Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Άλλη μία φορά τα κόμματα απέδειξαν ότι έχουν τόση σχέση με την κοινωνία όσο η Ελβετία με τη Νέα Ελβετία, όπως λέγαμε παλαιότερα. Αφορμή για το παραπάνω, όσα έγιναν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που ο κόσμος, τον οποίο θα έπρεπε να εκπροσωπούν, καθημερινά βιώνει μια φτωχοποίηση χωρίς τέλος, την ώρα που η γενιά των 800 ευρώ, που είχε γίνει σύνθημα, έχει γίνει γενιά των 400 ευρώ (και αυτά όταν βρίσκει δουλειά), εκείνοι διαγκωνίζονταν πώς θα μοιραστούν τις κομματικές καρέκλες, τις καρέκλες της εξουσίας. Αυτό το συνέδριο ήταν η αρχή του τέλους για όσους θέλουν να παρουσιάσουν την Αριστερά ως φορέα ιδεών, είτε συμφωνούμε με αυτές είτε διαφωνούμε.
Η Αριστερά αναμετρήθηκε με το… ΠΑΣΟΚ και μία ακόμη φορά ηττήθηκε κατά κράτος. Το ΠΑΣΟΚ, ως κυρίαρχη καθεστωτική νοοτροπία, ως κώδικας συμπεριφοράς και ως φορέας διαφθοράς μιας κοινωνίας, είναι όχι απλώς εδώ, ενωμένο δυνατό, αλλά είναι παντού. Το μισό και πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ, το υπόλοιπο στη Ν.Δ. και ελάχιστοι στο κόμμα της Φώφης Γεννηματά, διότι το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν κόμμα, αλλά «ιδέα».
Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου το έφερε στην εξουσία και από τότε έμεινε για πάντα στην εξουσία.
Εφερε στην πολιτική ζωή του τόπου (εκτός από τα λίγα θετικά) μια κυρίαρχη ιδεοληψία, που μόλυνε όλα τα κόμματα, τους πολιτικούς μηχανισμούς και -το κυριότερο- την ελληνική κοινωνία.
Από το 1981 και έπειτα τίποτε δεν είναι ίδιο στην Ελλάδα. Η δημαγωγία αντικατέστησε την πολιτική, ο κομματισμός την αξιοκρατία και ο φθόνος έγινε τρόπος να ζεις, να επιβιώνεις και να πορεύεσαι.
Ο αξιακός κώδικας κατέρρευσε και ο τόπος, αντί να προχωρήσει προς τον διαφωτισμό της Ευρώπης, επέστρεψε στον κοτζαμπασισμό περνώντας από τον τρίτο δρόμο, που δήθεν θα οδηγούσε στον σοσιαλισμό.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πριν από το 1981 η Πολιτεία δεν έκανε λάθη, κυρίως ως παρελκόμενο της αιματηρής εμπειρίας του Εμφυλίου αλλά και του Ψυχρού Πολέμου. Ομως, από το σημείο αυτό μέχρι να κάνουμε σημαία της κοινωνίας τα ελαττώματα της φυλής μας είναι τεράστια απόσταση.
Τριάντα πέντε χρόνια από την πτώση της Βαστίλης (έτσι τιτλοφορούνταν τη 19η Οκτωβρίου τα «ΝΕΑ»), ο τόπος σήμερα γνωρίζει πού τον οδήγησε η υιοθέτηση όχι της πολιτικής, αλλά της κοινωνικής συμπεριφοράς του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής δεν άνοιξε κανέναν νέο δρόμο. Απλά και ξεκάθαρα πλέον βαδίζει στα χνάρια του Ανδρέα Παπανδρέου. Από την κυβίστηση του 1981 έως την κυβίστηση του 2016 ήταν και είναι μια ανάσα δρόμος. Ή, για να ακριβολογούμε, μια ανάσα από τον γκρεμό. Γιατί για εκεί πάμε. Και σε αυτό δεν φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Βάζουν και το χεράκι τους ο Σόιμπλε και οι ακραίοι της Ευρώπης, που ξυπνούν και κοιμούνται με μοναδικό τους γνώμονα τον προτεσταντισμό και το όραμα της τιμωρίας των λαών. Και όσο συνεχίζουμε τη σπειροειδή γραμμή της σιωπής τόσο περισσότερο θα βυθιζόμαστε στην κρίση της μοναξιάς μας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια