Θα εκφέρουμε μια γνώμη για τα θέματα της Τουρκίας, η οποία είναι προσωπική και δεν διεκδικεί δάφνες της μόνης αλήθειας.
Πιστεύουμε πως αυτοί που υποκίνησαν το πραξικόπημα στην Τουρκία, αυτοί και το σαμποτάρισαν.
Εκείνο που θέλει η δυτική παγκοσμιοποίηση, είναι η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, απόλυτα πιστού στα κελεύσματά της, το οποίο θα αρχίζει από τη Μεσόγειο και θα εκτείνεται μέχρι τα βάθη της Ασίας. Κύριο εμπόδιο φυσικά σ’ αυτά τα σχέδια είναι ο Ερντογάν. Από εκεί που οραματιζόταν την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, θα βρεθεί με μια Τουρκία μειωμένη. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να το ανεχτεί με τίποτα όσο ζει.
Οι υποκινητές του πραξικοπήματος λοιπόν, δεν ήθελαν να ανατραπεί ο Ερντογάν και να αναλάβει μια άλλη κυβέρνηση, για την οποία θα ήταν φυσικά εξίσου αδύνατο να δεχτεί τη δημιουργία κουρδικού κράτους.
Ο στόχος του τεχνητά «αποτυχημένου» πραξικοπήματος, κατά τη γνώμη μας, είναι να δημιουργηθεί εσωτερικός διχασμός και αστάθεια στην Τουρκία, ώστε να περάσουν τα σχέδια για τη δημιουργία του κουρδικού κράτους και όχι μόνο, χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις, από την πλευρά της Τουρκίας.
Στα πλαίσια αυτά θα εξωθηθεί ο Ερντογάν, στο αμέσως προσεχές μέλλον, σε ποιο εξτρεμιστικές ενέργειες, προκειμένου να αυξηθεί ο διχασμός στην Τουρκία. Δεν πρέπει να αποκλειστεί ακόμα και μια νέα «αποτυχημένη» πάντα απόπειρα κατά της ζωής του Ερντογάν, προκειμένου να τον εξωθήσουν ακόμα πιο πολύ στον εξτρεμισμό και γιατί όχι και στον εμφύλιο μέσα στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν φυσικά τα έχει αντιληφθεί όλα αυτά, από νωρίς. Αρχικά κατέρριψε το ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος για να σύρει το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Όταν όμως είδε ότι δεν ενδιαφέρθηκε κανείς από τη Δύση να τον ακολουθήσει, κατάλαβε τι τον περιμένει και στράφηκε να συμμαχήσει με τον Πούτιν. Το μήνυμα φυσικά το έλαβε "συστημένο" με την "απόπειρα" πραξικοπήματος.
Τώρα, βγαίνει σχεδόν ανοιχτά και κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι οργάνωσαν το πραξικόπημα. Και αυτό το κάνει προφανώς για να εξεγείρει και να συσπειρώσει τους Τούρκους, ώστε να αποφύγει τον εσωτερικό διχασμό.
Όμως, μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, πέφτει αναγκαστικά στην παγίδα που του έχουν στήσει. Αφενός προβαίνει σε εσωτερικές εκκαθαρίσεις (τραγικό λάθος, γιατί παίζει ακριβώς πάνω στο σενάριο που του έστησαν, αλλά όπως είπαμε δεν μπορεί να κάνει αλλιώς για να σταθεί στην εξουσία), αφετέρου σπεύδει να συμμαχήσει με τον Πούτιν. Άλλο λάθος για πολλούς λόγους. Κανείς δεν ξέρει το παιχνίδι που παίζει ο Πούτιν στο παρασκήνιο.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν ο Πούτιν προσπαθήσει να βοηθήσει τον Ερντογάν ενάντια στη Δύση, το τελευταίο δεν χαλάει και πολύ τη δυτική παγκοσμιοποίηση, το αντίθετο μάλιστα, καθόσον με ένα σμπάρο θα πετύχει δύο τρυγόνια.
Εξάλλου μια πολεμική αναμέτρηση, δεν προβληματίζει τη δυτική παγκοσμιοποίηση, για να μην πούμε ότι είναι πλέον επιθυμητή, καθόσον η χρηματοπιστωτική φούσκα έχει γίνει τεράστια και μάλλον θα επιδιώξει να την ξεφουσκώσει πάνω στις ανθρώπινες ζωές και στην καταστροφή των περιουσιών. Ήδη ο πόλεμος έχει αργήσει πολύ και τα «προβλήματα» έχουν συσσωρευτεί.
ΥΓ. Ποτέ φυσικά δεν πρέπει να αποκλείουμε και μια συμφωνία μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, που θα φέρει την Τουρκία σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.
Εκείνο πάντως που φαίνεται ότι είναι ειλημμένη απόφαση, τόσο από την πλευρά της Δύσης, όσο και από την πλευρά της Ρωσίας, είναι η δημιουργία Κουρδικού κράτους και αυτό έχει τρελάνει τον Ερντογάν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια