Η «παράγκα Ουάσινγκτον» και οι επιθέσεις στον καινούργιο πλανητάρχη

Ηγεσία χωρίς αντοχή, Αμερική σε παρακμή

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Tα κατεστημένα δεν ξέρουν να χάνουν. Απεδείχθη στις ΗΠΑ. Ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο χειρίζεται ο πρόεδρος Τραμπ τη «δολοφονία χαρακτήρα» που δέχεται πριν καν αναλάβει καθήκοντα, όλα όσα συμβαίνουν από την επομένη της νίκης του μέχρι σήμερα απομυθοποιούν πρόσωπα και καταστάσεις.

Δεν θα σταθώ στην αντιδιαδήλωση που οργανώνουν την ημέρα της ορκωμοσίας του ακτιβιστές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι θα συγκεντρωθούν σε πλατείες για να καπνίσουν μαριχουάνα μήπως να τους στείλουμε για συμπαράσταση και τον ΓΑΠ; Ούτε βεβαίως στις αχρείαστες κόντρες του Τραμπ με το Χόλιγουντ.

Στέκομαι στον τρόπο με τον οποίο η Αμερική βγάζει τα μάτια της και πλήττει την εικόνα της με ευθύνη της απερχόμενης ηγεσίας της που στήνει, ως φαίνεται, μεθοδικά «παράγκα Ουάσινγκτον» για να πλήξει τον αρχηγό του κράτους. Δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά ο «κέρινος» Πούτιν για να θολώσει την εικόνα της Αμερικής. Έχει τον Ομπάμα. Αυτός θα αποδειχθεί ο πλέον στρατηγικός του σύμμαχος, όχι ο Τραμπ. Τρεις μήνες τώρα ο Ομπάμα αρνείται να πιστέψει ότι η θητεία του έληξε, στο μυαλό του ήδη την έχει «ανανεώσει». Ομιλίες-παρακαταθήκες, περιοδείες, Κούβες, Αθήνες, Γερμανίες, Σικάγα, ο Μπαράκ κάνει ό,τι περνά από το χέρι του προκειμένου να καθησυχάζει τους ηττημένους Δημοκρατικούς ότι δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια.

Το πλέον δυστυχές γι’ αυτόν ήταν ότι αποφάσισε να κάνει στη μεταβατική περίοδο όλα όσα φοβήθηκε στην κανονική: Στράφηκε κατά του Ισραήλ, έβαλε κυρώσεις στη Ρωσία για τις κυβερνοεπιθέσεις, ξεσπάθωσε υπέρ των μουσουλμάνων, έδωσε εντολή να αναπτυχθούν αμερικανικά στρατεύματα σε Λιθουανία - Γεωργία, ο ορισμός του... ατρομήτου και του αποφασιστικού. Το φίνις του δεν αλλάζει όμως τις εντυπώσεις: Η δειλή ηγεσία του άφησε χώρο στον Πούτιν να πατήσει πόδι στη Μέση Ανατολή και να αποσπάσει τον Ερντογάν από την επιρροή της Δύσης.

Δεν κρύβει επίσης και κάτι άλλο: Την καταφανή απόπειρά του να βάψει «κόκκινο» και «ρωσόδουλο» τον διάδοχό του προκειμένου να ναρκοθετήσει τις στρατηγικές επιλογές του στην εξωτερική πολιτική. Διότι πέραν του κουτσομπολιού, αν ο Τραμπ μετείχε σε όργια με Ρωσίδες κορασίδες, η στόχευση της σκανδαλοθηρικής επίθεσης που δέχεται είναι ξεκάθαρη: να τον μειώσει στα μάτια των Αμερικανών πολιτών ως φιλορώσο, να τον εμποδίσει να προσεγγίσει τη Ρωσία για να σπάσει τον άξονά της με την Κίνα. Τραχύς - ξετραχύς, ευγενικός ή άξεστος, ερασιτέχνης ή επαγγελματίας, με την απρόσμενη εκλογή του ο Τραμπ ανέτρεψε σχεδιασμούς ετών των κατεστημένων.

Σχεδιασμούς για Νέα Γιάλτα έπειτα από πόλεμο. Και γι’ αυτό βάλλεται πανταχόθεν. Δεν γνωρίζουμε αν έχει τις ικανότητες να εξουδετερώσει το παιχνίδι, ο πρόεδρος πρέπει να ενώνει για να αφοπλίζει, ο Τραμπ φορά το κοστούμι του διχασμού.

Ξέρουμε όμως καλά ότι η μεγάλη αυτή δύναμη μπαίνει με ευθύνη του συνόλου της ηγεσίας της σε τροχιά μεγάλης παρακμής για έναν και μόνο λόγο: Τα κατεστημένα έχουν υπομονή με τη δημοκρατία μόνο όταν δίνει τα αποτελέσματα που τους αρέσει. Ως ηττημένα δεν την αντέχουν.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.