Με εύλογη απορία ο συνάδελφος δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου αναρωτιόνταν προχθές γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε…
Δυστυχώς το χειρότερο που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι η «ήττα». Είναι ο συμβιβασμός με την «ήττα». Ο τρόπος που μάθαμε να ζούμε ηττημένοι, με το κεφάλι χαμηλωμένο.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για το οποίο επιβραβεύονται από την κ. Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τα άλλα «παιδιά», ήταν αυτό ακριβώς: ότι πέτυχαν να καθυποτάξουν ψυχολογικά και ιδεολογικά έναν ολόκληρο λαό.
Αυτό που δεν πέτυχε καμιά από τις άλλες μνημονιακές κυβερνήσεις το πέτυχαν αυτοί που υποσχέθηκαν τα πάντα, εξαπάτησαν τους Έλληνες πολίτες, έπαιξαν με τα όνειρα τους, με την τελευταία ελπίδα του ετοιμοθάνατου.
Και τώρα πλέον επιχειρούν να επιβληθούν και να συνεχίσουν να καθοδηγούν μια κοινωνία «ζόμπι». Ποιος θα πίστευε πριν πέντε, πριν τρία, πριν δυο χρόνια ότι φέτος οι έλληνες θα προσπαθούσαν να πάρουν τις δουλειές των Αλβανών ή των Πακιστανών στον τουριστικό τομέα για 400 και 500 ευρώ τον μήνα. Και θα ήταν ευτυχισμένοι αν πληρωνόντουσαν κιόλας.
Ποιος θα δέχονταν με τέτοια απάθεια, τις μειώσεις των συντάξεων, έστω όχι των κύριων όπως ήταν η «κόκκινη γραμμή» του κ. Κατρούγκαλου αλλά όταν τα λεφτά μπαίνουν στην τσέπη δεν ξεχωρίζουν ποια είναι από κύρια ή από επικουρική, που έχει πετσοκοφτεί για την πλειοψηφία των συνταξιούχων. Ποιος θα δέχονταν με τόση αδιαφορία τον δεδομένο παροπλισμό μιας ολόκληρης γενιάς. Αυτής που οι γονείς ξόδεψαν περιουσίες να σπουδάσει, να πάρει μεταπτυχιακά, να αποκτήσει εμπειρίες και δεξιότητες. Και τώρα βλέπουν τα παιδιά τους να μαραζώνουν στο πατρικό, περιμένοντας το χαρτζιλίκι από την σύνταξη του πάτερα ή της γιαγιάς…
Ποιος θα έβλεπε με τέτοια ψυχρότητα τις τελευταίες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν και τις υπόλοιπες να αναζητούν σωτηρία σε ένα βουλγαρικό ΑΦΜ;
Ποιος Έλληνας θα ανέχονταν να βλέπει την Ελλάδα να γίνεται κλοτσοσκούφι μεταξύ του Βερολίνου και της Άγκυρας, να μετατρέπεται σε ζώνη ασφαλείας για την Ευρώπη, που θα «απορροφήσει» όλα τα μεταναστευτικά ρεύματα, εάν αποτύχουν τα διπλωματικά παιγνίδια της κ. Μέρκελ.
Ποιοι είναι οι γονείς που θα έβλεπαν απαθείς, τα παιδιά τους να περιμένουν δασκάλους και καθηγητές στα σχολεία, την ώρα που το Υπουργείο Παιδείας ασχολείται με το ξαναγράψιμο των σχολικών βιβλίων ώστε να ταιριάζουν με τα εφηβικά σταλινικά βιώματα τους και να προετοιμάζει σχέδια για την πρόσληψη αραβόφωνου προσωπικού εκτός επετηρίδας φυσικά για την διδασκαλία 20.000 παιδιών μεταναστών και προσφύγων.
Σε μια χώρα που δήθεν απορούν ότι υπάρχει ο Αρτέμιος Σώρρας. Είναι η ίδια χώρα που ο Λεβέντης είναι στην Βουλή και μάλιστα μερικές φορές ακούγεται ως ο πιο λογικός πολιτικός. Είναι η ίδια χώρα που απέναντι στα μυθικά «Ομόλογα της Ανατολής» και τα 600 δις του Σώρρα, υπήρξαν κάποιοι που υπόσχονταν ότι θα μας έσωζαν με έναν νόμο από 350 δις χρέος και θα μας εξασφάλιζαν άλλα τόσα για να περνάμε καλά…
Και όμως ο Σώρρας κινδυνεύει να καταλήξει στο Δαφνί, ενώ οι άλλοι παριστάνουν την κυβέρνηση. Και θέλουν να μείνουν για πολύ ακόμη. Είναι μια χώρα που ενώ έπρεπε εδώ και χρόνια να μπει τάξη στα Media, τώρα με πρόσχημα τις άδειες, τα δάνεια των ΜΜΕ, επιχειρείται η πλήρης φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, ή εν πάση περιπτώσει ο έλεγχος κάθε φωνής.
Και την ώρα που ο ΕΝΦΙΑ, αυτόν που θα καταργούσε από την πρώτη στιγμή η νυν κυβέρνηση, φθάνει στους φορολογουμένους, είναι η κυβερνητική προπαγάνδα που καλεί να πανηγυρίσουμε γιατί για κάποιους είναι μικρότερος από πέρυσι.
Και από δίπλα στήνεται το φθηνο ριάλιτυ με τον διαγωνισμό για τις άδειες.
Που με γκεμπελικό τρόπο διαρρέονται φωτογραφίες από τα ράντζα που θα κοιμούνται οι εκπρόσωποι των καναλαρχών. Σε μια συμβολική εικόνα για να δείξει το καθεστώς ότι οι καναλάρχες που θα ενημερώνουν από αύριο τον ελληνικό λαό, πέρασαν το πρώτο καψώνι τους στο στρατόπεδο νεοσυλλέκτων της κυβέρνησης…
Ο Ερντογάν δεν το είχε σκεφθεί αυτό. Αλλά μάλλον ούτε θα το τολμούσε κιόλας. Οι επιχειρηματίες στην γειτονική χώρα και οι μιντιάρχες έχουν ακόμη αξιοπρέπεια… Και μέσα σε όλα θέλουν να μας πείσουν ότι για τα όσα συμβαίνουν στην χώρα δεν φταίει κανείς άλλος πάρα μόνον ένας τύπος που άλλαξε στα κρυφά τον λογαριασμό.
Όλα ήταν τέλεια. Μέχρι που εμφανίσθηκε ένας Γεωργίου και φτάσαμε εδώ. Μπήκε στο κόλπο για να ενοχοποιήσει το ιερό τοτέμ, τον Κώστα Καραμανλή, που τον είχε στοχοποιήσει μια παγκόσμια συνομωσία, όπως έχει πιστοποιήσει και κοτζάμ Αντώναρος.
Και έτσι την πληρώσαμε και εμείς και η Ελλάδα. Μια λάθος πρόσθεση και χάθηκε η χώρα στον βυθό των Μνημονίων. Και τότε γιατί οι κάθε λογής ψεκασμένοι δεν απορρίπτουν σήμερα τα στατιστικά πρότυπα της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία εφάρμοσε ο πράκτορας της παγκόσμιας συνομωσίας;
Ούτε το «λεφτά υπάρχουν», ούτε τα Ζάππεια, ούτε τα σκισίματα των Μνημονίων δεν ακούγονται πια. Ίσως μόνον οι Σώρρες έχουν απομείνει να μοιράζουν ελπίδα όπως κάποτε ο Καματερός με το νερό του…
Είμαστε πια μια κοινωνία έτοιμη για όλα. Το δόγμα του σοκ τώρα εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Όχι το 2009 ούτε το 2012. Ακόμη και τώρα μας μπολιάζουν με τον ιό της εθνικής παράδοσης και απάθειας. Είναι μια κοινωνία, μια χώρα που έχει ήδη καταρρεύσει.
Γιατί έχει συμβιβαστεί με την ήττα και τον παραλογισμό. Είναι μια χώρα που ασχέτως Μνημονίων, ασχέτως success stories, βουλιάζει στην παρακμή και στην καταστροφή …
Πολλοί έβαλαν το χεράκι τους σε αυτό. Άλλα ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που όχι μόνο έδωσε το τελικό σπρώξιμο, αλλά θέλει να κρατά και το λουρί. Αυτό που θα μας κρατά διαρκώς, σαν εκκρεμές πάνω από το κενό.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια