 |
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
Το μήνυμα, έμμεσο αλλά σαφέστατο, είναι ότι η ποσοτική χαλάρωση θα είναι ενεργός μέχρι το τέλος της οκταετούς θητείας του σημερινού κεντρικού τραπεζίτη της Ευρωζώνης, τον Νοέμβριο του 2019! Ετσι ο Σόιμπλε στο Βερολίνο και ο Βάιντμαν στη Φρανκφούρτη βρίσκονται μπροστά σε ένα σοβαρό δίλημμα: Μπορούν να κλιμακώσουν και μέχρι ποιου σημείου την πίεση προς τον Ντράγκι και το ΔΣ της ΕΚΤ, χωρίς τον κίνδυνο η προεκλογική δημαγωγία και η λαϊκιστική τους προσέγγιση να γίνει μπούμερανγκ;
Με άλλα λόγια, η πίεση προς τον Ντράγκι να τερματίσει την ποσοτική χαλάρωση εδώ και τώρα, που προοριζόταν να ανακόψει τις διαρροές της εκλογικής βάσης των Χριστιανοδημοκρατών προς την Εναλλακτική για τη Γερμανία αλλά και τους επανακάμπτοντες Φιλελεύθερους, αν αποδειχθεί -και έτσι θα γίνει- ατελέσφορη, από επίδειξη ισχύος θα γίνει παραδοχή αδυναμίας απέναντι στη θεσμικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία του κεντρικού τραπεζίτη της Ευρωζώνης, μια θωράκιση για την οποία η γερμανική πλευρά έδωσε μάχη στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την υλοποίηση του Μάαστριχτ. Τα παραπάνω ίσως εξηγούν τη σύγχυση του Σόιμπλε, που διοχετεύει τη μια μέρα μέσω της «Bild» σχέδιο Β για την Ελλάδα χωρίς το ΔΝΤ και τη μεθεπόμενη απειλεί την Αθήνα με «αιφνίδιο θάνατο» αν δεν μετέχει το Ταμείο...
Προχθές στη Φρανκφούρτη πιστοποιήθηκε για ακόμη μία φορά ότι ο Ντράγκι και η πλειονότητα των εκπροσώπων των γερμανικών ΜΜΕ βρίσκονταν σε παράλληλα σύμπαντα: Οταν ο επικεφαλής της ΕΚΤ έκανε λόγο για τον πληθωρισμό, αναφερόταν στον μέσο όρο της Ευρωζώνης, και όταν ρωτούσαν Γερμανοί δημοσιογράφοι, αναφέρονταν στον γερμανικό πληθωρισμό και μόνο για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ του άμεσου τερματισμού της ποσοτικής χαλάρωσης.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια