 |
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
|
όσο και για την έννοια της παρακαταθήκης που ο ίδιος επέλεξε να αφήσει μιλώντας στην Αθήνα, σχετικά με την πορεία της δημοκρατίας και του κόσμου.
Παρά το γεγονός ότι, όπως είναι λογικό, το κύριο ενδιαφέρον από ελληνικής πλευράς έπεσε στα όσα είπε ο Αμερικανός πρόεδρος για τα πολύ μεγάλα ανοιχτά ζητήματα της χώρας, δηλαδή το χρέος και τη λιτότητα, δεν βρίσκεται εκεί η αληθινή σημασία της επίσκεψής του για την Ελλάδα – άλλωστε, το Βερολίνο έχει προ πολλού, και πάλι τώρα, καταστήσει απόλυτα ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να μεταβάλλει την πολιτική του επί αυτών των ζητημάτων παρά τις όποιες παραινέσεις, ακόμα και του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ.
Η πραγματικά μεγάλη σημασία αυτής της επίσκεψης όμως – και αυτό είναι που πρέπει να συγκρατήσουμε και να εργαστούμε για να του δώσουμε τώρα τη βαθύτερη δυνατή υπόσταση – δεν είναι όλα τα παραπάνω, αλλά έχει να κάνει με δύο εντελώς άλλα ζητήματα:
Πρώτον, ότι μιλώντας για την Ελλάδα, ο πρόεδρος Ομπάμα έγινε ένας παγκόσμιος ηχηρότατος κήρυκας υπέρ μιας χώρας που ατιμάστηκε και εξευτελίστηκε άδικα και άκριτα επί πολλά χρόνια από άλλους δήθεν «συμμάχους» και «φίλους» της. Όλος ο πλανήτης τον άκουσε στο «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» να μιλά με αυτόν τον συγκλονιστικό τρόπο για την Ελλάδα, την αρχαία και τη σύγχρονη – και αυτό είναι ένα τεράστιο δώρο του προέδρου Ομπάμα προς την πατρίδα μας, για την οποία τέτοιας σημασίας και αξίας λόγια, από τέτοιας εμβέλειας προσωπικότητα, έχουν δεκαετίες να ακουστούν και σήμερα τα έχει όσο ποτέ ανάγκη. Στην πραγματικότητα, ο Ομπάμα κήρυξε χθες έναν νέο φιλελληνισμό, ανάλογο με εκείνο των φωτεινών ευρωπαίων και αμερικανών του 19ου αιώνα, που υπήρξε καθοριστικός για την πορεία της Ελλάδας.
Δεύτερον, η σημασία της επίσκεψης αφορά και στην, εξαιρετικά σημαντική, εντυπωσιακή επιβεβαίωση της στενής διμερούς σχέσης ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα, η οποία, ίσως ουδέποτε στο παρελθόν τονίστηκε τόσο πολύ έντονα από αμερικανικής πλευράς και έγινε τόσο θερμά και καθολικά αποδεκτή από ελληνικής. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλης σημασίας κεκτημένο που, προς στιγμή, «πνίγηκε» κάτω από την αγωνία για το χρέος.
Η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση, οφείλουν τώρα να δουλέψουν πάνω σε αυτές τις βάσεις, σε αυτά τα νέα δεδομένα, τα οποία η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να θεωρεί ότι δεν αντιπροσωπεύουν και την επόμενη αμερικανική κυβέρνηση και τον νέο πρόεδρο Τραμπ.
Θα αποτελούσε σφάλμα ιστορικών διαστάσεων να λησμονήσουμε ότι ο πρόεδρος Ομπάμα αντιπροσώπευσε, σε αυτό το ταξίδι την ίδια του τη χώρα, γιατί αυτό ακριβώς έπραξε. Θα ήταν συνεπώς εντελώς λάθος να αντιμετωπίσουμε αυτή τη θερμότατη στάση ως μόνον προσωπική του και όχι ως αμερικανική στάση και πολιτικό υπόστρωμα επί του οποίου πρέπει τώρα να κινηθούμε.
Η Ελλάδα δέχθηκε τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Εκείνος την αντιμετώπισε με τα θερμότερα αισθήματα, όπως και η ίδια αυτόν. Την ίδια ώρα, ένας νέος Αμερικανός πρέσβης βρίσκεται στην Αθήνα και ξεκινά με αυτό τον εντυπωσιακό τρόπο την εδώ θητεία του.
Πάνω σε αυτές τις βάσεις η Ελλάδα δικαιούται και υποχρεούται να δουλέψει και με τον νέο πρόεδρο, ο οποίος είναι, άλλωστε, σφόδρα πιθανό να είχε συζητήσει όλα αυτά με τον απερχόμενο. Γιατί έχουμε πολλά και δύσκολα μπροστά μας και ξεκινάμε από μία πολύ ισχυρή και ελπιδοφόρα βάση, την καλύτερη ίσως στην ιστορία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Χωρίς χρονοτριβές και λάθος μηνύματα για θέματα που ουδόλως μας αφορούν, πρέπει να κατανοήσουμε ότι το άνοιγμα προς τη χώρα μας είναι αμερικανικό, όχι προσωπικό. Και ότι έχει πολύ σημαντικότερες όψεις και διαστάσεις από αυτές που μέχρι στιγμής του δώσαμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια