 |
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
|
Αυτά ανέφερε μεταξύ άλλων η διαταγή του τότε αρχηγού του Γ.Ε.Σ., του διαβόητου Οδυσσέα Αγγελή, ο οποίος απειλούσε με έκτακτα στρατοδικεία όποιον απλώς και μόνον άκουγε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Είναι τέτοια η δύναμη της μουσικής του, που οι χουντικοί, κυριολεκτικά, την έτρεμαν. Και ήταν τέτοια η ανάγκη των σκλαβωμένων Ελλήνων να την ακούσουν για να αισθανθούν την ανάταση της ελευθερίας που είχαν στερηθεί, που έβρισκαν απίθανους τρόπους για να ακούσουν τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, όπως και έκαναν.
Στα αεροδρόμια, οι τελωνιακοί και οι αστυνομικοί έψαχναν τις βαλίτσες να εντοπίσουν δίσκους του που ερχόντουσαν κρυφά απ’ έξω – όμως οι ταξιδιώτες έβγαζαν τις ετικέτες των δίσκων και κολλούσαν άλλες, αλλάζοντας ταυτόχρονα και τα εξώφυλλά τους για να ξεγελάσουν τη χούντα. Και το κατάφερναν…
Σήμερα, μισό αιώνα μετά, η Ελλάδα και πάλι υποφέρει – αυτή τη φορά με διαφορετικό τρόπο και για άλλους λόγους, όμως, κατά βάθος, η Ελευθερία, όπως και η Δημοκρατία είναι και πάλι εύθραυστες, υπό σοβαρή, έστω και διαφορετικού τύπου, διακινδύνευση.
Ο Μίκης, από την άλλη, είναι πάντα εδώ.
Μόλις προχθές, έζησε έναν συμφωνικό θρίαμβο με την Ορχήστρα του Ντίσελντορφ, από εκείνους που ελάχιστοι στον κόσμο συνθέτες μπορούν εν ζωή να απολαύσουν.
Και σε λίγες μέρες, το Καλλιμάρμαρο θα πνιγεί από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που θα πάνε εκεί για τον Μίκη, για τη μουσική του, για την Ελλάδα, για την Ελευθερία.
Γιατί όλα αυτά πάνε μαζί. Είναι αδύνατον να τα ξεχωρίσει κανείς. Και συγκροτούν μια τεράστια ηθική, ψυχική και πνευματική δύναμη την οποία έχει ανάγκη σήμερα η Ελλάδα περισσότερο από ποτέ.
Οσο περισσότερο δυσκολεύουν τα πράγματα, και δυσκολεύουν συνεχώς, τόσο περισσότερο αυτή η δύναμη αφυπνίζεται: αυτό πρέπει να το έχουν υπόψη τους όλοι…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια