«Στα ψιλά γράμματα της συμφωνίας “1+1” υπάρχει και η αίρεση των επίσημων στοιχείων της Eurostat…»
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Κούρασε αγρίως και το φιλοθεάμον κοινό, που μήνες τώρα παρακολουθεί αμήχανο, γνωρίζοντας ότι κάτι βαρύ έρχεται, αλλά χωρίς να μπορεί να προεξοφλήσει με βεβαιότητα το αλγεβρικό πρόσημο της όλης εξίσωσης. Η είδηση της προχθεσινής Παρασκευής για μία καταρχήν «πολιτική συμφωνία» με δημοσιονομικά μέτρα 3,6 δισ. σε δύο δόσεις, μετά το 2018, δεν προδικάζει καθόλου το φινάλε του έργου. Μην ξεγελιέστε. Γιατί στα ψιλά γράμματα της συνέντευξης Τύπου διευκρινίστηκε, διά στόματος του καθ’ ύλην αρμόδιου Γερμανού, αφεντικού του ESM, Κλάους Ρέγκλιγκ, ότι όλα αυτά θα ισχύουν εφόσον σε μερικές εβδομάδες τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για τις πραγματικές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας το 2016 επιβεβαιώσουν τις (υπεραισιόδοξες) εκτιμήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Οτι οι έξω «κοίμισαν» για τα καλά τον Τσακαλώτο. Θα κάνουμε Πάσχα εφησυχασμένοι ότι «κλείσαμε» και μετά… ξανά μανά θα τραβιόμαστε γιατί θα έχουν στραβώσει τα νούμερα. Τότε θα έρθει και η ώρα του ΔΝΤ να επαναλάβει πόσο… αφόρητα μη βιώσιμο είναι το ελληνικό χρέος και πόσο δυσκολεύεται να συμμετάσχει στο πρόγραμμα δανειοδότησης. Και ξαφνικά, αντί για την περιβόητη ελάφρυνση χρέους, θα ξανανοίξει η συζήτηση για… «πρόσθετα μέτρα το 2018». Θα ‘χει φτάσει δηλαδή ο Μάιος και ακόμη αξιολόγηση δεν θα υπάρχει με υπογραφές, αλλά μόνο στο… μιλητό.
Η παγίδα είναι προφανής και δεν χρειάζεται να είσαι πολύ υποψιασμένος για να τη διακρίνεις. Είναι γνωστό πλέον ότι, παρά τις αρχικές χαζοχαρούμενες προβλέψεις, το τελευταίο τρίμηνο του 2016 η ελληνική οικονομία προσγειώθηκε στην ύφεση, η οποία συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς φέτος.
Οταν στο τέλος του μήνα ανακοινωθούν τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για το 2016 και αποκαλυφθεί η πραγματικότητα, θα αναγκαστεί και η Κομισιόν να αναθεωρήσει επί τα χείρω τις φιλόδοξες προβλέψεις της για τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ελλάδα. Και ξέρετε ποιος θα τρίβει τα χέρια του; Ο Δανός του ΔΝΤ, που θα λέει ότι δικαιώθηκε κιόλας…
Η αξιολόγηση επομένως δεν θα έχει κλείσει, αλλά στο τραπέζι θα μπει η απαίτηση πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων το 2018. Και, βέβαια, ούτε λόγος για να βγει η χώρα στις αγορές για αυτόνομη χρηματοδότηση το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, όπως προέβλεπε το παραμύθι για το τέλος του τρίτου Μνημονίου.
Δυστυχώς, μια τυπική συζήτηση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που έπρεπε να έχει λήξει εδώ και έξι μήνες εξελίσσεται σταδιακά σε πρόβα διαπραγμάτευσης ενός τέταρτου Μνημονίου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε για ακόμη μία φορά ασυγχώρητη αφέλεια, αφήνοντας τους δανειστές να παρατείνουν τις κουβέντες με συνεχείς υπαναχωρήσεις και ονειρευόμενη αντίμετρα… αντίδωρα, καραμελίτσες και ζαχαρωτά για να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
Μόνο που αυτά δεν υπάρχουν. Η περίφημη ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην «ποσοτική χαλάρωση» (QE), που ελάχιστα απασχολεί τον μέσο πολίτη, ετοιμάζεται ήδη να πετάξει. Ωσπου να μπούμε εμείς, μπορεί και να έχει καταργηθεί.
Αλλά σε κάθε περίπτωση… ατμοσφαιρικό είναι το ζήτημα. Θα βελτιώσει κάπως την εικόνα των τραπεζών, μπορεί να ρίξει και τα spreads στα κρατικά ομόλογα, όμως έως εκεί. Ουδόλως επηρεάζει τη δημοσιονομική εικόνα της χώρας ή το επίπεδο του δυσθεώρητου χρέους.
Χειροπιαστές διευκολύνσεις για το χρέος, έστω και υπό τη μορφή εξαγγελίας μεσοπρόθεσμων μέτρων, είναι επίσης απίθανο να προκύψουν, τουλάχιστον όχι με ρητή διατύπωση από τους δανειστές, προ των γερμανικών εκλογών.
Για ουσιαστικά αντίμετρα φορολογικής ελάφρυνσης που θα μείωναν τους σημερινούς αβάστακτους συντελεστές ούτε λόγος να γίνεται. Αντε κάποιο «κοινωνικό επίδομα» για αναξιοπαθούντες, εφόσον το επιτρέψουν τα νούμερα, όπως άφησε να εννοηθεί και ο Ντάισελμπλουμ.
Επομένως, χωρίς καμία αμφιβολία, πάμε για μια πολύ κακή συμφωνία, της τελευταίας στιγμής. Πιεσμένη, χωρίς αφήγημα και χωρίς αντίδωρο. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο και το ερώτημα που αναφύεται είναι γιατί χρειάστηκαν τόσοι μήνες για να παραδοθεί ο Τσίπρας σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια