Κάλπες για το Σύνταγμα

Η (αληθινή) μάχη δεν ήταν για την αξιολόγηση, αλλά για την άλωση του κράτους

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Την Παρασκευή το βράδυ κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης παρέθεσε δείπνο σε πολιτικούς φίλους του στην οικία του. Η ατμόσφαιρα, παρά την αξιολόγηση, ήταν μάλλον... χαρίεσσα.

Ο πρώτος λόγος ήταν ότι όλοι οι συνδαιτυμόνες συμφώνησαν πως η κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι η πρώτη μετά το 2010 που έχει καλές πιθανότητες να εξαντλήσει την τετραετία (!), στη χειρότερη περίπτωση να ξεπεράσει την τριετία. Οι συριζαίοι κέρδισαν δύο φορές εκλογές, αλλά μόλις τώρα νιώθουν ότι κερδίζουν την εξουσία.

Ο δεύτερος λόγος που τα ποτήρια υψώνονταν συνεχώς σε προπόσεις υπέρ του Αλέξη Τσίπρα ήταν εσωκομματικός: η κατίσχυση παντός άλλου αμφισβητία του στο εσωτερικό του κόμματος. «Δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, μόνο Τσίπρας!» αναφωνούσαν και επιχειρηματολογούσαν υπέρ ενός καταστατικού συνεδρίου απόλυτης κυριαρχίας του. Μετά τον Αλαβάνο, τον Κουβέλη, τον Λαφαζάνη, τον Γλέζο, που σφράγισαν μεταπολιτευτικά την Αριστερά, ο Τσίπρας δείχνει έτοιμος να βάλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας -αν συνεχίσουν να τον αμφισβητούν- και όσους απέμειναν: τον Φίλη και τον Σκουρλέτη. Τελικός στόχος του, ένα νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς.

Ο τρίτος λόγος που η ομήγυρις ήταν σε τρελά κέφια ήταν η κατάσταση στην Κεντροδεξιά και η προοπτική να στήσει ο Τσίπρας κάλπες την άνοιξη του 2019 μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές. «Μα είναι δυνατόν να κάνουμε εκλογές με μειώσεις στις συντάξεις;» ρώτησε κάποιος αφελώς τον υπουργό. «Και ποιος σου είπε ότι θα τις εφαρμόσουμε;

Γύρευε έως τότε πού θα βρίσκεται το ΔΝΤ και ποιος θα είναι ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρώπη!» απάντησε και άφησε τους προσκεκλημένους του ενεούς. Σας μεταφέρω, αγαπητοί αναγνώστες, το κλίμα που επικρατεί σήμερα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος -έχω καλές πηγές- για να δούμε την αλαζονεία που υπάρχει στο εσωτερικό του, για να αισθανθούμε ποιος είναι ο ορίζοντας των εξελίξεων και, το κυριότερο, για να προετοιμαστούμε για τη μάχη που αρχίζει αύριο: τη μάχη για την προέλαση (ή μη) της Αριστεράς στον σκληρό πυρήνα του κράτους· σε δήμους - περιφέρειες (απλή αναλογική), σε σχολεία - πανεπιστήμια (βιβλία Ιστορίας, κατάργηση διορισμού εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ [δείτε τα κείμενα της Συνδιάσκεψης του Τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ]), στην Εκκλησία, στις Ενοπλες Δυνάμεις (συνδικαλισμός!), στους θεσμούς (αριστερό Σύνταγμα). Και βεβαίως, για να θυμίσω (όπως έχω εγκαίρως προειδοποιήσει πριν από έναν χρόνο από τις στήλες της «κυριακάτικης δημοκρατίας») ότι ο Τσίπρας δελεάζεται από την ιδέα να στήσει το φθινόπωρο κάλπες με 10 ερωτήματα για το Σύνταγμα.

Η αληθινή μάχη, λοιπόν, δεν ήταν για την αξιολόγηση, αλλά για την άλωση του κράτους, και μόλις τώρα αρχίζει. Αν η κεντροδεξιά παράταξη έχει ελάχιστο ένστικτο αυτοσυντήρησης (υπάρχουν στιγμές που δείχνει ότι δεν έχει) πρέπει να ξεκινήσει αμέσως την ιδεολογική προετοιμασία για να δώσει τη μάχη σε τρία μεγάλα μέτωπα: της Εκκλησίας (παράδοση), της Παιδείας (ιδιωτικά ΑΕΙ / νεωτερικότητα) και της σταθερότητας (απλή αναλογική). Αν τυχόν ξυπνήσει η Κεντροδεξιά, τότε να δω τον κ. Τσίπρα τι «χαρές» θα κάνει αν προκαλέσει κάλπες για το Σύνταγμα.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.