Η είσοδος στον πρώτο μήνα του φθινοπώρου συνοδεύεται, δυστυχώς, από τη μελαγχολία που φέρνουν όχι μόνο η εποχή και το τέλος της θερινής ραστώνης, αλλά και όλα τα στοιχεία τα οποία συνθέτουν το οικονομικό και το κοινωνικό τοπίο.
Η επίπλαστη αισιοδοξία με την οποία βομβαρδίζουν την κοινωνία οι πάσης λογής κυβερνητικοί αρμόδιοι δεν βρίσκει αντιστοιχία με την ωμή αλήθεια της καθημερινότητας των πολιτών. Οι έως τώρα θυσίες -στις οποίες ασταμάτητα υποβάλλονται από το 2010- δεν αποδεικνύονται, ανά διαστήματα, αρκετές. Το μνημονιακό τέρας ζητεί διαρκώς κι άλλο αίμα, το οποίο του προσφέρεται άλλοτε με απειλές, άλλοτε με παραπλανήσεις κι άλλοτε με ψευδείς υποσχέσεις, ότι θα είναι το τελευταίο.
Στο διάστημα που απομένει έως το τέλος του έτους οι Ελληνες καλούνται να εξοφλήσουν δυσβάστακτους φορολογικούς λογαριασμούς, την ίδια ώρα που συνεχίζονται κατά ριπάς οι περικοπές σε συντάξεις και εισοδήματα, προαναγγέλλονται νέες σφαγές στα -κατ' ευφημισμόν πλέον- ειδικά μισθολόγια, που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους και επιστήμονες, παραμένει στα ύψη η ανεργία, αυξάνονται συνεχώς τα λουκέτα στην αγορά και μεταναστεύουν κατά χιλιάδες εκτός από τους ανθρώπους, και οι επιχειρήσεις στο εξωτερικό.
Οι Ελληνες καλούνται να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, όταν η κατάσταση στον χώρο της δημόσιας Υγείας είναι διαλυτική, στην Παιδεία οι επικίνδυνοι πειραματισμοί δεν σταματούν και στον τομέα της ασφάλειας το κακό ακολουθείται από το χειρότερο.
Παρά τους εξωραϊσμούς, η δεύτερη αξιολόγηση κρύβει κι άλλα δεινά. Και ο ορίζοντας γίνεται πιο γκρίζος εξαιτίας της στάσης των δανειστών, που εμμονικά απορρίπτουν, προς πάσα ευρωπαϊκή κατεύθυνση, κάθε σκέψη για χαλάρωση της άγριας λιτότητας. Η Ευρώπη ολόκληρη οδηγείται ολοταχώς προς ιστορικό αδιέξοδο και οι σημερινοί ταγοί της, που έχουν καθήκον να το αποτρέψουν, συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να το επιταχύνουν. Η κλεψύδρα μετρά για όλους ανάποδα...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια