Σαπίζουμε

Το μέλλον του τόπου και η κοινωνία της ευκολίας

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Τι μέλλον άραγε μπορεί να έχει ένας τόπος όταν φοιτητές ξυλοκοπούν καθηγητή δημόσιου πανεπιστημίου ο οποίος τους διαμαρτυρήθηκε ότι φθείρουν δημόσια περιουσία ζωγραφίζοντας συνθήματα στους τοίχους του Παντείου;

Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας τόπος όταν αυτό το περιστατικό αντιμετωπίζεται ως συμβάν ρουτίνας από τα ΜΜΕ - επαναλαμβάνω, φοιτητές σηκώνουν χέρι κατά πανεπιστημιακού δασκάλου!

Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας τόπος όταν μάρτυρας σε δίκη -της Χρυσής Αυγής- επιχειρεί να επιβάλει στην πρόεδρο του δικαστηρίου όρους για να καταθέσει - να έχει «κερκίδα» τους συντρόφους του μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου; Και όταν δεν γίνονται δεκτοί, η αίθουσα γίνεται γης Μαδιάμ; Από πότε άραγε οι μάρτυρες σε δικαστικές αίθουσες επιβάλλουν στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης δικονομικούς κανόνες οχλοκρατίας; Από πότε η Πολιτεία παρακολουθεί απαθής την επιχείρηση γκράφιτι μέσα στους συρμούς του μετρό, δημόσιας επιχείρησης η οποία από ιδρύσεώς της λειτουργούσε ως πρότυπο;

Θα ξεδιαλύνει ποτέ κανείς, έχει το θάρρος, είναι η σωστή ερώτηση, ποιοι κρύβονται πίσω από τις επιθέσεις με λοστούς μέσα στις αστικές συγκοινωνίες με τις οποίες καταστρέφονται συνεχώς ακυρωτικά μηχανήματα εισιτηρίων; Τα περιστατικά στα οποία αναφέρομαι, αγαπητοί αναγνώστες, δεν είναι ένα και δύο, αλλά πολλά. Και, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται ως ρουτίνα. Με ανασηκωμένους ώμους. Και, φυσικά, με αδιαφορία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που καθημερινά δίνει όρκους πίστης υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου, δεν βρήκε μισή κουβέντα να πει για την άνανδρη επίθεση στον καθηγητή του πανεπιστημίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπερασπίζεται τις δημόσιες συγκοινωνίες, δεν βρήκε λέξη να πει για τις επιθέσεις στα αστικά λεωφορεία και για την καταστροφή των συρμών του μετρό. Ο νους του είναι μόνο μη τυχόν μπουκάρει ο Ρουβίκωνας στο Μαξίμου και εξευτελιστεί ο Τσίπρας.

Και, βεβαίως, εκτός όλων αυτών, με τις αποφάσεις της η κυβέρνηση χαμηλώνει κάθε μέρα τον πήχη, δίνει την εντύπωση ότι φλερτάρει με την κοινωνία της ευκολίας. Ητοι: Εχεις αυθαίρετο, έπληξες το περιβάλλον; Πληρώνεις και φεύγεις. Παραβίασες ερυθρό σηματοδότη ή το όριο ταχύτητας; Δώσε κάτι συμβολικό έναντι και καθαρίζεις. Είσαι νέος, θέλεις να μπεις στο πανεπιστήμιο και ζορίζεσαι; Κανένα πρόβλημα, σου καταργώ τις εξετάσεις.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα: Μπορεί να έχει μέλλον ο τόπος όταν κάθε μέρα με κάθε αφορμή κάποιος θα παραβιάσει τον νόμο ανενόχλητα, κάποιος θα χαϊδέψει αυτιά κοινωνικών ομάδων, κάποιος θα φθάσει έως και στο σημείο να ανοίγει τις πόρτες του υπουργείου του σε αντιεξουσιαστές για να κάνει διάλογο μαζί τους επί αιτήματος αποφυλάκισης τρομοκρατών; Σαπίζουμε, αγαπητοί, αν δεν το έχετε καταλάβει.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.