 |
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
http://mignatiou.com
|
Οι τρομοκράτες δεν χρειάζονται όπλα για να σπείρουν το θάνατο και τον τρόμο στους λαούς. Ούτε χρονοβόρους σχεδιασμούς. Με ένα αυτοκίνητο και ένα σουγιά, σκοτώνουν αθώους και βγάζουν απειλητικά τη γλώσσα στις κυβερνήσεις. Οι φορολογούμενοι πληρώνουν δισεκατομμύρια για τα σχέδια ασφαλείας των λαών. Και τι κερδίζουν; Την ανασφάλεια και τον συνεχή τρόμο, που έχουν αλλάξει εντελώς τις ζωές των πολιτών. Δεν είναι πουθενά ασφαλείς.
Η τρομοκρατική ενέργεια έριξε και άλλο νερό στο μύλο του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και των λοιπών συντηρητικών ηγετών, που εκμεταλλεύονται τις πράξεις των τρομοκρατών για να «σφίξουν» ακόμα περισσότερο τις ελευθερίες μας. Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, οι λαοί δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Είμαστε δέσμιοι των αποφάσεων των ηγετών μας, είτε αυτοί είναι συντηρητικοί και θέλουν κλειστές ελεγχόμενες κοινωνίες, είτε είναι δημοκρατικοί, υπό την έννοια -για να μην παρεξηγηθώ- ότι επιμένουν σε ανοικτά σύνορα και πολιτικές, «φιλικές» στους κάθε λογής τρελούς. Και οι δύο θέσεις είναι λανθασμένες πέρα ως πέρα.
Οι πρώτοι επιβάλλουν σταδιακά τη δικτατορία του τρόμου. Ότι και να κάνουμε, όπου και να πάμε, ελεγχόμαστε.
Οι δεύτεροι, με την επιβολή των απόλυτων ελευθεριών, δεν έχουν φροντίσει να προστατεύσουν αποτελεσματικά τους λαούς τους.
Χωρίς αμφιβολία, πρέπει να είμαστε δεκτικοί και φιλόξενοι στους κατατρεγμένους. Αλλά την ίδια στιγμή έπρεπε να είχαν βρεθεί εκείνοι οι μηχανισμοί που θα ξεχώριζαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες από τους τρομοκράτες. Πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου αποτυχία.
Προκαλεί εκνευρισμό και θυμό η επιμονή, ιδιαίτερα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, να ανακοινώνουν μετά από κάθε τρομοκρατική ενέργεια ότι «έχουν γνώση οι φύλακες». Αποδεικνύεται από τα γεγονότα ότι οι πόρτες είναι ανοικτές και οι αρχές ασφαλείας δεν έχουν ούτε τις ελάχιστες δυνατότητες να μας προστατεύσουν.
Ο πόλεμος των τρομοκρατών αγριεύει και οι λαοί είναι απροστάτευτοι. Πρέπει να αναζητηθεί η χρυσή τομή μεταξύ αυτών των ηγετών, όπως ο Ντόναλντ Τράμπ και των άλλων, όπως οι Ευρωπαίοι, ώστε να βρεθεί σύγκλιση μεταξύ των δύο θεωριών: των κλειστών συνόρων και των ορθάνοικτων πυλών. Διαφορετικά, εξαρτώνται οι ζωές μας από τη διάθεση των τρελών.
Έβλεπα χθες τις σκηνές αλλοφροσύνης που εκτυλίχθηκαν στο Λονδίνο μετά τη διπλή τρομοκρατική επίθεση. Και η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου είναι ότι πληρώνουμε την ανικανότητα των ηγετών σε διεθνές επίπεδο.
Τι να κάνει η Αμερική τα δισεκατομμύρια που πρόσφεραν οι δικτάτορες της Σαουδικής Αραβίας στον κ. Τραμπ, όταν γνωρίζουμε πως το βασίλειο δημιούργησε το χειρότερο τρομοκρατικό «κίνημα», τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους;
Οι υπόλοιποι δυτικοί ηγέτες δεν είναι αυτοί που εξέθρεψαν αυτά τα καθεστώτα; Και μετά από κάθε τρομοκρατική ενέργεια, με κροκοδείλια δάκρυα κλαίνε για τους νεκρούς;
Όταν υπάρχουν στοιχεία και αποδείξεις ότι η Τουρκία υποθάλπτει τη δραστηριότητα των τζιχαντιστών, γιατί οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να χαϊδεύουν τον Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος ευθέως απείλησε την Ευρώπη;
Το συμπέρασμα είναι ότι οι τρομοκράτες κρατούν όμηρους κυβερνήσεις και λαούς. Φανταστείτε να κτυπήσουν ταυτόχρονα, με τον ίδιο πανεύκολο τρόπο, με αυτοκίνητα και σουγιάδες σε δέκα πόλεις της Αμερικής και της Ευρώπης.
Θα παραλύσει το σύμπαν…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια