Η υποτίμηση της νοημοσύνης ενός λαού από τους πολιτικούς του είναι ένα σύνηθες φαινόμενο και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Ελληνικό φαινόμενο, ωστόσο, είναι η επιμονή ορισμένων εκ των πολιτικών μας σε αυτή την τακτική.
Να συνεχίζουν δηλαδή να υποτιμούν τη νοημοσύνη όλων μας, όταν όλα πια έχουν αποκαλυφθεί. Όταν το 3ο Μνημόνιο φέρει την υπογραφή συγκεκριμένων προσώπων, όταν οι προεκλογικές εξαγγελίες αποτελούν κακόγουστο ανέκδοτο, όταν τα success stories αποτελούν ένα ωραίο παραμύθι που χάνεται όμως μέσα στη «σκληρή πραγματικότητα».
Όταν, λοιπόν, ακούει κανείς τον υπουργό Εργασίας να δηλώνει σήμερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε το 3ο Μνημόνιο για να διορθώσει τα προηγούμενα δύο, πώς να αντιδράσει; Να γελάσει; Ισως, εάν η καθημερινότητά του ήταν πιο εύκολη. Εάν είχε βρει ήδη τα χρήματα να πληρώσει την Εφορία , τον ΕΝΦΙΑ, τη ΔΕΗ , τα δάνειά του στις τράπεζες και γενικά τις υποχρεώσεις του! Επειδή όμως η πληρωμή όλων αυτών δεν θεωρείται δεδομένη στη σύγχρονη Ελλάδα, μάλλον το... γέλιο δεν είναι η πιο πιθανή αντίδραση.
Αυτό που πραγματικά λείπει από τη χώρα δεν είναι μόνο οι οικονομικοί πόροι που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Είναι μια ρεαλιστική, υπεύθυνη πολιτική που δεν θα έχει ως αποκλειστικό στόχο την ωραιοποίηση μιας κατάστασης, αλλά την ίδια την έξοδο από την κρίση! Οι Ελληνες πολίτες, έχοντας υποστεί πλήγματα από τον λαϊκισμό, το ψέμα, την παραπλάνηση για λίγες χιλιάδες ψήφους, είναι έτοιμοι -στην πλειονότητά τους- να στηρίξουν μια τέτοια επιλογή. Ο πολιτικός που θα πει την αλήθεια για τις δυσκολίες, τα προβλήματα, τα εμπόδια που έχει μπροστά του, θα κερδίσει. Ο πολιτικός που θα επιμείνει στην παραπλάνηση δεν έχει μέλλον.
Το λυπηρό είναι ότι ακόμη και τώρα, πρόσωπα που μπήκαν σχετικά πρόσφατα στην πολιτική δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Και επιμένουν να κρύβονται πίσω από δικαιολογίες!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια