Δημοκρατία υπό διωγμόν

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Παρά το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί εφικτό να συμφωνήσουν άπαντες στο τι ακριβώς σημαίνει δημοκρατία και στο πώς αυτή εκπληρώνεται, υπάρχει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής ο οποίος (ακόμα) δεν αμφισβητείται: δημοκρατία είναι, αν μη τι άλλο, το δικαίωμα των λαών να ψηφίζουν ανά τακτά διαστήματα για το ποιοι θα τους κυβερνούν.

Εσχάτως όμως, ο μηχανισμός που δίνει σάρκα και οστά στη δημοκρατία, οι εκλογές, έχει διεθνώς τεθεί υπό de facto ιδιότυπο διωγμό.

Η καινοφανής αντίληψη περί ενοχοποίησης των εκλογικών διαδικασιών συναρτάται με δύο νέους και κυρίαρχους, πλέον, παράγοντες, ευθέως αντίθετους προς τη δημοκρατία: πρώτον, το τι επιβάλλουν οι λεγόμενες «αγορές» και, μαζί τους, τρίτες  ισχυρές χώρες και, δεύτερον, την αντιμετώπιση των εκλογικών αποτελεσμάτων με δύο μέτρα και δύο σταθμά: όποτε τα αποτελέσματα αρέσουν, είναι «νίκη της δημοκρατίας», ενώ όποτε δεν αρέσουν είναι «θρίαμβος του λαϊκισμού».

Με αυτόν τον τρόπο η δημοκρατική διαδικασία και, κυρίως, η ουσία που αντιπροσωπεύει όχι απλώς μπαίνουν στο περιθώριο, αλλά δαιμονοποιούνται. Και εδώ ακριβώς είναι που φεύγουμε πια από το οξύμωρο και πλέουμε στον αστερισμό της επικίνδυνης υποκρισίας: όταν συμβαίνει αυτό, τι έρχεται μετά; Οταν τα εκλογικά αποτελέσματα βάλλονται συστηματικά ως προϊόν δημαγωγίας, τι γίνεται για να αποφεύγεται αυτή η δήθεν έκπτωση; Τι άλλο υπάρχει; Αλλά και ποιος «φταίει»;

Η αρχή του κακού με τον εξοβελισμό των εκλογικών διαδικασιών και των αποτελεσμάτων τους έγινε εδώ, στην πτωχευμένη Ελλάδα. Ομως... άρεσε, βόλευε και εν τέλει γενικεύθηκε και έφτασε παντού όπου υπήρξε αμφισβήτηση των συστημάτων εξουσίας και των πολιτικών τους: στην Ιταλία, στο δημοψήφισμα για το Brexit, στην αμερικανική προεδρική εκλογή, ενώ ήδη παίρνει διαστάσεις προληπτικού αναθέματος και για τις επόμενες εκλογές που επίκεινται σε σειρά χωρών στην Ευρώπη. Οι αδιανόητες καινοφανείς βεβαιότητες με τις οποίες οι λαοί υποτίθεται ότι είναι έρμαια των δημαγωγών και η ψήφος τους «μειωμένης ποιότητας» εξαπλώνονται χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, φέρνοντας μαζί τους τον κίνδυνο που υποτίθεται ότι επιχειρούν να αποσοβήσουν: την πλήρη απαξίωση της δημοκρατίας στην καρδιά του δυτικού κόσμου, του οποίου αποτελεί το αξιακό και πολιτικό θεμέλιο. Οι λαοί πλέον «ενοχλούν». Ας τους αλλάξουμε!..

ΥΓ.: Στην Ελβετία, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, διεξήχθη δημοψήφισμα για το αν θα έπρεπε ή όχι η χώρα να ενταχθεί στην ΕΕ. Το αποτέλεσμα ήταν οριακά αρνητικό, με τις μεγάλες πόλεις να ψηφίζουν σύσσωμες «ναι» και τις επαρχίες μαζικά «όχι». Προκλήθηκε πρωτοφανής πολιτική ένταση και διχαστική διάθεση. Σήμερα, η Ελβετία ευγνωμονεί τα βουνά της που την κράτησαν απ' έξω...

Πηγή: TO BHMA

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.