Ήλθε η ώρα να συνέλθουμε ως έθνος και να κάνουμε τους δικούς μας λογαριασμούς
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Η Τουρκία, που υφίσταται τις συνέπειες μιας άφρονος πολιτικής που στόχευε στην επανεγκαθίδρυση του χαλιφάτου με όρους 21ου αιώνα, που θα καθιστούσε την Τουρκία κέντρο και προστάτη του ισλαμικού κόσμου και τον Ερντογάν χαλίφη στη θέση του Μπαγντατί, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μείζον θέμα, που είναι σε θέση να υποθηκεύσει το μέλλον και την ίδια την ενότητα της Τουρκίας.
Το θέμα αυτό είναι η ίδρυση του δεύτερου κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία, το οποίο ιδρύεται με τη βοήθεια των ΗΠΑ και ως αποτέλεσμα εγκληματικών λαθών του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου.
Η Τουρκία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αποδυνάμωση του Ασαντ και της Δαμασκού, ενισχύοντας τις ομάδες των τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα και του ISIS, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κενό εξουσίας σε μεγάλο μέρος της επικράτειας της Συρίας, το οποίο κατά περίπτωση κάλυψαν τζιχαντιστές τρομοκράτες και οι Κούρδοι οπαδοί του Αμπντουλάχ Οτζαλάν.
Οταν το ISIS κατέστη σοβαρό πρόβλημα για τις ΗΠΑ και οι Κούρδοι απέδειξαν στο πεδίο των μαχών ότι είναι η μόνη αξιόμαχη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει τους τζιχαντιστές, τότε το πρόβλημα άλλαξε και εντάθηκε δραματικά, αφού η συνεργασία ΗΠΑ - Κούρδων δίνει προοπτικές που μπορούν να ανατρέψουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή.
Ετσι, ο Ερντογάν, μπροστά σε αυτή τη μείζονα απειλή, αφού ξεφορτώθηκε τον «συναρχιτέκτονα» της πολιτικής αυτής, τον Νταβούτογλου, άρχισε να κάνει κινήσεις αναπροσαρμογής του όλου σχεδίου και να κλείνει μέτωπα που οι ίδιοι είχαν ανοίξει.
Στο πλαίσιο αυτά, η Τουρκία αναγκάστηκε να συμμετέχει στη συμμαχία που πολεμά εναντίον του ISIS, με αποτέλεσμα οι τζιχαντιστές με τη σειρά τους να κηρύξουν τον πόλεμο εναντίον της μέχρι χθες συμμάχου Τουρκίας. Και μετά ήλθαν οι βόμβες στην Κωνσταντινούπολη, που ανεβάζουν τον ήδη επιβαρημένο από το Κουρδικό δείκτη αστάθειας της χώρας.
Ακριβώς αυτό, ο δείκτης αστάθειας της χώρας είναι που οδήγησε την Τουρκία στην αγκαλιά του Ισραήλ, παρότι φαινομενικά η Αγκυρα εξασφαλίζει τους δύο από τους τρεις όρους που είχε θέσει για την αναθέρμανση των σχέσεων με το Τελ Αβίβ.
Φυσικά, στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι όλα αυτά τα έξι χρόνια, με τις δύο χώρες να μη διατηρούν διπλωματικές σχέσεις σε επίπεδο πρέσβεων, οι οικονομικές συναλλαγές τους πολλαπλασιάστηκαν, γεγονός που οφείλεται στη βαθιά Τουρκία και στο βαθύ Ισραήλ, που διατηρούν ισχυρούς και ακατάλυτους δεσμούς.
Για να επιτευχθεί μια συμφωνία και να γεφυρωθούν οι διαφορές, απαιτούνται υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές.
Η Τουρκία υποχώρησε στο θέμα του αποκλεισμού της Γάζας, δεχόμενη η κυβέρνηση Ερντογάν σοβαρή κριτική από τη ΜΚΟ ΙΗΗ, του «Μαβί Μαρμαρά», ενώ το Ισραήλ υποχώρησε κι αυτό, αφού για πρώτη φορά ζήτησε συγγνώμη, ενώ η καταβολή αποζημιώσεων στις οικογένειες των θυμάτων ισοδυναμεί με έμπρακτη παραδοχή ενοχής!!!
Το τι ώθησε τον Ερντογάν να προβεί σε παραχωρήσεις αλλά και σε μερική αναθεώρηση της νεοοθωμανικού του ονείρωξης σε γενικές γραμμές προσπαθήσαμε να το περιγράψουμε πιο πάνω.
Τι, όμως, ώθησε το Ισραήλ να ταπεινωθεί με αυτή τη συμφωνία;
Εδώ ρόλο έπαιξαν η βαθιά Τουρκία και το βαθύ Ισραήλ. Τουρκοεβραϊκά συμφέροντα, που ίσως είναι πιο ισχυρά ακόμα και από το κράτος του Ισραήλ, έκαμψαν τις αντιστάσεις σε Αγκυρα και Τελ Αβίβ και οδήγησαν τις δύο πλευρές σε συμφωνία, για να οδηγήσουν το φυσικό αέριο της αν. Μεσογείου στην Τουρκία και από κει στην Ευρώπη.
Το θέμα αυτό είναι που πρέπει να αναλυθεί από τη Λευκωσία και από την Αθήνα και να προβληματίσει εκείνους που πίστεψαν ότι μια άλλη χώρα θα αναλάβει σχεδόν εργολαβικά να προστατέψει τα σύνορα της Κύπρου και της Ελλάδας, υποκαθιστώντας ουσιαστικά την εθνική μας άμυνα.
Τώρα, λοιπόν, ήλθε η ώρα να συνέλθουμε ως έθνος, να κάνουμε κι εμείς τους δικούς μας λογαριασμούς και να προστατέψουμε καταρχάς την Κύπρο, γιατί η συμφωνία Ισραήλ - Τουρκίας μπορεί να λειτουργήσει στην κυριολεξία ως ταφόπλακα του κυπριακού Ελληνισμού στην αρχή και της Ελλάδας αργότερα.
Το χρονοδιάγραμμα ήδη έχει τεθεί σε λειτουργία και η ροή στην κλεψύδρα θα είναι αμείλικτη...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια