 |
Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
|
Γερμανία, για συναντήσεις με τους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, εκτός της καγκελαρίου, με τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας. Περού, ως συμμέτοχος σε διεθνή διάσκεψη με συνομιλητές τους εκπροσώπους των κύριων δυνάμεων της Ασίας, μεταξύ αυτών της Κίνας και της Ιαπωνίας, και των χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Ο Ομπάμα, κύριος και απολύτως δημοφιλής εκπρόσωπος της φιλελεύθερης, νεοταξικής, δημοκρατικής Αμερικής, ως άνθρωπος, ως ηγέτης και φυσικά ως Αμερικανός, θέλησε και οργάνωσε την ομιλία παρακαταθήκη του στα έθνη και στους λαούς από την Αθήνα. Στη σκιά της Ακρόπολης. Η Ελλάδα μέσα από τη διαδικασία αυτή επιστρέφει στο διεθνές προσκήνιο, στη δόξα της. Στο βάθος του πολιτισμού της. Στον χωρίς αμφισβήτηση «αυτόχθονα κοσμοπολιτισμό» που αποτελεί το ίχνος της στην Ιστορία.
Αυτό που τόσοι άλλοι εποφθαλμιούν, φθονούν και επιζητούν με κάθε κόστος να οικειοποιηθούν. Ο φίλος Ομπάμα δεν ήρθε μόνος του εδώ, στους «βωμούς» που συνδέουν την αυτοκρατορία του νέου κόσμου με τη «μητρόπολη» του πολιτισμού και της παράδοσης της Δύσης στην Ανατολή. Εφερε μαζί του και κύριους συνεργάτες του. Τον υπουργό Οικονομικών, τον βασικό οικονομικό σύμβουλό του, την επικεφαλής Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, την αναπληρώτρια υπουργό των Εξωτερικών, που γνωρίζει και έχει εμπλακεί στα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής μας.
Έφτασε με μια ατζέντα στήριξης της ανοικοδόμησης της χώρας μας που μέσα από τη δομική χρεοκοπία μας και την επίμονη διεργασία απεθνικοποίησης που αποφάσισαν ή συνυπέγραψαν οι δικές μας «ελίτ» βρίσκεται σωρευμένη σε ερείπια, κάτι σαν το 1944, αλλά χωρίς κανέναν πόλεμο υπεράσπισής της, χωρίς κανέναν ηρωισμό, χωρίς καμία αντίσταση. Το «ιππικό» ήρθε με όλο του το μεγαλείο και τα σύμβολα της ισχύος του, το περίφημο Air Force One, και με πρακτικό τρόπο μάς συμβούλευσε αλλά μας πρόσφερε και τα εργαλεία για να σηκωθούμε και πάλι ορθοί.
Στην επιχειρηματικότητα και την οικονομία, στη γεωπολιτική, στα ενεργειακά, στις διεθνείς σχέσεις, στον πολιτισμό και στην παγκόσμια διανόηση. Το «ιππικό» ήρθε στην ώρα του, εγκαίρως, στο πέρασμα από το τέλος μιας εποχής στην αρχή μιας άλλης, και μας είπαν οι Αμερικανοί με έναν από τους πλέον ωραίους, προσηνείς, αγαπητούς, έμπειρους εκπροσώπους τους: «Δεν είστε μόνοι! Τολμήστε να σηκωθείτε ορθοί!» Αφήνουν μάλιστα πίσω τους και έναν διαπιστωμένα δραστήριο, τολμηρό, δημιουργικό και ικανό πρέσβη.
Και οι δικοί μας εκπρόσωποι τι έκαναν; Όχι μόνον υπήρξαν μίζεροι, ταπεινωμένοι, φοβικοί, σκιώδεις, φλύαροι, μικροπολιτικοί. Είχαν την εικόνα του συμβιβασμένου, του «γκιαούρη». Το χρέος, οι προσκλήσεις στο επίσημο δείπνο, η μεμψιμοιρία, η πονηριά, ο κουτσαβακισμός, ο φραγκολεβαντινισμός, η καχυποψία, τα μικροσυμφέροντα, η γκρίνια. Δεν αναφέρομαι μόνο στον «Ευρωπαίο» Παυλόπουλο και τον «κουρασμένο», σχεδόν παραιτημένο Τσίπρα.
Αναφέρομαι σε όλο το σύστημα αντιπροσώπευσης της χώρας. Φυσικά, αναφέρομαι στην αντιπολίτευση, στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, στη διοίκηση και την ανώτερη γραφειοκρατία, στους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που με τις επιλογές, τις πρακτικές τους και τον τρόπο που σκέφτονται καθορίζουν τη μοίρα του έθνους και του λαού.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που μεμψιμοιρούν για την εκλογή Τραμπ, τη μη διαγραφή άμεσα του χρέους, τη μη ύπαρξη νέου Μάρσαλ από τους Αμερικανούς. Τους «λογιστάδες» της χρεοκοπίας μας που κινούνται και σήμερα με την υστεροβουλία και τη μιζέρια των δούλων, έχοντας οδηγήσει την περήφανη Ελλάδα στον «καιάδα» της ψυχής τους. Συμμάχους έχουμε για να σηκωθούμε όρθιοι. Μια χούφτα σπουδαίοι Έλληνες μας λείπουν…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια