Η ύπουλη απειλή για την εδαφική μας κυριαρχία

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Τζάμπα, νομίζω, ο θυμός, οι φωνές και η φασαρία για τις κορόνες Ερντογάν σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Ο άνθρωπος δεν απευθυνόταν σε μας. Στο δικό του κοινό μιλούσε και όλη αυτή η ιστορία εντάσσεται στην προσπάθεια αποκαθήλωσης του μύθου «Ατατούρκ» που στοιχειώνει την εμφύλια διένεξη στην Τουρκία, ειδικότερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα.

Ο σημερινός Τούρκος πρωθυπουργός γνωρίζει καλύτερα απ' όλους ότι η συνθήκη του 1923 δεν αλλάζει και να χτυπιέται κάτω. Ούτε στο μυαλό του έχει να εισβάλει στη Σάμο και τη Μυτιλήνη. Με την επισήμανση λοιπόν ότι η Συμφωνία της Λωζάννης ήταν μία κακή συμφωνία για την Τουρκία δεν εννοεί ότι ήρθε η ώρα να αναθεωρηθεί. Και προς Θεού, δεν πρέπει έτσι να εκλαμβάνονται οι δηλώσεις του ούτε από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ούτε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αν αρχίσει τέτοια κουβέντα, μπορεί και να σκάψουμε τον λάκκο μας...

Ο Ερντογάν, λοιπόν, ουσιαστικά τα ρίχνει στον Κεμάλ, υπονοώντας ότι ο «πατέρας των Τούρκων» τα έκανε θάλασσα στη διαπραγμάτευση και άφησε να του πάρει ο Βενιζέλος την μπουκιά από το στόμα. Αυτό είναι μία ιστορική κρίση. Δεν έχει καμία σχέση με το σήμερα και εντάσσεται στο πλαίσιο απομυθοποίησης του Κεμάλ. Αντιθέτως, όμως, πολύ... σημερινές, ζωντανές και άκρως επικίνδυνες είναι οι εδαφικές αξιώσεις που προβάλλουν οι κεμαλιστές της μείζονος τουρκικής αντιπολίτευσης. Γιατί αυτοί δεν αμφισβητούν τη Λωζάννη, ισχυρίζονται απλά ότι στη συγκεκριμένη συνθήκη δεν περιέχονται, ονομαστικά τουλάχιστον, 16 νησιά και νησίδες του Αιγαίου που «καταχρηστικά απέσπασε η Ελλάδα». Αυτό λοιπόν είναι η πραγματική απειλή του σήμερα για την εδαφική μας κυριαρχία και όχι οι ρεβιζιονιστικές μπουρδολογίες του «σουλτάνου», που στοχεύουν στο γκρέμισμα της εικόνας του Κεμάλ.

Δυστυχώς, τη λεπτή αλλά υπαρκτή αυτή διαφορά φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί ούτε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και εξισώνει αφελώς τις δύο προκλήσεις. Μεγάλο λάθος. Οι αιτιάσεις του Ερντογάν για τη Λωζάννη παραπέμπουν σε ανέκδοτο και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Αντίθετα, οι φαινομενικά «χαμηλότερης κλίμακας» διεκδικήσεις των κεμαλιστών, που όμως περιλαμβάνουν κατοικημένα νησιά, όπως το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι, ακόμη και τις Οινούσσες (!), αποτελούν απτό και άμεσο κίνδυνο. Εκεί πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή της η ελληνική διπλωματία και εκεί πρέπει να έχει τον νου της η στρατιωτική ηγεσία προς αποφυγήν μελλοντικών αιφνιδιασμών...

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.