Οι βόρειοι «γείτονες» και ο κίνδυνος για τη χώρα
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
|
Αλλά εμείς, απορροφημένοι από τη σκληρή καθημερινότητα, θεωρούμε ότι πολυτέλεια να παρατηρούμε τα γεγονότα στα βόρεια σύνορά μας δεν υπάρχει, προηγούνται τα ημέτερα. Και καλά ο λαός, έχει τα ντέρτια του.
Ο πολιτικός κόσμος και εμείς, όμως; Νομίζουμε ότι εκλογές κρίσιμες για το μέλλον μας έχουν μόνο στην Ολλανδία, στη Γαλλία και τη Γερμανία; Μόνο εκεί παίζεται η Ελλάδα, θαρρούμε;
Παρακολουθώ το τελευταίο τρίμηνο συστηματικά τι συμβαίνει στην Αλβανία (εκλογές 18 Ιουνίου), στη Σερβία (προεδρικές εκλογές), στα Σκόπια (προχωρημένες διεργασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα διαδεχθεί τον Γκρούεφσκι). Παρακολουθώ τη δράση των Αμερικανών και των Ρώσων διπλωματών, μάχη ομηρική γίνεται για να μην αποκτήσει ο Πούτιν νέα ερείσματα στην περιοχή, ο Ράμα που σχεδιάζει ηλεκτρονική νοθεία στις αλβανικές εκλογές με ψήφο στους απόδημους Αλβανούς το φωνάζει με τη γνωστή υποκρισία στη φωνή του: «Σώστε μας από τους Ρώσους».
Αξιολογώ, τέλος, πώς καθρεφτίζεται η συμπεριφορά των Τούρκων στα Βαλκάνια, οι οποίοι κόντρα σε εμάς παίζουν ανοιχτά και καθαρά το παιχνίδι της Μεγάλης Αλβανίας. Στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας και των συσχετισμών να έχει κανείς αρκεί για να καταλάβει γιατί το εύρος της μεταβολής μάς αφορά ά-με-σα.
Εστιάζω σε ένα ειδικότερο σημείο και μόνο: Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στα Σκόπια Ζάεφ συνασπίστηκε με όλα τα αλβανικά κόμματα, συγκέντρωσε 67 υπογραφές και διεκδικεί από τον πρόεδρο των Σκοπίων Ιβανόφ την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Είναι, άραγε, καλό αυτό για εμάς, αν συμβεί; Απάντηση: Οχι. Τα αιτήματα των Αλβανών για έπαρση της σημαίας τους στις αλβανόφωνες περιοχές του κρατιδίου, ανάκρουση του εθνικού ύμνου και αναγνώριση της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας είναι τα προφανή καμπανάκια.
Εάν τελικώς συγκροτηθεί κυβέρνηση με στήριξη αλβανόφωνων κομμάτων στα Σκόπια και ο Ράμα επανεκλεγεί στην πρωθυπουργία, τότε η Ελλάς θα αποκτήσει στα βόρεια σύνορά της τρία κράτη δορυφόρους των Τούρκων: την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και τα Σκόπια.
Σε συνδυασμό δε με τα προβλήματα που έχουμε ανατολικά με την ίδια την Τουρκία, αυτή η εξελιξη θα συνιστά τον ορισμό της περικύκλωσης. Το ξέρουμε; Το θέλουμε; Και εάν όχι, τι κάνουμε για να το αποτρέψουμε;
Βυθισμένοι στις έριδες καθ’ εκάστην θα ξυπνήσουμε μία μέρα και θα ρωτήσουμε: Πώς έγινε αυτό, ρε παιδιά; Θα επανέλθω.
ΥΓ. Τελικώς ο πρόεδρος Ιβανόφ δεν έδωσε εντολή στον Ζάεφ. Ευτυχώς.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια