Μαξίμου εναντίον Τσίπρα

Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής,
Συγγραφέας

Το τμήμα επικοινωνίας της κυβέρνησης πέρασε στον υπερρεαλισμό, εφόσον έκρινε σκόπιμο να επιτεθεί ευθέως στον Αλέξη Τσίπρα, με στόχο, προφανώς, να τον οδηγήσει σε άλλη μία επικοινωνιακή νίκη.

Έτσι, την ώρα που ο Τσίπρας δήλωνε από το Υπουργείο Ενέργειας πως θα αποδεχθεί εν τέλει το σχέδιο Σόϊμπλε- χωρίς να ρωτήσει και τον Παύλο Πολάκη όμως που έχει πολλά νεύρα τελευταίως-το Μαξίμου τον κατακεραύνωνε τονίζοντας πως η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχθεί αυτό το σχέδιο του Σόϊμπλε!

«Ο στρατηγικός στόχος είναι να μπορέσει η χώρα με το πέρας του 3ου μνημονίου, δηλαδή τον Αύγουστο του 2018, να δανείζεται από τις αγορές και κάτι τέτοιο είναι κοντά. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια λύση για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών -και αρνηθήκαμε- πόσω δε μάλλον με μία καλύτερη λύση που διεκδικούμε και διαπραγματευόμαστε», δήλωσε ο πρωθυπουργός. Και το Μαξίμου απάντησε: «Αν ήταν να δεχθούμε την πρόταση Σόιμπλε, θα το είχαμε κάνει προχθές. Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε και όχι μόνο από εμάς, καθώς δεν θεωρήθηκε αντίστοιχη των περιστάσεων».

Δύο τινά συμβαίνουν: είτε ο Τσίπρας έχει αυτονομηθεί από το Μέγαρο Μαξίμου και κάνει μόνος του τις κινήσεις τακτικής, είτε- το πιθανότερο- έχει δώσει εντολή άλλα να λέει αυτός και άλλα το Μαξίμου, ούτως ώστε να είναι όλοι καλυμμένοι και οι δανειστές και το κόμμα. Τέλειο.

Μετά από αυτόν τον τακτικό ελιγμό αντιλαμβάνομαι καθαρά πως δεν υπάρχει μέτρο, νόμος, απαίτηση των δανειστών την οποία να μην είναι σε θέση ο Τσίπρας να την εισηγηθεί και να την καλύψει. Δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Επικοινωνεί, όπως λένε οι επικοινωνιολόγοι με αυτήν την περίεργη γλώσσα, τα πάντα.

Πίσω όμως από αυτήν την ικανότητα βρίσκεται μια παραδοχή: πως η Ελλάδα δεν έχει πλέον απολύτως καμμία δυνατότητα προτάσεων. Απλώς περιμένει τις αποφάσεις των άλλων και προχωρεί. Τις υλοποιεί. Έχει χαθεί κάθε εναλλακτική οδός. Πάμε σε μονόδρομο. Στο δρόμο του Σόϊμπλε και της Γερμανίας.

Και πώς να μην πάμε άλλωστε. Εδώ ολόκληρος γάλλος υπουργός οικονομικών, Μπρουνό Λεμέρ ονόματι- που αν ζούσε ο Ντε Γκωλ θα τον κρεμούσε ανάποδα στη Βαστίλη-και στάθηκε σούζα μπροστά στους γερμανούς και τους μίλησε γερμανικά, μη τυχόν και παρεξηγηθούν. Τέτοιος τρόμος. Όταν όμως ένας γάλλος δείχνει τέτοια δουλοπρέπεια, τί να κάνει ο καημένος ο Τσακαλώτος; Τον αντάρτη; Θα σκύψει το κεφάλι.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι μία: η Ελλάδα δεν έχει εναλλακτική λύση που να γίνεται αποδεκτή από το λαό. Υπάρχει μεν, αλλά κανείς δεν την θέλει. Φεύγεις από την ΕΕ. Απλό μεν, αλλά εξαιρετικά επώδυνο. Θα πρέπει να αλλάξεις ζωή όμως, προκειμένου να ανακτήσεις την ανεξαρτησία σου. Το κόστος είναι μεγάλο. Και αυτό ο ελληνικός λαός δεν είναι σε θέση να το αποδεχθεί. Και έχει σκύψει το κεφάλι περιμένοντας.

Επομένως, ούτως εχόντων των πραγμάτων, ο Τσίπρας έχει προσωρινά τα χέρια του λυμένα και λέει ό,τι νομίζει. Κανένας δεν πρόκειται να του ζητήσει αυτή τη στιγμή το λόγο.

Βεβαίως, κάποτε θα του τον ζητήσει το λόγο. Σε ένα με ενάμιση χρόνο. Και τότε θα βγει και ο λογαριασμός. Ο οποίος θα είναι βαρύς. Διότι πίσω από το παραβάν τον μαυρίζεις εύκολα τον εν ενεργεία πρωθυπουργό. Σχεδόν χωρίς κόστος, εφόσον οι εξελίξεις είναι γενικώς προδιαγεγραμμένες σε μεγάλο βαθμό. Όταν όλα είναι όμως προδιαγεγραμμένα τι μένει στον ψηφοφόρο; Μια απλή τιμωρία. Μόνον αυτή τη δυνατότητα έχει το εκλογικό σώμα και θα αυτήν θα πάρει.



* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια