Χωρίς πολιτικό κόστος

Γράφει ο Βασίλης Γκουρογιάννης  Δικηγόρος - συγγραφέας

Ο πρώτος καιρός μιας νεοεκλεγμένης κυβέρνησης είναι ο ιδανικότερος χρόνος για την επιβολή των όποιων μεταρρυθμίσεων σχεδιάζει να κάνει, όταν μάλιστα αυτές έχουν βαρύ κοινωνικό αντίκτυπο και είναι αντιδημοφιλείς.

Κάθε νέα κυβέρνηση συναντά αμέσως τέτοια προβλήματα, είτε οικονομικά, είτε θεσμικά, είτε εθνικά, που τα κληρονομεί από το παρελθόν και οφείλει να τα διαχειριστεί. Δυστυχώς στη χώρα μας η κάθε απερχόμενη κυβέρνηση παραδίδει στην επόμενη μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα και η... λαμβάνουσα έχει την ελάχιστη χρονική ανοχή που δίνει η χειροβομβίδα να την εκτινάξεις αλλιώς σκάει στα χέρια σου. Αυτό λοιπόν έπαθε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πήρε απασφαλισμένες χειροβομβίδες και από άγνοια και πανικό τις πέταξε όχι στον εχθρό αλλά μέσα στα πλήθη των πολιτών και μοιραία μέσα και στους ίδιους τους ψηφοφόρους του, όπου κατά διαβολική σύμπτωση υπήρξαν και τα περισσότερα θύματα, δηλαδή πέτυχε στο ψαχνό κάτι αγρότες, κάτι χαμηλοσυνταξιούχους, κάτι αναξιοπαθούντες ελεύθερους επαγγελματίες, κάτι κοινωνικούς οραματιστές που φαντασιώθηκαν τη σωτηρία στη μασκοφορεμένη Αριστερά που κρύβει κάτω από τις μάσκες λογής λογής τυχάρπαστους, αμοραλιστές, δεξιότερους των κλασικών δεξιών, που είναι αναγνωρίσιμοι πολίτες μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής στάσης και τουλάχιστον έχουν την εντιμότητα της αυθεντικότητας. Με το μέτρο σύγκρισης που μας έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι λιγότερο επίφοβοι και καταστροφικοί και συνεπώς προτιμητέοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, φοβούμενος τον πόνο από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και το πολιτικό κόστος, όχι μόνο δεν έλυσε κληρονομημένα προβλήματα, αντιθέτως δημιούργησε δικά του και αναλώνεται στο να τα λύσει. Παράδειγμα, τα μεταλλεία στη Χαλκιδική. Ομως μπορεί να αντλήσει ένα πλεονέκτημα από τη μη ανατρέψιμη δημοσκοπική κατρακύλα. Δεν έχει πλέον κανένα λόγο να φοβάται το πολιτικό κόστος εφόσον δεν έχει περιθώριο να πάει παρακάτω. Για τα μελλοντικά μνημόσυνα της Αριστεράς, που θα τελούνται σε κενοτάφια ανά την επικράτεια, ας δώσει την τελευταία στιγμή ένα δείγμα πολιτικής τόλμης. Ας κάνει ο,τι κάνουν οι απελπισμένοι όταν βλέπουν το τέλος να πλησιάζει, που πολεμούν γενναία και γίνονται ήρωες. Τέλος πάντων κάτι μπορεί να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ αν αναλογιστεί τη σημερινή του κατάληξη, κάτι που θα είναι καλύτερο από το τίποτα, ας μη φοβηθεί το πολιτικό κόστος. Ας μην έχει την αυταπάτη ότι οι ψηφοφόροι του είναι ιδεολόγοι και δεν θα τον εγκαταλείψουν. Αυτό το έλυσε ο ιστορικός Παπαρρηγόπουλος χρόνια πριν, διατυπώνοντας τη σοφή φράση: «Τα πλήθη δεν είναι ηρωικά, αλλά ακολουθούν τη φωνή του συμφέροντος».

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.