Το γράφαμε καιρό από αυτή εδώ τη «φιλόξενη γωνιά» και προτού ακόμη ο Αλέξης Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός ότι κακώς τον αντιμετωπίζουν ως έναν «αριστερό» διάττοντα αστέρα και ότι είχε μπει στο σύστημα για να μείνει.
Ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε «κοπιάρει» όχι τη στρατηγική του Μάο, για να καταλάβει την εξουσία, αλλά τη ρητορική του Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν είχε έρθει το '81 για να ανατρέψει το σύστημα, παρά τα όσα έλεγε, αλλά για να βάλει νέους παίκτες. Με την ίδια ευκολία ο Ανδρέας τότε έβγαλε το ζιβάγκο, πετώντας τα «βαρίδια» από το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο έπραξε και ο Αλέξης Τσίπρας στις μέρες μας.
Με συνεταίρους τότε την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ (τους οποίους ο Ανδρέας έστελνε στο πυρ το εξώτερον από τα μπαλκόνια), με τους ίδιους ήρθε στην εξουσία και ο Αλέξης Τσίπρας που τους απειλούσε ότι θα χτυπάει τα... νταούλια και αυτοί θα χορεύουν. Ο λόγος και τότε και τώρα είναι απλός: και οι δύο εξασφάλιζαν στους «συμμάχους» την κοινωνική γαλήνη σε αποφάσεις που καμία κεντροδεξιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει, χωρίς να ματώσει η κοινωνία και χωρίς να ξηλωθούν τα πεζοδρόμια. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να μην έβαλε τη γραβάτα, αλλά και το ζιβάγκο πέταξε και το αμπέχονο της αριστερής επαναστατικότητας έβαλε στο ντουλάπι των αναμνήσεών του.
Η ομιλία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και τα όσα ισχυρίστηκε στη συνέντευξη Τύπου δείχνουν έναν πολιτικό που κινείται μεταξύ του φιλελευθερισμού (έως και τον Ελευθέριο Βενιζέλο ύμνησε, που ήταν κόκκινο πανί στην Αριστερά για το περιβόητο «ιδιώνυμο») και της σοσιαλδημοκρατίας. Εναν πρωθυπουργό που γνωρίζει ότι το μαύρο γίνεται άσπρο και τούμπαλιν. Ο Αλέξης Τσίπρας κατέχει την τέχνη του να (δια)χειρίζεται το θυμικό των πολιτών και κυρίως τη σημειολογική δυναμική του ανεκδότου που είχε πει κάποτε ο μακαριστός Χριστόδουλος «για την κατσίκα του γείτονα». Γι' αυτό και θα είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσει η Ν.Δ., που ακόμη αναζητεί την ιδεολογική της ταυτότητα και συνέπεια. Και αυτή βέβαια δεν διασφαλίζεται ούτε με... ραντεβουδάκια στο Παγκράτι ούτε με διαρροές που οδηγούν σε τέτοιες συναντήσεις.
Αν πραγματικά η Ν.Δ. θέλει να αντιμετωπίσει τον Αλέξη Τσίπρα με στόχο να τον κερδίσει, πολύ απλά πρέπει να τον αντιγράψει ώστε να τον πολεμήσει με τα ίδια του τα «όπλα». Πρέπει να κερδίσει την κοινωνία, που εκτός από το «μαστίγιο» θέλει και το «καρότο». Αυτή είναι η πρόκληση που έχει μπροστά του το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτή κερδίζεται μέρα με τη μέρα, γειτονιά με γειτονιά και κυρίως με καθαρό λόγο που θα ακουμπά, εκτός από τη λογική, και το συναίσθημα των πολιτών. Διότι καμία μάχη δεν κερδίζεται χωρίς ο άλλος να δίνει και την ψυχή του σε έναν αγώνα. Εκτός αν την έχει πουλήσει...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια