κατεπείγοντος.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Οτι η Τουρκία είναι σε θέση να στείλει με βάση τις συμφωνίες αυτές δύναμη 3.000 ανδρών σε βάση που ήδη διαθέτει στο Κατάρ, καθώς και πολεμικά πλοία και αεροσκάφη F-16. Ανάλογη απόφαση πήρε την Πέμπτη και η κυβέρνηση του Πακιστάν, για την αποστολή, δηλαδή, στρατιωτικής δύναμης 20.000 ανδρών στο Κατάρ.
Το γράψαμε και στο άρθρο μας της Παρασκευής. Οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία θα επιχειρήσουν να αντικαταστήσουν την ηγεσία σ’ αυτή τη μικρή, πλην όμως πάμπλουτη χώρα, με στόχο αυτή να σταματήσει να συνεργάζεται με το Ιράν και να υποστηρίζει την ισλαμική τρομοκρατία, και κυρίως τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (Μ.Α.), που αποτελεί απειλή για την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τις λοιπές δεσποτικές χώρες του αραβικού κόσμου. Το θέμα είναι για ποιον λόγο ο Ερντογάν αναλαμβάνει αυτό το τεράστιο ρίσκο, επιλέγοντας στην ουσία και πάλι τη μετωπική σύγκρουση με τον Τραμπ και τις ΗΠΑ.
Οι λόγοι είναι πολλοί, θα απαριθμήσουμε τους κυριότερους:
Πρώτον: Ο Ερντογάν θέλει να προστατέψει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (Μ.Α.) γιατί έτσι προστατεύει το κόμμα του, το ΑΚΡ, το οποίο στην ουσία είναι παράρτημά της. Αν πέσει η Μ.Α., θα έλθει η σειρά και του ΑΚΡ.
Δεύτερον: Η Τουρκία εξασφαλίζει από το Κατάρ τεράστια κεφάλαια, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, που αποτελούν σανίδα σωτηρίας για την τουρκική οικονομία.
Τρίτον: Σύμφωνα με Τούρκους αρθρογράφους, ο Ερντογάν και οι «δικοί» του, για λόγους ασφαλείας, μετά τις αποκαλύψεις για καταθέτες στις ελβετικές τράπεζες, έχουν μεταφέρει δισεκατομμύρια δολάρια από τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία σε τράπεζες του Κατάρ και τώρα είναι υποχρεωμένοι να στηρίξουν την παρούσα ηγεσία, γιατί αλλιώς αντιλαμβάνεστε τι θα γίνει...
Τα 140.000.000 δολάρια που αποκαλύφθηκαν ότι έχει σε πλοία και ακίνητα ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ μπορεί να φαντάζουν ψίχουλα μπροστά σε αυτά που θα αποκαλυφθούν, πέραν του ότι υπάρχει κίνδυνος να χαθούν για πάντα, μαζί με την όποια αξιοπιστία έχει απομείνει στον Ερντογάν.
Τέλος, υπάρχει πάντα στο κεφάλι του Ερντογάν η ιδέα ότι όσο συγκρούεται ανοιχτά με τις ΗΠΑ, παίρνει θέση και καθιερώνεται στο πάνθεον των παγκόσμιας εμβέλειας ηγετών, πέραν του ότι, συμπαρατασσόμενος με τη Ρωσία και το Ιράν, προσδοκά να προκαλέσει σοβαρές ανησυχίες στους κόλπους του ΝΑΤΟ και στη βαθιά Αμερική για μια ενδεχόμενη γεωπολιτική στροφή της Τουρκίας. Αν συμβεί αυτό, θα δεχτεί να ακυρώσει τη στροφή και να παραμείνει στη Δύση, μόνο όμως αν γίνουν δεκτές οι θέσεις του για το Κουρδικό!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια