Σε τροχιά σύγκρουσης...

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Χθες η Τουρκία ζήτησε επισήμως από τις ΗΠΑ την έκδοση του Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν με δεδομένη την προειδοποίηση Ομπάμα προς τον Ερντογάν στην πρόσφατη συνάντησή τους στην Κίνα ότι το θέμα δεν είναι πολιτικό αλλά νομικό. Με άλλα λόγια η Ουάσιγκτον διατηρεί την ευχέρεια της παραπομπής της τελικής απόφασης που δεν μπορεί παρά να είναι απορριπτική στην κατάλληλη γι’ αυτήν στιγμή.

Την ίδια στιγμή όλα δείχνουν ότι ΗΠΑ και Τουρκία βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης για την επόμενη ημέρα στη Συρία.
Η μικρή μεταβατική περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας η Αγκυρα παρενέβη στη Συρία με την ανοχή της Μόσχας για να εμποδίσει τη συνένωση της Κουρδικής Βορειοανατολικής Συρίας με την περιοχή δυτικά του Ευφράτη που ελέγχουν οι Κούρδοι αντάρτες τερματίζεται.
Αν όλα πάνε καλά σε λίγες ημέρες θα υπάρχει κοινός σχεδιασμός των βομβαρδισμών ΗΠΑ-Ρωσία κατά του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Νούσρα, με τους «μετριοπαθείς» αντάρτες να αποδέχονται την παραμονή του Ασαντ. Οι εξελίξεις αυτές τερματίζουν και την όποια τακτική πρόσκαιρη χρησιμότητα θα μπορούσε να έχει η παρουσία της Τουρκίας στη Συρία για τη Μόσχα και τη Δαμασκό ως πίεση προς τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ αντάρτες που πολεμούν στο πλευρό των Κούρδων.
Με τα σημερινά δεδομένα είναι σαφές ότι τόσο η εκεχειρία όσο και η κοινή δράση Ουάσιγκτον -Μόσχας που θα ακολουθήσει προϋποθέτουν συνολική συμφωνία για την επόμενη μέρα στη Συρία περιλαμβανομένης και της Κουρδικής Βορειοανατολικής Συρίας.
Οι Κούρδοι της Συρίας -αδελφή οργάνωση του ΡΚΚ- είναι σήμερα η μόνη αξιόμαχη δύναμη που μπορεί υπό την ομπρέλα των εναέριων επιχειρήσεων ΗΠΑ-Ρωσίας να αναλάβει χερσαίες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των Τζιχαντιστών, ένα πλεονέκτημα που της επιτρέπει να αγνοεί την «κόκκινη γραμμή» της Αγκύρας να μην επεκταθεί δυτικά του Ευφράτη.
Με άλλα λόγια, η παρουσία της Άγκυρας στο έδαφος της Συρίας έχει ημερομηνία λήξης, καθώς, πέραν της όξυνσης της ψυχροπολεμικής καχυποψίας με τις ΗΠΑ, κινδυνεύει ξανά να οδηγήσει σε ένταση τις διμερείς σχέσεις προς τη Μόσχα.
Το μόνο που μπορεί ο Ερντογάν να προσδοκά ρεαλιστικά από ΗΠΑ και Ρωσία είναι πίεση προς τους Κούρδους της Συρίας, ώστε η εν διαμορφώσει κουρδική οντότητα στη Βορειοανατολική Συρία να μη γίνει βάση ανεφοδιασμού και εφόρμησης των ανταρτών του ΡΚΚ στη Νοτιοανατολική Τουρκία.
Τι θα κάνει ο Ερντογάν; Θα διακινδυνεύσει να συγκρουσθεί με την Ουάσιγκτον για το μέλλον των Κούρδων στη Συρία ή θα κάνει ακόμη μια στροφή 180ο επιχειρώντας να ανοίξει ξανά τον διάλογο για πολιτική διευθέτηση του Κουρδικού εντός συνόρων με τον έγκλειστο στο Ιμραλι ιστορικό ηγέτη του ΡΚΚ, Οτσαλάν, με τον τελευταίο να φέρεται να λέει ότι μέσα σε ένα εξάμηνο θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία;
Η επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία και η σχετική εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ και η εν εξελίξει προσπάθεια προσέγγισης με το Ιράν και την Αίγυπτο δείχνουν ότι ο Ερντογάν δεν έχει αναστολές ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Με τον τουρκικό στρατό να μην μπορεί να προβάλει, μετά το σοκ της καταστολής που ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα, αντιρρήσεις, το χαρτί Οτσαλάν είναι η μόνη επιλογή του Ερντογάν, για σταθεροποίηση στις νοτιοανατολικές επαρχίες, αλλά κυρίως η μόνη επιλογή αποφυγής μιας μετωπικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ.
Το μήνυμα των ΗΠΑ που εικονογραφήθηκε λίγο πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος με άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού των ΗΠΑ με στολές Κούρδων ανταρτών να φωτογραφίζονται προκλητικά στη Συρία πρέπει να έχει γίνει κατανοητό στην Αγκυρα.
Όπως πρέπει να έχει γίνει κατανοητό ότι κανένας ελιγμός διπλωματικός ή επιχειρησιακός από τουρκικής πλευράς δεν θα βραχυκυκλώσει τη σύμπλευση Ουάσιγκτον-Μόσχας, τη στιγμή της κορύφωσής της.

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.