Η επικοινωνιακή, και μόνο, επιλογή του πρωθυπουργού να καταφύγει στην βολική δικαιολογία της “αυταπάτης” για την αβυσσαλέα απόσταση μεταξύ προεκλογικών εξαγγελιών και μετεκλογικών επιδόσεων, δυστυχώς έπιασε πολύ περισσότερο από όσο και ο ίδιος φανταζόταν και ήλπιζε: Αυτός έριξε το δόλωμα, κι' εμείς το καταπιήκαμε αμάσητο...
Η απογοήτευση, η οργή και η απόγνωση υπό το πρίσμα των οποίων, λόγω κρίσης, κρίναμε τις επιδόσεις (όλων) των προηγούμενων, λειτούργησε υπέρ του τεχνάσματος Τσίπρα και διευκόλυνε την εξαπάτησή μας. “Νέος είναι, άφθαρτος είναι, με ριζοσπαστικές ιδέες, μπορεί να κάνει την διαφορά, εδώ που φθάσαμε τι έχουμε να χάσουμε άλλο, ας τον δοκιμάσουμε κι' αυτόν...”. Από χρυσωμένα χάπια, έχουμε πάθει, αλλά φαίνεται ότι δεν μάθαμε. Και καλά τον Γενάρη του 2015, “δεν ξέραμε...”. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, με την ήδη τραγική κατάσταση μας να έχει γίνει ακόμη τραγικότερη, με το χρέος διογκωμένο κατά 85 δισ, πως θα δικαιολογήσουμε την επιλογή μας;
Το δημοψήφισμα και η... μετάλλαξη του “όχι” σε “ναι” εν μια νυκτί, έπαιξε σημαντικό ρόλο: “ να, κατάλαβε το λάθος και τους ερασιτεχνισμούς του, και την τελευταία στιγμή, προ του κινδύνου να καταστραφεί η χώρα, έκανε πίσω. Δεν είναι τόσο επικίνδυνος όσο θέλουν να το παρουσιάσουν, θύμα μιας καλοπροαίρετης αυταπάτης έπεσε. Τώρα, θ' αλλάξει. Θα γίνει ο νέος Αντρέας...”
Αυτή ήταν η δική μας αυταπάτη. Απείρως πιο επικίνδυνη από την ψευδεπίγραφη του πρωθυπουργού. Γιατί μας αποκοίμισε , και κάποιους παραπλανά ακόμη, ότι τούτη η κυβέρνηση δεν εμφορείται από αυταρχικές ιδεοληψίες και “οράματα” σοβιετοποίησης της Ελλάδας. Παρ' όλο που οι ενδείξεις είναι όλο και πιο σαφείς, όλο και πιο επαναλαμβανόμενες σ' όλο το φάσμα του κυβερνητικού σχεδιασμού και δράσης.
Μετά τον... εξορκισμό της αριστείας, η Παιδεία αποσαθρώνεται, επανέρχονται “θεσμοί” πλήρους κομματικοποίησης της, επιχειρείται συστηματικά να τεθεί η ιδιωτική εκπαίδευση υπό διωγμό (την ίδια ώρα που η δημόσια υποβαθμίζεται βάσει σχεδίου). Η Δικαιοσύνη αντί να χειραφετηθεί και να σταματήσουν οι επί δεκαετίες υπόγειοι δεσμοί εξάρτησής της από την πολιτική εξουσία, εμφανίζει επικίνδυνα συμπτώματα... κυβερνητισμού. Στον τομέα της ενημέρωσης και της πληροφόρησης, με πρόφαση τον εκσυγχρονισμό και την απαραίτητη θεσμική εξυγίανσή του, έχει εκπονηθεί σχέδιο άλωσης και κρατικού ελέγχου του...
Και στην οικονομία, οι ενδείξεις και οι χειρισμοί οδηγούν στο συμπέρασμα πως στόχος της κυβέρνησης είναι η απομάκρυνσή της από την ελεύθερη αγορά και την ενεργό συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και η πλήρης υποταγή της στον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο και κεντρικό δύσκαμπτο σχεδιασμό.
Αν υποτεθεί ότι η περίπτωση με την επένδυση στις Σκουριές, οι παρανοϊκές “λύσεις” για... κατάληψη του Νομισματοκοπείου και σύλληψη του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, τα κυβερνητικά αντάρτικα αναφορικά με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και των περιφερειακών αεροδρομίων, ήταν συμπτώματα της... παιδικής ασθένειας της “πρώτη φορά αριστεράς”, η επιμονή στις ίδιες ιδεοληψίες και “μοντέλα” ακόμη και σήμερα, τι δείχνουν; Ακόμη και μετά την παραδοχή της “αυταπάτης”, ακόμη και σήμερα που η χώρα ικετεύει για επενδύσεις που θ' αναθερμάνουν την αγορά και θα συμβάλλουν στην μείωση της καλπάζουσας ανεργίας, η κυβέρνηση Τσίπρα αντιδρά εμμονικά, ιδεοληπτικά σε κάθε μορφή ιδιωτικής επένδυσης. Και την πολεμάει ανοιχτά...
Οι πανηγυρισμοί για την υπογραφή της εκχώρησης του “Ελληνικού”, απειλούνται να μεταβληθούν σε θρήνο, εξ αιτίας της όψιμης ανακάλυψης (μα, πότε το έμαθε;) του υπουργού Πολιτισμού ότι...ολόκληρη η περιοχή είναι αρχαιολογικός χώρος! Και η επένδυση κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. Ο υπουργός Ενέργειας, δηλώνει κατηγορηματικά και... αποφασισμένα, ότι αντιτίθεται πλήρως και δεν πρόκειται να συγκατανεύσει στην πώληση του 17% της ΔΕΗ- για την οποία, κατά τά... άλλα, έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση με τους δανειστές!
Το πιο πρόσφατο, αλλά απολύτως ενδεικτικό κρούσμα απόλυτης κρατικοποίησης ( και σε ποιο... λειτουργικό κράτος, ε;) και κεντρικού ελέγχου της αγοράς και του ανταγωνισμού, η περίπτωση με το νομοσχέδιο για τα υδατοδρόμια τα οποία θα εξυπηρετούν μικρά νησιά και απομακρυσμένους τουριστικούς προορισμούς. Που είχαν επενδύσει ελπίδες ανάπτυξης στην σύνδεσή τους με υδροπλάνα. Που απασχολούνται στην βαριά βιομηχανία της χώρας... Η υπόθεση, τραβάει χρόνια με τα κλωθογυρίσματα της γραφειοκρατίας και τις εμπλοκές με την χορήγηση της σχετικής άδειας- λες και υδροπλάνα θα πρωτοπετάξουν, παγκοσμίως, στην Ελλάδα, και δεν υπάρχει κατεστημένη εμπειρία... Και οι ιδιωτικές εταιρίες που έχουν επιδείξει μεγάλο ενδιαφέρον και έχουν δαπανήσει χρήματα, έχουν μετανοιώσει στο έπακρο. Με τα πολλά, κατατέθηκε προχθές προς διαβούλευση το... αραχνιασμένο νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει τι, αν έχετε τον Θεό σας;
Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι “η άδεια ίδρυσης και λειτουργίας υδατοδρομίου, χορηγείται ΜΟΝΟ στο Δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ΟΤΑ Α' και Β' βαθμού, και σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, των οποίων την πλειοψηφία των μετοχών κατέχει το Δημόσιο...”! Τα συντρόφια δεν θέλουν ιδιωτικές επενδύσεις, δεν θέλουν ανάπτυξη μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, βγάζουν φλύκταινες και στην ιδέα μόνο ότι κάτι το παραγωγικό στην οικονομία, μπορεί να μην ποδηγετείται απολύτως από το κράτος-πατερούλη!
Ο κ. Τσίπρας δεν παίρνει χαμπάρι τι συμβαίνει στο υπουργικό του συμβούλιο; Δεν μπορεί να ελέγξει και κανοναρχήσει τους συνεργάτες του; Θα μας πει μεθαύριο ότι έζησε... μια ακόμη “αυταπάτη” του, που άφησε να καλλιεργηθεί για “το καλό του λαού”; Κανακεύει το σκληροπυρηνικό κομματικό και εκλογικό πυρήνα του, σχεδιάζοντας μιαν ακόμη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες; Η οι “αυταπάτες” είναι απλώς ο φερετζές που κρύβει το καθεστωτικό πλάνο του;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια