Απειλεί ο «σουλτάνος»

Όσο το καθεστώς Ερντογάν απομακρύνεται από τη δημοκρατία, τόσο περισσότερο υψώνει τους τόνους της εθνικιστικής ρητορικής. Η «συνταγή» είναι πολύ γνωστή στην τουρκική και την παγκόσμια Ιστορία.

Στο νέο επεισόδιο, με θέμα τη συνθήκη της Λωζάνης, ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίζεται παραπάνω από προκλητικός.
Από τη σπαρασσόμενη και διχασμένη κοινωνικά χώρα του, λόγω του αυταρχισμού του και του «κουρδικού» ζητήματος. Μέσα στη δίνη των γεγονότων από τις εξελίξεις στη Συρία και στο Ιράκ. Αλλά και στις συνθήκες κρίσης που διέρχεται η ευρωπαϊκή ενταξιακή πορεία της χώρας του, φαίνεται να χάνει την αίσθηση της διεθνούς πραγματικότητας.
Διότι αυτό ακριβώς σηματοδοτούν οι δηλώσεις του περί «εγκλωβισμού» της Τουρκίας, δήθεν, στη Λωζάνη.
Την ίδια η οποία ενέχει ιδρυτική θέση για τη σύγχρονη τουρκική δημοκρατία. Αυτή την οποία ο ίδιος ο Κεμάλ υποδέχτηκε με σημαιοστολισμούς, πανηγυρισμούς και χαιρετούσε διαχρονικώς με τα πιο θερμά λόγια. Το διαζύγιο που επιδιώκει ο Ερντογάν από τους «πατέρες» του έθνους του είναι προφανές.
Όπως εμφανές είναι και το νέο σοβινιστικό αφήγημα που επιχειρεί, αναζητώντας «οράματα» μεγαλοϊδεατισμού. Για μια κοινωνία που θέλει να είναι και να αισθάνεται ευρωπαϊκή, αλλά τη ναρκοθετεί το ίδιο το καθεστώς του.
Η «ανακάλυψη» ότι εκείνη η συνθήκη δεν είναι «ιερό κείμενο» θα φάνταζε ως αστεία αν δεν συνοδευόταν από εμπρηστικούς λόγους. Επειδή τέτοιες είναι οι αποστροφές του, ότι η Τουρκία «θα προχωρήσει πιο πέρα», πατώντας «το πόδι πολλών πλευρών».
Το κωμικοτραγικό, όμως, είναι ότι βάλλοντας ευθέως κατά των διεθνών συνθηκών, του δικαίου, των αρχών καλής γειτονίας και του κλίματος εμπιστοσύνης διεκδικεί ταυτοχρόνως τον ρόλο θεματοφύλακα της περιφερειακής σταθερότητας.
Ο Τούρκος πρόεδρος, προκαλώντας την Ελλάδα και άλλες γειτονικές χώρες, προκαλεί συνολικά τη διεθνή κοινότητα. Προς ζημία και της χώρας του.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια