Η δικαίωση της Λευκωσίας για την ΑΟΖ και η εξουδετέρωση της Αγκυρας
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Ο στόχος της ήταν, από τη μία, να εκφοβίσει την Κύπρο για να σταματήσει τις διαδικασίες και, από την άλλη, να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι η Κύπρος δεν διαθέτει ΑΟΖ πέραν των 12 ν.μ. και άρα οποιαδήποτε έρευνα στα οικόπεδα που παραχώρησε η Λευκωσία θα είναι παράνομη.
Για όσους, δε, αμφισβητούσαν αυτή τη θέση της ακολούθησε μια ειδική στρατηγική, η οποία κινήθηκε στους εξής άξονες:
1 Η κυβέρνηση -ή, για την ακρίβεια, το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου- έκανε ενέργειες προς την κυβέρνηση του ομοϊδεάτη Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για να ακυρώσει τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ που υπέγραψε η Αίγυπτος με την Κύπρο.
2 Ιδιες ενέργειες έγιναν προς το Ισραήλ και, όταν δεν τελεσφόρησαν, ακολούθησε η απόπειρα σπασίματος του εμπάργκο στη Λωρίδα της Γάζας (υπόθεση Μαβί Μαρμαρά), αφενός μεν για να τιμωρηθεί το Ισραήλ για τη στάση του και αφετέρου για να αποκτήσει ναυτική δραστηριότητα και να διεκδικήσει τη δική της ΑΟΖ, ελπίζοντας ότι έτσι θα «παγώσουν» οι διαδικασίες έρευνας και εξόρυξης, μέχρι να βρεθεί λύση στο Παλαιστινιακό.
3 Το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου επιδόθηκε σε έναν διπλωματικό μαραθώνιο για να μεταπείσει τις εταιρίες που είχαν δείξει ενδιαφέρον για τα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Η Αγκυρα στο ένα χέρι κρατούσε καρότο και στο άλλο μαστίγιο. Δηλαδή, από τη μία μεριά έταζε στις εταιρίες «λαγούς με πετραχήλια» για να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από τα κυπριακά οικόπεδα και από την άλλη τις απειλούσε με κυρώσεις και αντίποινα. Και, όταν δεν τελεσφορούσαν οι πιέσεις της, άρχιζε τα... παζάρια με τις χώρες από τις οποίες προέρχονταν οι εταιρίες.
4 Τελευταία απονενοημένη πράξη της Τουρκίας, όταν είδε ότι δεν πείθει κανέναν, ήταν το να αγοράσει το ερευνητικό σκάφος «Polarcus» από τη Νορβηγία αντί του ποσού των 160.000.000 δολαρίων, με το προσωπικό του, και να το μετονομάσει σε «RV Barbaros Hayreddin Paşa», για να το στείλει να κάνει ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, με την ελπίδα ότι έτσι θα δημιουργήσει τετελεσμένα και θα σταματήσει τις διαδικασίες των άλλων εταιριών που είχαν άδεια από την Κυπριακή Δημοκρατία. Για να γίνουν αντιληπτά το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετώπιζε η Τουρκία και ο βαθμός τού επείγοντος, το νορβηγικό σκάφος το αγόρασε και το έστειλε εσπευσμένα στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ ήδη ήταν υπό ναυπήγηση σε τουρκικά ναυπηγεία άλλο ερευνητικό σκάφος, που κόστισε κι αυτό περίπου το ίδιο ποσό. Απλά αργούσε να ριχτεί στη θάλασσα και έσπευσαν να προλάβουν με το «Polarcus».
Ομως, μ' αυτά και μ' αυτά, η τουρκική πολιτική των απειλών κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και η Κύπρος προχθές ολοκλήρωσε τον τρίτο γύρο των αδειοδοτήσεων, στον οποίο κατέθεσαν προσφορές γίγαντες της ενέργειας, όπως η αμερικανική EXXONMOBIL, η αραβική QATAR PETROLEUM, το ιταλο-γαλλικό σχήμα ENI-TOTAL, η νορβηγική STATOIL και το βρετανο-ισραηλινό σχήμα CAIRN-DELEK-AVNER.
Το θέμα είναι τεράστιο και δεν θα υπεισέλθουμε στις οικονομικές πτυχές του.
Θα παραμείνουμε στις γεωπολιτικές.
Και αυτές είναι οι εξής: μια μικρή και πληγωμένη χώρα, όπως η Κύπρος, χωρίς πολεμική αεροπορία και με μηδαμινής δύναμης πολεμικό ναυτικό, με μόνο «όπλο» την πολιτική, κατόρθωσε και κατανίκησε την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων, με τα εκατοντάδες F-16 και τις δεκάδες φρεγάτες.
Και το κατόρθωσε γιατί κατάφερε να διαχειριστεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, το ενεργειακό με τέτοιον τρόπο, που εξασφάλισε την πολιτική στήριξη των εταιριών οι οποίες πήραν άδεια στα κυπριακά οικόπεδα, αλλά και των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι εταιρίες αυτές!
Κατά την άποψή μας, πρόκειται για ένα θέμα που θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές πολιτικής επιστήμης όλου του κόσμου, ως ένας νέος τρόπος άσκησης πολιτικής των κρατών, μέσα από συμφωνίες εμπορικού και οικονομικού χαρακτήρα με ιδιωτικές εταιρίες.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ δημιουργούν προηγούμενο και για την ελληνική, όταν την... ανακαλύψουμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια