Το σχέδιο εγκατάλειψης της εξουσίας με το μικρότερο πολιτικό κόστος ψάχνει ο πρωθυπουργός - Το «χαστούκι» της Μέρκελ και οι μνημονιακές «αλχημείες» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
Μόνο που ο πρωθυπουργός της «περήφανης διαπραγμάτευσης» και της ακατάσχετης «παροχολογίας» δεν έχει ένα ισχυρό plan B, το οποίο θα μπορούσε να μετατρέψει την ήττα του από καθολική σε διαχειρίσιμη.
Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι μέχρι στιγμής, η στρατηγική του κ. Τσίπρα για τη φετινή χρονιά κινήθηκαν στους ακόλουθους πέντε άξονες:
1. Στον έλεγχο των καναλιών και ευρύτερα των ΜΜΕ στην Ελλάδα
2. στον έλεγχο της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών και των θεσμών
3. στη διαγραφή του χρέους
4. στην ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) και
5. στην εξασφάλιση ρυθμών ανάπτυξης σε ποσοστό πάνω από το 2,5%
Σε πόσους άξονες πέτυχε η στρατηγική του πρωθυπουργού; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Σε κανέναν!
Και αυτόν ακριβώς τον χαμένο πενταπλό στόχο φαίνεται πως χρησιμοποιεί ως πάτημα ο κ. Τσίπρας: Όπως εκτιμούν αρκετοί αναλυτές, ο ίδιος φαίνεται να αναζητά κάποιο αφήγημα προκειμένου να εγκαταλείψει το Μαξίμου με τις λιγότερες συνέπειες πολιτικού κόστους σε μια προσπάθεια να απεμπλακεί άμεσα από τα πολιτικά πράγματα και μάλιστα με το ελάχιστο πολιτικό κόστος.
Μάλιστα, οι δικαιολογίες, τις οποίες ανιχνεύει, για να πείσει τον ελληνικό λαό για την αδυναμία παραγωγής πολιτικού έργου είναι τουλάχιστον αστείες.
Παράλληλα, οι πολιτικοί σχηματισμοί που θα έφτιαχνε με άλλους ηγέτες, ξεθώριασαν κι αυτοί. Στην Ιταλία ο Ματέο Ρέντσι αποτελεί πια παρελθόν από την πρωθυπουργία, μετά και το συντριπτικό «όχι» των Ιταλών στο πρόσφατο δημοψήφισμα.
Ταυτόχρονα, στη Γαλλία, ο ήδη δημοσκοπικά αλλά και ηθικά – εξαιτίας των σκανδάλων (βλ. υπόθεση Cahuzac) - καταρρακωμένος Φρανσουά Ολάντ μετράει πλέον λίγους μήνες, λίγο πριν την οριστική έξωσή του από το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η μεγάλη ήττα του Τσίπρα στο Βερολίνο
Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, ο κ. Τσίπρας μετράει ακόμη μία δεινή ήττα, στον απόηχο της συνάντησής του με την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στη γερμανική πρωτεύουσα.
Ήδη από το μεσημέρι της Παρασκευής (16/12/2016) κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν στο Βερολίνο, η κ. Μέρκελ φρόντισε να «αδειάσει» τον Έλληνα πρωθυπουργό, λέγοντάς του χαρακτηριστικά ότι τα της διαπραγμάτευσης αποτελούν αυστηρά αντικείμενο διαβούλευσης των Θεσμών με την κυβέρνηση και δη με το οικονομικό επιτελείο της.
Διαβάστε εδώ το ρεπορτάζ του Newsbomb.gr για την κοινή δήλωση Τσίπρα – Μέρκελ
Ωστόσο, και μετά, κατά τη διάρκεια του δείπνου εργασίας, η επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης έδειξε τα... δόντια της στον κ. Τσίπρα, τερματίζοντας οριστικά τη συζήτηση για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και λέγοντας χαρακτηριστικά: «Όποιος επιτίθεται στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επιτίθεται σε μένα».
Μάλιστα, η ίδια ξεκαθάρισε στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ δεν μπορεί να υπάρξει στήριξη στο ελληνικό πρόγραμμα.
Παράλληλα, τόνισε στον Αλέξη Τσίπρα να μην προβαίνει σε μονομερείς ενέργειες, καθώς η Γερμανία μπορεί να δείξει κατανόηση, αλλά δεν μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιου είδους ενέργειες.
Μνημονιακές «αλχημείες»
Κι ενώ ο κ. Τσίπρας βρίσκεται ήδη με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο των δανειστών, ο ίδιος προετοιμάζει το έδαφος για ακόμη έναν «έντιμο» συμβιβασμό με τους Θεσμούς, διαπραγματευόμενος τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το τέλος του δυσβάσταχτου «Μνημονίου 3».
Όπως είναι ήδη γνωστό, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προτείνει ως στόχο το 3,5%, αλλά ταυτόχρονα ζητά ένα ποσοστό το οποίο δεν θα ξεπερνά το 1% επί του πρωτογενούς πλεονάσματος – περίπου 1,8 δισ. ευρώ – να οδηγείται σε αναπτυξιακές και επενδυτικές δαπάνες, ακόμη και σε μειώσεις φόρων και εισφορών.
Η ιδέα μπορεί στα «χαρτιά» να φαίνεται εφικτή, ενδεχομένως και ευθυγραμμισμένη, με βάση τα όσα απαιτεί το Μνημόνιο.
Ωστόσο, στην πράξη, ακόμη κι αν οι Ευρωπαίοι δέχονταν κάτι τέτοιο, ήτοι μια συμφωνία με «ρήτρα ανάπτυξης», αυτό θα σήμαινε αυτομάτως και νέα, ακόμη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ταυτόχρονα «τσουνάμι» αιματηρών μέτρων για τους Έλληνες πολίτες υπό τη μορφή πολλαπλών μίνι Μνημονίων ή Μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων.
Ουσιαστικά δεν δίνεται λύση στον φαύλο κύκλο των Μνημονίων. Αντίθετα, η κυβέρνηση Τσίπρα προτείνει για πολλοστή φορά μέτρα – «ασπιρίνη», δηλαδή μια φόρμουλα που θυμίζει το ρητό «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του».
Εντούτοις, όσο κι αν προσπαθεί κανείς να βαφτίσει είτε με το «έτσι θέλω» είτε με διάφορα τερτίπια και «αλχημείες» τη λιτότητα ως ανάπτυξη, δένει ακόμη πιο σφιχτά τη χώρα στο άρμα των μνημονιακών συμβάσεων.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιδεικνύει απίστευτη προχειρότητα, γεγονός που έχει ήδη σοβαρότατες συνέπειες στις ζωές περίπου 11 εκατ. Ελλήνων πολιτών.
Στη γλώσσα της Αλήθειας, ο έντιμος συμβιβασμός του κ. Τσίπρα είναι απλά συνώνυμο της ήττας κατά κράτος. Όσοι πιστεύουν το αντίθετο, τότε μάλλον πλανώνται πλάνην οικτράν...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια