Τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει πολύς λόγος για τον κίνδυνο που πέρασε η δημοκρατία στην Τουρκία και για την διάσωση του πολιτεύματος από τους πολίτες…, από τους φασίστες στρατοκράτες…
Για να είμαστε ειλικρινείς, η αλήθεια όμως είναι πως στην Τουρκία συγκρούονται ο στρατιωτικός φασισμός με τον ισλαμικό φασισμό, με έπαθλο την εξουσία.
Επειδή όμως πρέπει να είμαστε και πραγματιστές, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως στην Τουρκία ουδέποτε υπήρξε δημοκρατία. Τυπικά, το πολίτευμα, και για λόγους που έχουν άμεση σχέση με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, το πολίτευμα διακυβέρνησης της χώρας χαρακτηρίστηκε ως δημοκρατία. Η χρήση της λέξης "δημοκρατία" για την Τουρκία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο ως ειρωνεία ή ως ανέκδοτο...
Έτσι, το ερώτημα που προκύπτει μετά το τελευταίο στρατιωτικό πραξικόπημα, δεν είναι εάν η Τουρκία αντέχει να γίνει δημοκρατική χώρα, αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε απόδοση σειράς πάρα πολλών δικαιωμάτων στις διάφορες μειονότητες που απαρτίζουν το «εθνικό» μωσαϊκό της γείτονος, οπότε σχεδόν αυτόματα θα έβγαιναν στην επιφάνεια ζητήματα ανεξαρτητοποίησης (οι Κούρδοι θα ήταν οι πρώτοι που θα το απαιτούσαν).
Το βασικό ερώτημα που τίθεται για την επόμενη ημέρα της Τουρκίας αφορά το Ισλάμ και το μέγεθος της εισόδου και επιβολής του στην Τουρκία. Στο κατά πόσο, δηλαδή, ένα ισλαμικό καθεστώς θα μπορέσει να διατηρήσει την γεωγραφική ακεραιότητα της Τουρκίας και την ενότητα του ανομοιογενούς πληθυσμού της.
Ήδη, ένα σημαντικό τμήμα του τουρκικού λαού, που με βάση τις τελευταίες εκλογές υπολογίζεται στο 48%, δεν θέλει να ακολουθήσει το όραμα του Ερντογάν σε μία Ισλαμική Τουρκία. Και ο αριθμός των «αντιφρονούντων» ξεπερνά τα 30 εκατομμύρια…!!! Οπότε, η Τουρκία σήμερα έχει ένα τεράστιο θέμα. Ο Ερντογάν το αντιλαμβάνεται και γνωρίζει πως απαιτούνται ακραία μέτρα αντιμετώπισης της ό,ποιας υπάρχουσας διχαστικής τάσης υπάρχει. Γι αυτό τον λόγο εφευρίσκει κινδύνους...
Και δεν είναι μόνο ο Φετουλάχ Γκιουλέν που προβάλλει ο τούρκος πρόεδρος σταθερά ως μισητό εχθρό της Τουρκίας. Το στρατιωτικό πραξικόπημα του έδωσε την μοναδική ευκαιρία να επεκτείνει τα «αναγκαία μέτρα» για το καλό της Τουρκίας. «Αγνοούνται 42 ελικόπτερα, 6 μαχητικά F-16» διαδίδουν κυβερνητικοί παράγοντες στην Τουρκία «και… 14 πολεμικά πλοία» τρέχουν να συμπληρώσουν –μεταξύ σοβαρού και αστείου- οι Times!!!
Ακόμη και αν παραδεχθούμε ότι τα ελικόπτερα λείπουν, αφού έχουν τη δυνατότητα να προσγειωθούν σχεδόν οπουδήποτε. Να δεχθούμε επίσης ότι και τα αεροπλάνα λείπουν και έχουν προσγειωθεί σε κάποια κρυφή βάση που είχαν φτιάξει με την πάροδο των χρόνων οι πραξικοπηματίες… Όμως, να λείπουν και 14 πολεμικά πλοία, τα οποία πριν εξαφανιστούν κινούνταν στην Μαύρη Θάλασσα και στο Αιγαίο, αν μη τι άλλο αποτελεί ξεκάθαρη πρόκληση της λογικής. Και εάν δεν μπορούν να εντοπιστούν από παρατηρητήρια ή ραντάρ, ούτε από εναέρια μέσα παρακολούθησης, αλλά ούτε και από τον δορυφόρο που διαθέτει η Τουρκία, τότε θα πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την γείτονα χώρα ως νέο τρίγωνο των Βερμούδων…!
«Καλό το παραμύθι, αλλά ο δράκος έχει ψεγάδια» θα έλεγε κάποιος που ακόμη έχει μία σχετική επαφή με την πραγματικότητα. Περισσότερο πιθανό είναι όλα αυτά τα όπλα να βρίσκονται ήδη στα χέρια του σατανικού Ερντογάν, με απώτερο σκοπό να τα χρησιμοποιήσει στο μέλλον κατά του τουρκικού πληθυσμού, προφασιζόμενος ένα νέο πραξικόπημα…
Όχι, δεν αμφισβητείται η εξυπνάδα και η σατανική πονηριά του τούρκου προέδρου. Αυτό που ο γράφων αμφισβητεί είναι οι προθέσεις του «σουλτάνου» που τώρα πια θέλει να γίνει «χαλίφης». Και ως σωστός διεκδικητής γνωρίζει πως ο δρόμος προς τον θρόνο του χαλίφη είναι στρωμένος με πολύ αίμα. Γνωρίζει, επίσης, πως οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις αποτελούν το πρώτο –αλλά ουσιαστικό- βήμα για την επίτευξη του στόχου του. Σε δεύτερο χρόνο πρέπει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος, ακόμη και με την χρήση του απόλυτου τρόμου.
Αφού εγκαθιδρύσει, με πολύ γρήγορες κινήσεις, την κατοχή της απόλυτης εξουσίας μέσα στην Τουρκία (εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την ακεραιότητά της), μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς θα είναι εξαναγκασμένος να προσφέρει στους οπαδούς του και μία νίκη. Μία μεγαλειώδη νίκη που θα τον «καρφώσει» στον θρόνο του απόλυτου εξουσιαστή. Και στο σημείο αυτό θα πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν όλοι οι γείτονες της Τουρκίας, αφού θα έχουν να αντιμετωπίσουν μία χώρα στην οποία δεν θα υφίσταται καμία λογική πέρα από τη «λογική» του εξουσιαστή της και πέρα από τη λογική του χρέους στο Ισλάμ. Μπορεί το «Ισλαμικό Κράτος» να πνέει τα λοίσθια, αλλά ένα νέο ισλαμικό κράτος γεννιέται στην αυλή της Ευρώπης και στην πόρτα της Ελλάδας προς την Ανατολή. Ένα κράτος ενός ημιπαράφρονα πολιτικού τυχοδιώκτη, που εκμεταλλευόμενος τη θρησκεία θα επιχειρήσει να εγκαθιδρύσει τη δική του αυτοκρατορία…
Αν η Ελλάδα, η Ευρώπη και γενικότερα ο δυτικός κόσμος δεν αντιληφθούν έγκαιρα πως αυτές τις ημέρες γεννιέται ένα τέρας και δεν προχωρήσουν στο να το «τελειώσουν», πολύ σύντομα θα διαπιστώσουν πως κάποια λάθη χαρακτηρίζοντας ως μη επιτρεπτά και αποδεικνύονται μοιραία… γιατί ο Ερντογάν δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ ως όπλο ενάντια στη Δύση και στην μάχη της υπερίσχυσής του… Και η χρήση αυτού του ισλάμ ως «όπλου» είναι εξίσου δολοφονική και ισοδύναμη με τη χρήση των πυρηνικών…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια