«Παιχνίδι με τις λέξεις»

Γράφει ο Γιάννης Σαραντάκος

Το γνωστό -και στους μαθητές του δημοτικού- ότι η ελληνική είναι μια από τις πλέον «πλούσιες» γλώσσες του κόσμου έχει βαλθεί να επαναβεβαιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε «επικίνδυνη» στροφή της μνημονιακής του πορείας.

Στην αρχή μετονόμασε την τρόικα σε θεσμούς, το Μνημόνιο σε πρόγραμμα, το «εφάπαξ βοήθημα στους συνταξιούχους» σε «13η σύνταξη» και στη συνέχεια σε «εφάπαξ 13η σύνταξη» και μόλις χθες τον «κόφτη» σε «μηχανισμό αυξημένων εγγυήσεων». Είναι προφανές ότι οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου θα βρουν και άλλες λέξεις ή φράσεις εάν έχουν τον χρόνο και το... κουράγιο να ψάξουν.

Το δυστύχημα όμως είναι ότι η ουσία δεν αλλάζει και αυτήν ακριβώς την ουσία θα την αντιληφθούν οι πολίτες αμέσως μόλις αρχίσουν να εφαρμόζονται οι αποφάσεις (όπως θα συμβεί με τους ελεύθερους επαγγελματίες). Το «παιχνίδι με τις λέξεις» δεν έχει κανένα απολύτως νόημα πια.

Ούτε ψήφους φέρνει ούτε την πολιτική φθορά περιορίζει. Δείχνει απλώς την επίμονη (και μάταιη τελικά) προσπάθεια μιας κυβέρνησης να κρύβεται και η ίδια πίσω από αόριστες έννοιες και να δίνει -για λίγες ώρες μόνον- μια άλλη εικόνα από αυτήν που πραγματικά υπάρχει.

Η χώρα, όμως, δεν μπορεί να συνεχίζει επ' άπειρον αυτό το παιχνίδι. Απαιτούνται αποφάσεις που θα τη βγάλουν από το τέλμα της στασιμότητας και θα δώσουν την προοπτική, που σήμερα λείπει. Ο χρόνος για επικοινωνιακά παιχνίδια, αντιπαραθέσεις εντυπώσεων και αποπροσανατολισμό από τα προβλήματα, έχει παρέλθει.

Και αυτό δεν το λέει η αντιπολίτευση ή τα «κακά» ΜΜΕ, αλλά οι αριθμοί και τα χρονοδιαγράμματα. Διότι όσο εμείς «παίζουμε με τις λέξεις», η «κλεψύδρα» αδειάζει και η χώρα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην πολύπλευρη κρίση.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.