 |
Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος,
Συγγραφέας |
Ο ΟΗΕ έχει πάρει πολλές αποφάσεις ανά τον κόσμο και δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμα, και το Συμβούλιο Ασφαλείας, σκοντάφτοντας στο βέτο του ισχυρού. Οταν θέλουμε να μιλήσουμε για την επίλυση ενός δύσκολου προβλήματος, επικαλούμαστε το «κυπριακό ζήτημα». Υποτίθεται πως μέχρι το τέλος του χρόνου, κατά δηλώσεις των συνομιλητών Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων, θα επιτευχθεί η λύση που οι κάτοικοί της θα ζουν σε ένα ενιαίο κράτος, ελεύθερα και δημοκρατικά, χωρίς στρατούς κατοχής και εγγυήσεις... Η Τουρκία, βοηθούμενη από την Αγγλία, δημιουργεί προβλήματα, πατώντας πάνω στα «κατεκτημένα» και επιζητεί μια λύση χειρότερη και από το Σχέδιο Ανάν.
Κι έρχεται ο Ερντογάν να αμφισβητεί ακόμα και τη Συνθήκη της Λωζάνης και οι ισχυροί του πλανήτη να ποιούν την νήσσαν. Ο νεοοθωμανισμός δεν είναι καινούργιο φρούτο, για να εδραιωθεί το τουρκικό κράτος και να αποκτήσουν τουρκική συνείδηση οι λαοί τής τουρκικής επικρατείας, έχει ανάγκη τον εθνικισμό, χρησιμοποιεί ως καλύτερη άμυνα την επίθεση και ο Ερντογάν μιλάει για τα σύνορα της καρδιάς του που ξεπερνούν τα φυσικά σύνορα που ορίζουν οι συνθήκες. Από τη Μουσούλη ως τη Θεσσαλονίκη, συμπεριλαμβανομένης της Θράκης και των νησιών του Αιγαίου που ακούγονται οι φωνές έως τη Μικρά Ασία. Αντε τώρα να του πούμε για τους Μηλίσιους φιλοσόφους για τον Παρμενίδη και τον Θαλή, για τον Αναξαγόρα στις Κλαζομενές και τον Εφέσιο Ηράκλειτο και να φτάσουμε στην επικράτεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου... Για τη Συνθήκη των Σεβρών μπορούμε να μιλήσουμε που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Για τη Σμύρνη και την Πόλη και για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες και για τους Ελληνες του Πόντου, μπορούμε και για τις καταστροφές και τις γενοκτονίες ως μαύρα αιμάτινα σημάδια της Ιστορίας μπορούμε και για τους Τούρκους της Ελλάδας και της ανταλλαγής μπορούμε.
Αν όμως ο μύθος μπλεχθεί με την Ιστορία και το επεκτατικό ιδεολόγημα των Νταβούτογλου - Ερντογάν καλύπτεται πίσω από εσωτερικές αναγκαιότητες και οι μεγάλες δυνάμεις που συμμετέχουν σε διεθνείς οργανισμούς κρατούν ίσες αποστάσεις και εξισώνουν τον θήτη και το θύμα κατά το δοκούν, γιατί παίζονται τα συμφέροντά τους στη Συρία που ο εμφύλιος μαίνεται και οι εκεχειρίες γίνονται για να παραβιάζονται, όπως στο Χαλέπι και στη μεγάλη μάχη ανακατάληψης της Μουσούλης, ο Ερντογάν θέλει να συμμετάσχει για την απελευθέρωση των «Τουρκομάνων». Δηλαδή να έχει μεράδι στη μοιρασιά, αγνοώντας τη δήλωση του προέδρου του Ιράκ, τότε ο αναβρασμός ο πολεμικός θα συνεχίζεται, καθότι το ISIS το έφτιαξαν εν πολλοίς αυτοί που τώρα το πολεμούν, το πρόβλημα το Κουρδικό θα υπάρχει και είναι αυτό που τρομάζει τον Ερντογάν, καθότι τα 20 εκατ. και πλέον αρχίζουν να ενώνονται με το κομπάνι και τους Κούρδους της Συρίας και το όνειρο για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν ίσως γίνει πραγματικότητα. Αν δεν τα βρουν στη μοιρασιά η Ρωσία και οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους και αποτύχει η διπλωματία, η γενίκευση του πολέμου θα είναι αναμενόμενη με ανοιχτό το μέτωπο της Ουκρανίας και με την άσβεστη φωτιά στην Παλαιστίνη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αρκείται στις ΝΟΤΑΜ και στις καταγγελτικές δηλώσεις ούτε να πιστεύει πως αυτά που λέει ο Ερντογάν τα λέει για εσωτερική κατανάλωση. Θα πρέπει να γνωρίσει στην κρίση και στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Γι' αυτό και η προετοιμασία για τα χειρότερα είναι επιβεβλημένη.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια