Μη μας «κολλήσει» ο Μεγάλος Ασθενής!

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Ο όρος «μεγάλος ασθενής» οφείλεται στον τσάρο Νικόλαο Α' της Ρωσίας και αποτελεί χαρακτηρισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα χρόνια του Κριμαϊκού Πολέμου. Ο όρος είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ.

Μόλις την τελευταία εβδομάδα ο Ερντογάν, πέραν των ασύλληπτων πολιτικών διώξεων στην Τουρκία, επιτέθηκε κατά πάντων: τα έβαλε οξύτατα με τις ΗΠΑ, με την ΕΕ, με τη Γερμανία, ακόμη και με την Ιταλία που ενοχλεί, λέει, τον στη Ρώμη εγκατεστημένο γιο του. Ταυτόχρονα, άνοιξε ξανά τους διαύλους προσχεδιασμένης αποστολής προσφύγων στην Ελλάδα. Ο μόνος στον οποίο ο Ερντογάν δεν επιτέθηκε (ακόμη) είναι η Ρωσία, στην οποία δείχνει τώρα να στηρίζει ελπίδες, παρά την προφανή ειρωνεία της ιστορίας.

Η ουσία όλων αυτών είναι ότι ένα νέο Ανατολικό Ζήτημα έχει ήδη διάπλατα ανοίξει. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι, αυτή τη στιγμή, πίσω από τις δημόσιες δηλώσεις, σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες εκπονούνται σχεδιασμοί, οι οποίοι φυσικά δεν πρόκειται να γίνουν γνωστοί, για την αντιμετώπιση ενός ζητήματος που έχει πια ξεφύγει. Το ερώτημα συνεπώς είναι πού βρίσκεται η Ελλάδα μέσα σε όλα αυτά. Και η απάντηση, είναι, δυστυχώς, πουθενά.

Αυτό όμως δεν σημαίνει απλώς ότι η χώρα αδρανεί σε μια κρισιμότατη στιγμή που την αφορά άμεσα: ότι, δηλαδή, απλώς δεν θα καταφέρει να ισχυροποιήσει τη θέση της στις εξελίξεις. Σημαίνει κάτι πολύ χειρότερο: ότι ο ασθενής μπορεί και να μας «κολλήσει». Εχοντας η κυβέρνηση αφήσει τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο, ο κίνδυνος να μετατρέψει ο Ερντογάν την Ελλάδα σε μέρος του προβλήματος είναι επίσης πιο ορατός από ποτέ. Οσο πιο παθητική είναι η Ελλάδα σε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση, τόσο πιο ανέτοιμη θα βρεθεί σε ενδεχόμενες μεταβολές αλλά και τόσο πιο εύκολα κινδυνεύει να μετατραπεί πριν σε «χαρτί» στα χέρια του σουλτάνου, ο οποίος, στη φάση που ακόμα εκβιάζει τη Δύση αλλά που αυτή δεν αντιδρά, διατηρεί, αν όχι μεγιστοποιεί, πρόσκαιρα την ισχύ του.

Για αυτό η Ελλάδα, μαζί με την Κύπρο, που πρέπει να καθυστερήσει τη διαδικασία λύσης του Κυπριακού μέχρι να ωριμάσουν τα νέα δεδομένα, οφείλουν επειγόντως να προσφέρουν ενεργή, καθαρή, συγκροτημένη και άμεση εναλλακτική γεωπολιτική καθώς και ενεργειακή λύση στο κενό που δημιουργείται από τη στάση της Τουρκίας. Και να τη θέσουν εμφατικά και πειστικά στη συζήτηση με τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Απαιτείται πρωτοβουλία - χωρίς αυτήν δεν γίνεται. Και μάλιστα, ακόμη καλύτερα, αν αυτό είναι δυνατόν, σε στενή συνεργασία με το Ισραήλ.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια