Η δολοφονία του Πρέσβη της Ρωσίας στην Τουρκία, αποτελεί ένα κομβικό γεγονός στις γεωστρατηγικές εξελίξεις της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Με το που έγινε γνωστό ότι ο Ρώσος πρέσβης δολοφονήθηκε πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν για δραματικές εξελίξεις στις σχέσεις Μόσχας και Άγκυρας, πολύ χειρότερες από αυτές μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού στον εναέριο χώρος της Συρίας.
Η πανηγυρική διάψευσή τους ήρθε σχεδόν άμεσα με τις απόλυτα συντονισμένες δηλώσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ταγίπ Ερντογάν, οι οποίοι μίλησαν με ταυτόσημη σχεδόν γλώσσα για προβοκάτσια που είχε στόχο την παρεμπόδιση της επαναφοράς σε νορμάλ επίπεδα των σχέσεων της Ρωσίας με την Τουρκία, και την παρεμπόδιση της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Συρία.
Λίγες ώρες μετά, και ενώ τις πρώτες ώρες της πρωτοφανούς δολοφονίας όλοι αναρωτιούνταν και πολλοί αμφισβητούσαν, το εάν θα πραγματοποιούνταν η προγραμματισμένη τριμερής συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας Ρωσίας – Τουρκίας και Ιράν, συνάντηση έγινε κανονικά και τα αποτελέσματα βγάζουν μάτια.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Σεργκέϊ Λαβρόφ γύρω από την αποκαλούμενη “Διακήρυξη της Μόσχας”, ο τρείς χώρες συμφώνησαν όσο αφορά τη Συρία, ανάμεσα στα άλλα, ότι δεσμεύονται και εγγυούνται την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Ότι δεν επιθυμούν και δεν επιδιώκουν την αλλαγή καθεστώτος στην Συρία. Επίσης, έγινε γνωστό ότι ο Πρόεδρος του Καζακστάν πρότεινε να φιλοξενήσει ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Συρία. Και για να μην είναι και αγενείς ενημέρωσαν και τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών, Τζόν Κέρι, για το τι έλαβε χώρα στις τριμερείς συνομιλίες.
Η «Διακήρυξη της Μόσχας» περιέχει πολλά και ενδιαφέροντα τα οποία χρήζουν βαθιάς ανάλυσης. Υπάρχουν όμως ορισμένα σαφέστατα πρώτα συμπεράσματα. Μόσχα και Τεχεράνη, καταφέρουν να επιβάλουν την παραμονή Άσαντ. Δεσμεύονται για την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας, άρα βγαίνει κερδισμένος ο Ερντογάν, που τρέμει τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στα σύνορά του με τη Συρία, γεγονός που θα δημιουργούσε αποσχιστικές τάσεις στα κουρδικά εδάφη της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Το Ιράν γίνεται στρατηγικός παίκτης στην περιοχή, και η Ρωσία αναλαμβάνει ρόλο μαέστρου πατώντας γερά το πόδι της στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, λόγω της τραγικής πολιτικής του Μπαράκ Ομπάμα και της κυβέρνησής του, τρίβουν τη μούρη της Ουάσιγκτον βάζοντας την στο περιθώριο στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.
Η συμμετοχή της Τεχεράνης, μπαίνει καρφί στα πλευρά της Σαουδικής Αραβίας και της Ουάσιγκτον, και αφήνει αναπάντητο ένα κρίσιμο ερώτημα όσο αφορά το ποια θα είναι η αντίδραση του Ισραήλ.
Η τραγική στρατηγική του Μπαράκ Ομπάμα στην περιοχή, στην οποία έχει σύρει και την Ευρώπη, δημιουργεί ένα πολύ δύσκολο και δισεπίλυτο περιβάλλον για το νέο Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τράμπ, ναρκοθετώντας από τα αποδυτήρια μια στρατηγική εξομάλυνσης με τη Ρωσία. Την καθιστά, λόγω της παρουσίας του Ιράν, και της άγνωστης αντίδρασης του Τέλ Αβίβ σε αυτές τις εξελίξεις, πολύ δύσκολη εξίσωση. Οι αντιδράσεις και η πίεση που θα υπάρξει στο Κογκρέσο, αλλά και η εκφρασμένη αρνητική διάθεση του κ. Τράμπ στη συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα δημιουργεί ένα απίστευτο σκηνικό.
Είναι σαφές ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και η Τουρκία, βάζοντας νερό στο κρασί του,(δεν μπορούσε στην ουσία να κάνει τίποτα), στην παραμονή Άσαντ, βγαίνει κερδισμένος και ενισχυμένος, εκεί που όλοι προέβλεπαν την καταστροφή του.
Μέσα σε αυτό το πολύπλοκο σκηνικό η Ελλάδα και η Κύπρος και από μειονεκτική θέση, Κύπρος και Ελλάδα, οδηγούνται σε μια υπό αρνητικούς όρους διαπραγμάτευση για το Κυπριακό, και είναι πολύ πιθανό αυτό να αποτελεί μόνο την αρχή της κατηφόρας.
Το 2017 μπαίνει πού άγρια και με αρνητικό πρόσημο για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Οι τραγικές επιλογές του Μπαράκ Ομπάμα και της κυβέρνησης του επιδείνωσαν την κατάσταση και τώρα, όλα εξαρτώνται από τον άγνωστο Χ που ακούει στο όνομα, Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ. Το παιχνίδι στήνεται για πολύ δυνατούς παίκτες και η Ελληνική ομάδα κατεβάζει τα τσικό.
Η δολοφονία του Ρώσου Πρέσβη, απλά έδεσε το γλυκό και η Ουάσιγκτον δείχνει να μένει με την ξινίλα.
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια