Γράφει ο Nίκος Ελευθερόγλου
Το ότι θα έφθανε το ΠΑΣΟΚ να γίνει πολύφερνη νύφη τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τη Νέα Δημοκρατία πραγματικά επιβεβαιώνει μεταχρονολογημένα τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι «γίναμε απέραντο φρενοκομείο».
Είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ, και κυρίως η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ, να αποτελεί μπαλαντέρ για να κυβερνηθεί ο τόπος, όταν οι πολίτες το διέλυσαν εν μια νυκτί με την ψήφο τους;
Πόσα, δηλαδή, να χωρέσει ο ανθρώπινος νους σε μνημονιακές εποχές που ήρθαν για να μείνουν; Και καλά, ο ΣΥΡΙΖΑ -ή, για να είμαστε δίκαιοι, ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ- να θέλει να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ (έτσι κι αλλιώς, αρκετοί βρίσκονται εντός του κυβερνητικού κόμματος), διότι ο... πνιγμένος, ως γνωστόν, από τα μαλλιά του πιάνεται.
Αλλά είναι δυνατόν η Νέα Δημοκρατία να θέλει να (ξανα)συνεργαστεί με τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο και μια σειρά από άλλα πολιτικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής, που έφτασαν τη χώρα σε όλα αυτά τα οποία βιώνουμε σήμερα; Δεν μπορεί ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα για καμιά παράταξη εκ των δύο, και ιδιαίτερα για την Κεντροδεξιά.
Και, εάν ο σκοπός είναι «να πάρουμε όπως να ‘ναι και με όποιους να ‘ναι την εξουσία», καλό θα είναι να το ξανασκεφθούν στη Ν.Δ. Διότι, εάν από θαύμα στην προηγούμενη συμμαχία η παράταξη έπεσε από την Ακρόπολη και στάθηκε όρθια, νομίζω ότι η επανάληψη μιας τέτοιας φαρσοκωμωδίας θα είναι μοιραία για την Κεντροδεξιά και καλό είναι να την ξανασκεφθούν όσοι καταστρώνουν σχέδια επί χάρτου και πιθανόν και πίσω από τις πλάτες της ηγεσίας του κόμματος.
Το γράφουμε από τώρα, γιατί θα είναι από τα πρώτα ερωτήματα στα οποία θα κληθεί να απαντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν από τις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Οι πολίτες έχουν και ατζέντα και ιστορική μνήμη. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις μετρήσεις που έχουν γίνει κοροϊδεύουν τους πάλαι ποτέ μάγους της πολιτικής, που θησαύριζαν για χρόνια με τις προβλέψεις και τις μετρήσεις τους, οι οποίες χειραγωγούσαν σε πολλές περιπτώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα.
Σήμερα, το ρεύμα είναι υπόγειο και ήδη σε πολλές κάλπες οι αναλυτές βρέθηκαν προ οδυνηρών εκπλήξεων. Και επειδή μπροστά μας έχουμε αναμετρήσεις, καλό θα είναι να γνωρίζουν στην Πειραιώς ότι οι ξεκάθαρες κουβέντες και οι φανερές «συμμαχίες» ή οι αυτόνομες πορείες είναι οι μόνες που πείθουν. Γι’ αυτό στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να προετοιμάσουν το αφήγημά τους εγκαίρως, ώστε να πείσουν τους πολίτες τόσο για τις προθέσεις τους όσο και για τους στόχους τους. Πλην του μικρόκοσμου που ζει και περιφέρεται στις παρυφές και εντός του κόμματος, υπάρχει η μεγάλη εικόνα. Και αυτή είναι η κοινωνία.
Ας καθορίσουν, λοιπόν, τη στρατηγική τους με βάση την κοινωνία και όχι αυτούς που έχουν μάθει να ζουν παρασιτικά, διασφαλίζοντας τίτλους και οφίκια. Και, το κυριότερο, μην επαναλάβουν στη Ν.Δ. το λάθος να κοιτάζουν αριστερά τους, χάνοντας για άλλη μια φορά αυτούς που βρίσκονταν στα δεξιά τους. Η κοινωνία αλλάζει πορεία, στρέφεται προς συντηρητικές επιλογές και αξίες, ανεξαρτήτως τού τι ψήφιζε και πού ανήκε μέχρι χθες.
Ισως για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του 1974, αυτό που αποκαλούμε «συντηρητικό» εκλογικό σώμα αποτελεί εκλογική πλειοψηφία. Γι’ αυτό όσοι καταστρώνουν σχέδια επί... χάρτου καλό είναι να το λάβουν εγκαίρως υπόψη τους στην κατάρτιση των προγραμμάτων και των συμμαχιών τους, πριν μεταβληθούν σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Το ότι θα έφθανε το ΠΑΣΟΚ να γίνει πολύφερνη νύφη τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τη Νέα Δημοκρατία πραγματικά επιβεβαιώνει μεταχρονολογημένα τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι «γίναμε απέραντο φρενοκομείο».
Είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ, και κυρίως η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ, να αποτελεί μπαλαντέρ για να κυβερνηθεί ο τόπος, όταν οι πολίτες το διέλυσαν εν μια νυκτί με την ψήφο τους;
Πόσα, δηλαδή, να χωρέσει ο ανθρώπινος νους σε μνημονιακές εποχές που ήρθαν για να μείνουν; Και καλά, ο ΣΥΡΙΖΑ -ή, για να είμαστε δίκαιοι, ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ- να θέλει να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ (έτσι κι αλλιώς, αρκετοί βρίσκονται εντός του κυβερνητικού κόμματος), διότι ο... πνιγμένος, ως γνωστόν, από τα μαλλιά του πιάνεται.
Αλλά είναι δυνατόν η Νέα Δημοκρατία να θέλει να (ξανα)συνεργαστεί με τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο και μια σειρά από άλλα πολιτικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής, που έφτασαν τη χώρα σε όλα αυτά τα οποία βιώνουμε σήμερα; Δεν μπορεί ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα για καμιά παράταξη εκ των δύο, και ιδιαίτερα για την Κεντροδεξιά.
Και, εάν ο σκοπός είναι «να πάρουμε όπως να ‘ναι και με όποιους να ‘ναι την εξουσία», καλό θα είναι να το ξανασκεφθούν στη Ν.Δ. Διότι, εάν από θαύμα στην προηγούμενη συμμαχία η παράταξη έπεσε από την Ακρόπολη και στάθηκε όρθια, νομίζω ότι η επανάληψη μιας τέτοιας φαρσοκωμωδίας θα είναι μοιραία για την Κεντροδεξιά και καλό είναι να την ξανασκεφθούν όσοι καταστρώνουν σχέδια επί χάρτου και πιθανόν και πίσω από τις πλάτες της ηγεσίας του κόμματος.
Το γράφουμε από τώρα, γιατί θα είναι από τα πρώτα ερωτήματα στα οποία θα κληθεί να απαντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν από τις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Οι πολίτες έχουν και ατζέντα και ιστορική μνήμη. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις μετρήσεις που έχουν γίνει κοροϊδεύουν τους πάλαι ποτέ μάγους της πολιτικής, που θησαύριζαν για χρόνια με τις προβλέψεις και τις μετρήσεις τους, οι οποίες χειραγωγούσαν σε πολλές περιπτώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα.
Σήμερα, το ρεύμα είναι υπόγειο και ήδη σε πολλές κάλπες οι αναλυτές βρέθηκαν προ οδυνηρών εκπλήξεων. Και επειδή μπροστά μας έχουμε αναμετρήσεις, καλό θα είναι να γνωρίζουν στην Πειραιώς ότι οι ξεκάθαρες κουβέντες και οι φανερές «συμμαχίες» ή οι αυτόνομες πορείες είναι οι μόνες που πείθουν. Γι’ αυτό στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να προετοιμάσουν το αφήγημά τους εγκαίρως, ώστε να πείσουν τους πολίτες τόσο για τις προθέσεις τους όσο και για τους στόχους τους. Πλην του μικρόκοσμου που ζει και περιφέρεται στις παρυφές και εντός του κόμματος, υπάρχει η μεγάλη εικόνα. Και αυτή είναι η κοινωνία.
Ας καθορίσουν, λοιπόν, τη στρατηγική τους με βάση την κοινωνία και όχι αυτούς που έχουν μάθει να ζουν παρασιτικά, διασφαλίζοντας τίτλους και οφίκια. Και, το κυριότερο, μην επαναλάβουν στη Ν.Δ. το λάθος να κοιτάζουν αριστερά τους, χάνοντας για άλλη μια φορά αυτούς που βρίσκονταν στα δεξιά τους. Η κοινωνία αλλάζει πορεία, στρέφεται προς συντηρητικές επιλογές και αξίες, ανεξαρτήτως τού τι ψήφιζε και πού ανήκε μέχρι χθες.
Ισως για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του 1974, αυτό που αποκαλούμε «συντηρητικό» εκλογικό σώμα αποτελεί εκλογική πλειοψηφία. Γι’ αυτό όσοι καταστρώνουν σχέδια επί... χάρτου καλό είναι να το λάβουν εγκαίρως υπόψη τους στην κατάρτιση των προγραμμάτων και των συμμαχιών τους, πριν μεταβληθούν σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια