Στην αρχή ήρθε το Brexit. Μετά, ακολούθησε ο Τραμπ... Το μήνυμα που στέλνεται από τις κάλπες, το μήνυμα που στέλνουν οι λαοί (δύο πανίσχυρων χωρών) είναι σαφές: Δεν μας αρέσει ο τρόπος που κυβερνάτε, δεν μας αρέσει κόσμος που δημιουργείτε.
Χωρίς να ξέρουμε τι θα συμβεί μετά την πανωλεθρία του αμερικανικού συστήματος και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές, θεωρούμε σχεδόν βέβαιο πως ζούμε μια ακόμη (μετά το Brexit) ιστορική στιγμή, η οποία καταγράφεται έντονα, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται μια ισχυρή μορφή ανασφάλειας για την επόμενη ημέρα.
Ας κρατήσουμε, όμως, το σημαντικό μήνυμα των αμερικανικών εκλογών. Και αυτό είναι σαφές: Η ισχύς ανήκει στον λαό, ο οποίος μπορεί να επιβάλει την δική του θέληση απέναντι σε πανίσχυρα συστήματα, απέναντι σε αδίστακτα συμφέροντα. Μπορεί, φυσικά, μέχρι τις επόμενες αμερικανικές εκλογές ο λαός να μην συμμετάσχει (πάγια τακτική της σύγχρονης δημοκρατίας), όμως το ότι δεν επηρεάστηκε από τις απίστευτες ποσότητες της συστημικής προπαγάνδας και αποφάσισε πως πρώτιστο ενδιαφέρον ενός αρχηγού κράτους είναι η φροντίδα και η ευημερία των πολιτών και οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, είναι ένα μήνυμα που κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει.
Αυτό ακριβώς το μήνυμα είναι που φοβούνται πως θα μεταδοθεί σαν «ιός», οι αρχηγοί άλλων ανεπτυγμένων «δημοκρατικών» χωρών. Το μήνυμα ισχύος των μικρών ανυπεράσπιστων πολιτών, που αγνοούνται ή και διώκονται από απρόσωπα συστήματα και δοτές εξουσίες, που προσαρμόζουν τους νόμους για να υπερασπίζονται τα ισχυρά συμφέροντα, αλλοιώνουν ή αντιστρέφουν τις υποσχέσεις τους προς τους πολίτες και στο όνομα των συνεχών κερδών του συστήματος δεν διστάζουν να αλλοιώνουν ακόμη και τα χαρακτηριστικά των κρατών που υποτίθεται πως κυβερνούν.
Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, στο όνομα του ελεύθερου εμπορίου που υπόσχεται λιγότερους φόρους για τις εταιρείες και λιγότερα δικαιώματα για τους πολίτες, περισσότερα κέρδη για όσους μετέχουν στο σύστημα και χειρότερη ποιότητα ζωής για τους απλούς ανθρώπους…, οι πολίτες μεταβάλλονται αργά αλλά μεθοδικά σε φθηνές μηχανές παραγωγής κέρδους. Η ρατσιστική – φασιστική αντιμετώπιση του συστήματος που θέλει τους μη πτυχιούχους και τους απλούς εργάτες να είναι οι πρωταίτιοι αυτής της αλλαγής, οι «υπεύθυνοι» για έναν κόσμο αβεβαιότητας και κινδύνων, είναι το διαχρονικό εργαλείο εκφοβισμού και ψυχολογικής άσκησης βίας, μέσω του οποίου το σύστημα θεωρεί (εμμέσως πλην σαφώς) πως «οι αμόρφωτοι δεν έχουν σωστή κρίση». Είναι το ίδιο σύστημα (το ζούμε και στην Ελλάδα) που θέλει να επιβάλλει τους προβεβλημένους από τα συστημικά ΜΜΕ, τους μορφωμένους θεωρητικούς ακαδημαϊκούς και πολλούς άλλους που ακολουθούν ως παρελκόμενα – εργαλεία του εκάστοτε «ισχυρού πολιτικού ρεύματος», ανθρώπους που δεν είχαν και δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και καθημερινότητα που βιώνουν οι απλοί (αμόρφωτοι) πολίτες, ανθρώπους που δεν είναι ικανοί να υλοποιήσουν οτιδήποτε, πέρα από την κατασπατάληση των φόρων που πληρώνουν οι «αμόρφωτοι» πολίτες.
Αυτό το σύστημα μπορεί να δέχτηκε δύο σοβαρότατες ήττες, αλλά είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να «παραδοθεί». Είναι βέβαιο πως αυτό το σύστημα έχει πληγωθεί και γι αυτόν ακριβώς το λόγο γίνεται τώρα πολύ επικίνδυνο για όσους το αψήφησαν, στάθηκαν απέναντί του και με την ψήφο τους απέδειξαν πως είναι σάπιο και στηρίζεται σε γυάλινα πόδια. Είναι αυτό το σύστημα που μπορεί να εξαγοράζει «καλαμαράδες» ή «τηλεπερσόνες», που μπορεί να λειτουργεί ως κράτος αλλά και ως παρακράτος, που δεν διστάζει να σκοτώνει για να προστατεύσει τα συμφέροντά του ή να αυξήσει τα κέρδη του…
Αυτό ακριβώς το σύστημα θα αντιδράσει σύντομα και οργανωμένα. Το σύστημα δεν ανέχεται να ελέγχεται από τους πολίτες. Θα χρησιμοποιήσει όλα τα «ξόανα» (αρχηγούς κρατών, δικαστές, δημοσιογράφους κ.α.) που διαθέτει στον πλανήτη… Θα δείξει τα δόντια του και μέσα από τα σκοτεινά του γραφεία – διευθυντήρια θα επιχειρήσει αρχικά να παραχαράξει την βούληση των πολιτών και τελικά δεν θα διστάσει να επιβάλει τα χειρότερα, για να εμφανιστεί ως «η καλύτερη δυνατή λύση» (στα προβλήματα που το ίδιο δημιουργεί).
Καλό θα ήταν, λοιπόν, να προετοιμαζόμαστε για καταστάσεις που μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει, ούτε έχουμε ζήσει. Τα «ορκ» του συστήματος είναι έτοιμα να δώσουν μια μεγάλη μάχη για τα αφεντικά τους, αλλά και για τον εαυτό τους, χωρίς να έχουν κανέναν απολύτως ηθικό φραγμό. Και αυτή η μάχη θα είναι κατά των πολιτών, κατά της δημοκρατίας, κατά της ειρήνης...
ΥΓ: Τα όσα συμβαίνουν αποδεικνύουν το γιατί η «δημοκρατική Ευρώπη» αποφεύγει την προσφυγή στις κάλπες σε θέματα μείζονος ενδιαφέροντος για τους λαούς της Ευρώπης…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια